Ultieme truttigheid gecombineerd met ruige rock-n-roll. De twee musicals waarop ‘Rocky over the Rainbow’ is gebasseerd, zijn ‘The Wizard of Oz’ en ‘The Rocky Horror Show’. Twee totaal verschillende musicals die naarmate de voorstelling vordert in elkaar overlopen.
Het begint allemaal met een botsing, waarbij Dorothy en haar vrienden uit Oz worden aangereden door de hoofdrolspelers van ‘The Rocky Horror Picture Show’. Deze reactie zorgt voor een hoop misverstanden, kruisbestuivingen en bovenal chaos. De hele zaak wordt vakkundig aan elkaar gepraat door een bekende Nederlander.
In dit geval Gijs Staverman. Gijs opent de voorstelling door meteen het concept van de show uit te leggen. Gebaseerd op een van de iconen uit de jaren ‘50 namelijk de ‘Double Feature’: 2 films voor de prijs van 1, is Rocky over the Rainbow ook zo’n soort voorstelling. In 2001 voor het eerst in Nederland te zien geweest en in 2002 ging de voorstelling op nationale tour. Volgens Staverman waren het de fans die de producent, Amsterdam Independent Theatre, deed besluiten om de voorstelling opnieuw uit te brengen.
En naar die fans had deze keer beter niet geluisterd kunnen worden! Want voor deze productie, Rocky Over the Rainbow 2010, moest het nodige worden aangepast zoals score en teksten waardoor de show een parodie op de parodie is geworden. Puur een rechtenkwestie wordt ons verteld. En daar gaat het dan ook mis. Het is lastig om het origineel los te laten omdat voor de setting van het verhaal wel het originele concept aangehouden wordt: Mensen stranden in het bos, ze zien in de verte een licht en gaan naar het huis, wat een kasteel blijkt te zijn. Daar worden ze ontvangen door een vreemde ‘butler’ en ontmoeten de heer/dame (het is maar net hoe je het bekijkt) des huizes waarna het feest (lees: chaos) begint.
Overduidelijk the Rocky Horror Picture Show. Personages zijn hetzelfde, wel wat aangedikt, maar hebben ineens wel een andere naam. Brad en Janet zijn John en Janine geworden en Riff heet Lick. En dat maakt het toch raar om naar te kijken, het klopt niet helemaal.
Verder zijn de nummers uit de originele voorstellingen aangepast, niet alleen qua muziek maar ook qua teksten. Je herkent de nummers wel maar er zit net een andere wending aan waardoor de rechtenkwestie dus omzeild is. Op zich is dit niet zo storend behalve bij 1 nummer en dat is ‘the TimeWarp’. Eén van de klassiekers uit the Rocky Horror Picture Show waarbij de zaal mee mag doen en wat altijd erg leuke taferelen oplevert. In Rocky Over the Rainbow 2010 is ‘the Blastoff’ in het leven geroepen. Naar mijn mening een erg goedkope rip-off en het nodigt mij in ieder geval niet uit om mee te doen om de reden dat je gewoon niet aan the Timewarp moet komen.
De cast van Rocky over the Rainbow 2010 bestaat uit een aantal oudgedienden en nieuwe spelers. Rolf Koster keert terug in de rol van John (Brad) en hij is naar mijn menig ook de sterkste van de hele cast. Hij zet John lekker hyper en gay neer en zijn houding en mimiek zijn dan ook geweldig om naar te kijken.
Daarnaast valt Paul Walthaus, in de rol van Frrrrrrrrank, ook op met name in de 1e akte. Dan heeft hij ook zijn moment om het publiek in te pakken, namelijk zijn introductie. In de 2e akte is zijn rol niet zo heel groot en de momenten dat hij op is lijkt hij zich te vervelen aan zijn houding af te lezen.
Daarnaast is, hoe raar dat misschien ook klinkt, Gijs Staverman als verteller ook iemand die eruit springt. Hij heeft humor, legt dingen goed uit, speelt prima in op wat er in de zaal gebeurt en heeft de karakters en de lijn van het verhaal goed onder controle. In zijn laatste scene krijgen we, zonder al te veel te verklappen, ook nog een andere kant van Gijs te zien wat erg grappig is.
Linda Wagemakers keert ook weer terug in deze voorstelling. In 2002 speelde zij de rol van Maggs, een karakter uit the Rocky Horror Picture Show dat niet meer in de 2010 versie zit. Nu speelt ze de rol van Dorothy, in 1e instantie een naief en dom meisje maar die zich al snel ontpopt tot een ware lellebel. Linda zet de rol wel aardig neer hoor maar op een of andere manier kan ik ‘Kerk-gate’ niet loslaten. Tijdens ‘Shhh….it Happens’ moest Linda van haar kerkgemeenschap de voorstelling verlaten in verband met de strekking van het verhaal en het vele gevloek. Ik vraag me af hoe ze deze voorstelling aan de kerk heeft ‘verkocht’. Een op het 1e gezicht onschuldig meisje maar dat zich wel al te graag door haar hondje oraal laat bevredigen. En tegen het einde van de voorstelling ontpopt ze zich tot een sexueel vrijgevochten dame compleet in een leren sm pakje….Ook vliegen de dildo’s je tijdens de voorstelling om de oren en is een goedkope sexshow op de Amsterdamse Wallen er af en toe niks bij.
Daarnaast zijn nog Daphne Flint als Blick, Jorge Verkroost als Lick, Jacqueline Aronson als Janine en Darryl Charles als Paul the Lion (Paul de Leeuw) in de voorstelling te zien. Ze spelen en zingen wel aardig maar het is niet bijzonder.
Is de 1e akte nog wel aardig, in de 2e akte stort de show totaal in. De 1e akte eindigt met, zoals Gijs het noemt, een anti-climax en daar blijft het dan ook bij. De 2e akte verloopt traag, de humor is te plat en te ordinair en een aantal zaken kloppen gewoon niet. Janine haar hart is er bijvoorbeeld uit gerukt waardoor ze zegt niks meer te kunnen voelen om vervolgens 1 minuut later in tranen uit te barsten omdat haar relatie met John mislukt is. Weer een minuut later heeft ze haar zinnen gezet op Rocky, de perfect gemaakte creatie van Frrrrrrrank, en voelt ze een en al geilheid. Voor iemand die zegt niks meer te voelen zijn dit wel heel veel emoties binnen 5 minuten.
Daarnaast loopt Paul de Leeuw volledig uit het niets ineens de zaal in met een microfoon om te kijken of iemand nog een leuke mop weet. Iemand mag ook daadwerkelijk een mop vertellen….waarom? Het legt de toch al trage 2e acte compleet stil en voegt totaal niks toe.
Nee, deze parodie op de parodie voelt meer als een goedkope rip-off van het origineel, zelfs van de voorgaande Rocky over the Rainbow. Deze double feature zou de originele shows moeten eren, maar ze doen afbreuk aan de historie en magie van the Wizard of Oz en de cult status van the Rocky Horror Picture Show.
De producent had beter wat extra kunnen betalen aan rechten en de 2002 versie weer op het podium kunnen brengen. Ik ben dan ook erg benieuwd of de fans na afloop van deze tour nogmaals zullen vragen om een reprise…
