Tussen alle drukte van de voorstellingen van Sneeuwwitje (Studio 100) in hebben Davy Gilles en ik (Sasha Rosen) eindelijk tijd gevonden om naar de Weense versie van Romeo & Julia te gaan kijken. Omdat we allebei in zowel Nederland als België de titelrollen hebben mogen spelen zijn we ontzettend nieuwsgierig wat ze er in Wenen mee hebben gedaan.
Na wat vertraging (dat roep ik altijd op me af!) kwamen we in de namiddag aan op een metrostation in het centrum waar Paul Vaes ons stond op te wachten. Paul speelde Graaf Capuletti in zowel de Vlaamse als Nederlandse versie en nu ook in Wenen. Hij woont daar in een fantastisch ruim appartement en had zich de afgelopen maanden al zo verdiept in de stad dat hij de volgende dag onze persoonlijke gids was en ons de stad heeft laten zien. Wat een prachtige stad en wat een fantastische plek om de musical Romeo & Julia te laten spelen.
In de avond kwamen we aan in het theater. Geen grote hal of ongezellige schouwburg, maar een prachtig ouderwets theater met plaats voor 1100 mensen. Backstage ontmoetten we de cast. Bijna alle rollen worden gespeeld door mensen uit Duitstalige landen, maar de dansers, die dit keer ook live meezingen, komen net als “bij ons” overal vandaan. 2 danseressen komen zelfs uit onze productie, Natasha Henry en Marcella Morelli, super om ze weer te zien!
Op toneel ontmoetten we o.a. de Romeo en Julia. Lukas Perman, die Romeo speelt, heeft meegedaan aan het Oostenrijkse Idols en is dus een bekende Oostenrijker. Julia, Marjan Shaki, is helaas ziek, dus haar understudy Jana Stelley gaat op. Zij had onlangs met Rory Six, onze understudy Graaf Paris in Duitsland in Les Misérables gestaan. De wereld is echt klein!
Als de voorstelling begint zitten Davy en ik op de beste en duurste plaatsen van het huis en zijn we op van de zenuwen.
Het eerste wat me opviel was de Duitse taal, waar ik niet echt een fan van ben, maar het klonk eigenlijk heel mooi. Behalve dat ik lang niet alles verstond heeft de taal me geen moment gestoord.
Wat ook prachtig klonk was het live orkest. Bijvoorbeeld de violen die zorgen dat de langzame nummers nog mooier klinken. De hardere nummers zoals Verona en De haat misten wel de beat/drums die op de geluidsband duidelijker aanwezig waren. Maar dat kan ook met de mix te maken hebben gehad.
De decors en kostuums zijn totaal anders. Het decor is zeer indrukwekkend, bestaande uit 4 torens die kunnen bewegen en draaien, zodat er een buiten en binnenkant is. Luiken die open en dicht gaan en een echte slaapkamer met hemelbed voor Julia. Wel veel moderner dan de Vlaams/Nederlandse versie maar even indrukwekkend.
De kostuums zijn over-de-top maar ik hou er van en ze staan in mooi contrast met het moderne decor.
De choreografie is hetzelfde maar anders geplaatst. Wederom overweldigend waar je wel of niet van houdt, maar ik vind het super.
Het bal ziet er ook prachtig uit maar is helemaal in het wit en daardoor niet even gemakkelijk om te volgen. De belangrijke ontmoeting van Romeo en Julia heb ik bijvoorbeeld gemist.
Eén van de grote pluspunten vond ik dat het verhaal veel duidelijker is. De rol van Tybalt wordt nu eindelijk begrepen. Onder andere doordat er wat meer en langere dialogen zijn. De rol van De dood is hier weggelaten, wat mij niet stoorde. Romeo gaat nu niet dood door een kus van haar, maar door, zoals in het origineel, vergif. En op het moment dat Julia wakker wordt sterft hij, wat veel dramatischer werkt.
Hoogtepunt uit de show was het lied van De voedster, gespeeld door Carin Filipcic. Wat een ongelooflijke stem, ze zingt met een gemak en staat daar met een persoonlijkheid waar je u tegen zegt. Mathias Edenborn die Benvolio speelt, acteert en zingt ook heel gemakkelijk, soms bijna te gemakkelijk, maar het werkt steengoed. Waar het niet werkte was bij Romeo. Het lijkt soms dat hij, door z’n sterstatus, niet al te veel moeite wil doen. Hij is daardoor in de zachte nummers erg mooi, maar Ik ben Bang en De koningen mist “ballen”. De indrukwekkende eindnoot in zijn Ik ben bang werkt niet, omdat er geen opbouw is, het kabbelt voort. Jammer.
Julia was in het eerste deel erg onzeker, maar wat wil je na minimale repetities en nog maar 4 gespeelde voorstellingen. Ze zingt, danst en acteert prachtig en in het tweede deel weet ze me te raken.
En ook Paul zorgt tijdens zijn solo weer voor een brok in m’n keel. Hij dacht dat zijn nummer tussen de hoge kwaliteit van de rest een beetje wegviel, maar dat is absoluut niet het geval. Hij zingt het (met naar het schijnt accentloos Duits) met zoveel gevoel, dat het jammer is dat die rol zo klein is. Maar eigenlijk zijn alle rollen bijrollen. Er gebeurt zoveel met zoveel verschillende personages dat niemand eigenlijk een grote hoofdrol heeft.
We vonden het een fantastische avond, we hebben het er nog lang over gehad en ‘s nachts alleen maar over gedroomd. Het laat dus nog steeds, zelfs als je het zelf gespeeld hebt, een enorme indruk achter.
Mocht je dus naar Wenen gaan is dit een absolute must, want in die beeldschone en romantische stad past niets beter dan deze voorstelling!
