X

Wist je dat?

Je kunt met de slider zelf bepalen of je nu meer het artikel wilt lezen of de videoreportage wilt bekijken.

Reportage

RECENSIE EN VIDEO: Première Sky - Wankel script, prachtige acteurs ⭐⭐

Verslag van de première van Sky de musical. Beelden van de middag en gesprekken met o.a. Marco Borsato, Lisse Knaapen, Lone van Roosendaal en Matteo van der Grijn. Inclusief recensie.

Gebruik de slider om te bepalen wat je het meest wilt zien.

Het schoolgaande meisje Sky (Lisse Knaapen) heeft het niet fijn op school. Is het haar rode haar? Is het haar kleding? In ieder geval is Sky het slachtoffer van veel pesterijen. Vooral de dochter van het bestuurshoofd Cynthia (Daisy Duin) schroomt niet om fysiek geweld tegen het arme kind te gebruiken. Van haar schooldirectrice (Eva van der Gucht) hoeft ze weinig steun te verwachten, die kijkt machteloos toe. Thuis wacht haar ook geen paradijs zonder vader (Matteo van der Grijn) en met alleen haar moeder (Lone van Roosendaal) met wie ze een moeizaam contact heeft. Kwetsbaar als ze is, raakt ze onder invloed van Nick (Joël de Tombe), een crimineel rotjoch dat haar kennis laat maken met drugs. 

Bekijk ook Musicalworld.TV’s videoverslag van de première:

Na de zoveelste nare dag vol rake klappen en ouderlijke ruzies sluit Sky zich op in haar slaapkamer en slikt ze een handvol verboden pillen van Nick. Als de muren om haar heen beginnen te draaien, verliest Sky haar evenwicht en stoot ze haar hoofd tegen de wel heel puntige rand van haar bed. Sky belandt in het ziekenhuis in een levensbedreigende coma. Dat is in de echte wereld. Maar haar droomwereld biedt Sky de broodnodige kans om echt af te rekenen met haar tegenstanders. Hun droomversies zijn echter wel veel gevaarlijker: zo voert haar schooldirectrice ineens het commando over een zeer gedisciplineerd leger, is Nick een machtige drugsbaron en is opperpester Cynthia de evil queen van het dromenrijk met bloeddorstige hellehonden aan haar zijde. Gelukkig krijgt Sky hulp van een schattig rupsje (Roben Mitchell) dat op het punt staat zich te ontpoppen tot vlinder en haar vader, die blootsvoets op gezette tijden verschijnt met raad en daad.

Pesten in het middelbareschoolmilieu, hoe actueel het onderwerp ook, in de kunsten kennen we het thema van haver tot gort. Van de tv-serie Glee, via de boeken van Carrie Slee tot aan hun musicalversies van producent Homemade. Je moet van goeden huize komen om met de zoveelste variatie op het thema aan te komen. Extra sneu voor John Ewbank en Marco Borsato die al meer dan tien jaar met het idee rondlopen. Maar hun versie zou groots worden, spectaculair. à‰n innovatief. Het zou de eerste 3D-musical worden. De notie ‘eerste’ is echter snel ingetrokken, omdat bijvoorbeeld Studio 100 al jaren geleden het publiek trakteerde met 3D met liedjes.

Het moet gezegd, de 3D-elementen zijn adequaat en geven een ongebruikelijke musicalervaring. Maar het is natuurlijk net als met 3D-films in de bioscoop. De dieptewerking werkt het eerste half uur lekker, maar de verrassing is er daarna snel af. Bovendien maakt 3D het kleurenpalet van het geheel nogal flets en onscherp en bij Sky is dat geen uitzondering. Het diepte-effect versterkt de droombeelden van het meisje Sky enorm, maar vanaf het tweede bezoek aan het dromenrijk treedt gewenning op en wil de kijker iets van echte substantie.

En aan substantie ontbreekt het aan Sky de musical. Denk je alle opsmuk weg, dan blijft er een heel voorspelbaar gegeven over. De taferelen op de schoolgang met zijn lockers en scholieren op sneakers en met rugzakken brengen zelfs herinneringen terug aan de tv-serie Fame uit begin jaren tachtig. De dialogen met al het gevloek klinken alsof ze in hun kladversie zijn blijven steken. En eigenlijk komt het hele pestgebeuren uit de lucht vallen. En omdat Sky geen duidelijk waarom biedt voor al het getoonde, zal de kijker te lang zoeken naar dat waarom. Terwijl de makers hopen op veel ‘oh’ en ‘ah’ bij het publiek, wordt dat kleine beetje ‘oh’ en ‘ah’ overstemd door een alom ‘waarom’.

De overgang van realiteit naar dromenrijk maakt de voorstelling - ondanks het fraaie spektakel - er niet beter op. Het lieve rupsje dat Sky hulp biedt, is alleraardigst, maar het valt op de vingers van de kijker na te tellen dat dit rupsje er alleen maar is om straks obligaat een prachtige vlinder te worden en daarmee veel tranen te trekken tijdens zijn eerste 3D-vlucht. Daarnaast komt vaderlief te pas en te onpas op blote voeten aanlopen om zijn dochter advies te geven. En omdat vader dood is - of omdat hij geen schoenen heeft -, zijn dat behoorlijk zweverige, poëtische adviezen waar geen weldenkend mens brood van kan bakken. Bovendien lijkt het of de schrijfster het wel genoeg vindt om in de droomwereld Sky’s real life opponenten een beetje uit te vergroten en verder geen parallellen naar het echte leven te trekken. Nu zien we Sky alleen de demonen in haar droomwereld bestrijden. Goed gedroomd, Sky, maar hoe ga jij je vijanden straks op je echte school te lijf?

Het is jammer dat Sky naar beneden wordt getrokken door zo’n wankel script. De mensen die de voorstelling elke avond mogelijk maken, zijn stuk voor stuk talentvol. Debutant Lisse Knaapen, die de moeilijke taak heeft het meisje Sky en al haar handelen geloofwaardig te maken, beschikt over een ongelooflijk naturel. Knaapen acteert en zingt feilloos en straalt een jaloersmakend zelfvertrouwen uit. Lone van Roosendaal heeft voor de veteraan die zij is, te weinig te doen en als ze iets mag doen, dan is dat in eerste instantie niet meer dan schreeuwen tegen haar kind. Maar zelfs dát doet ze fenomenaal. Matteo van der Grijn heeft als vader de moeilijkste rol: zoals al gezegd, verschijnt Van der Grijn vrijwel voortdurend met witte rook om zich heen en prevelt hij - zonder schoenen - de ene cryptische spreuk na de andere. Gelukkig mag hij ook zingen en zodra dat gebeurt, blijkt de vroegere Soldaat van Oranje zich binnen vijf jaar tot een geweldige zanger te hebben ontwikkeld. Zijn rauwe, ongeschoren stem geeft een verrassende, nieuwe draai aan het gebruikelijke zoetgevooisde Borsato-register.

Het zijn Lone van Roosendaal en Matteo van der Grijn die de laatste tien minuten van de voorstelling de toeschouwer uiteindelijk toch bij de kladden weten te grijpen. De acteurs zingen om beurten het meisje Sky nog een laatste keer toe en doen dat met zo veel hartstocht en zoveel passie - en zonder 3D -, dat de kijker even al zijn bezwaren vergeet tegen de voorafgaande twee uur. Het zijn prachtige minuten, maar vormen tegelijkertijd een teken aan de wand.

param name="allowscriptaccess" value="always">

03 April 2016
Première
Amsterdam
Theater Amsterdam
http://www.skymusical.nl
sky, marco borsato, john ewbank, lisse knaapen, matteo van der grijn, première, lone van roosendaal, Joel de Tombe, jeroen dekkers, eva van der gucht, roben mitchell, Theater Amsterdam, pesten,