Recensie

Sondheim op z’n best

Vier Nederlandse musicaltoppers brengen een fraaie selectie uit het werk van Stephen Sondheim;. Sondheim in Songs is genieten voor bijna iedereen.

“Sondheim in songs” is de officiële start van het Sondheim-festival van het M-lab. Uit het uitgebreide oeuvre van deze “JS Bach” van de musical is een selectie gemaakt van zeer onbekend werk tot het van de film bekende “Sweeney Todd” en het aan Barbra Streisand vastgekleefde “Send in the Clowns”.
Over de keuze voor de opening bestond vooraf al weinig twijfel, en inderdaad is gekozen voor de opening uit The Frogs. Hierin wordt het publiek verteld hoe het zich moet gedragen; een tekst die mooi is aangepast aan de omgeving en deze specifieke voorstelling. Wat volgt is een selectie songs uit verschillende shows, die in context meestal fraai op elkaar aansluiten, en afwisselend serieus en komisch zijn. Waar de ballads bij het publiek zeker in de smaak vallen, is het toch het komische werk wat goed scoort. De liedjes uit Follies bijvoorbeeld, waar Broadway Baby een strijd wordt tussen diva’s en later in de eerste acte Tweede huis bijvoorbeeld ook erg goed scoort. Trouwen vandaag (Company) wat hier op volgt is een van de toppers. Dat we trots mogen zijn op de vertalers in Nederland blijkt ook wel uit de prachtige teksten die ons worden voorgeschoteld. Het merendeel van deze vertalingen is van erkend Sondheim-liefhebber Koen van Dijk en van Daniël Cohen, maar ook Allard Blom en wijlen Friso Wiegersma hebben er pareltjes van gemaakt. Uit de vertaalworkshop is ook een nummer geselecteerd; gekozen is voor Dauw uit het onbekende “Singing Out Loud”, een vertaling van Jeroen de Beer.
Ander onbekend werk komt uit Evening Primrose, een van de eerste werken van Sondheim (1966). Als je me zoekt — ik ben hier, Wat ik weet en Nu zijn muzikaal niet de meest opvallende songs en daarmee vooral leuk voor wie alles van Sondheim kent; als noviteit. De act waarbij vragen uit het publiek worden beantwoord balanceert op het randje. De zogenaamde indieners hebben namen als Han Doek en Sietze Vliegen, en maakt het wel heel melig en flauw. De poëtische reactie van Simone op één van de vragen, en de “foute” van Céline zijn daarentegen wel weer geslaagd.

De tweede akte bestaat voor een groot deel uit een mini-Sweeney Todd. Dankzij de film is dit op dit moment waarschijnlijk Sondheim’s bekendste werk. Tegelijkertijd zit in dit blokje waarschijnlijk ook de minst toegankelijke muziek van de avond. Maar, mede door het geweldige spel van de uitvoerenden, geniet het publiek met volle teugen van dit lugubere verhaal.

Het viertal op het podium straalt, en heeft bij de komische nummers ook een enorme lol. Het optreden van Céline Purcell tijdens het verjaardagsconcert was een mager visitekaartje, maar ook zij zingt fantastisch. Simone heeft solo natuurlijk al lang laten zien dat ze overweg kan met een lach en een traan, en ook in deze voorstelling weet ze haar momenten te pakken. Haar versie van “Send in the Clowns” krijgt een enorme ovatie, en ook komisch is het weer pico bello in orde.  Stanley Burleson klinkt lekker rauw, en zorgt voor een mooi contrast. Freek Bartels is natuurlijk een geweldig zanger. Hij vertolkt de songs fantastisch. Qua spel weet hij wederom een wat simpele figuur prachtig neer te vertolken. Na Sjaak in Into the Woods zien we hier een prachtige Tobias in het Sweeney Todd blok, waarin hij ook vertelt en Anthony speelt overigens. Een geweldig viertal dat de liedjes goed en ook verstaanbaar brengt.

Naast het viertal op het podium schittert ook het viertal dat achter het podium zit. De jonge Bernd van den Bos is een fenomenale muzikaal leider en weet met zijn 3 collega’s (Jeroen Dur, Tim Brandsen, Robert Baba) een geweldig geluid te produceren; sluit je je ogen dan vermoed je een stuk groter orkest. Achter zijn piano leeft hij zichtbaar mee met de voorstelling.

Sondheim in Songs is een samenraapsel van Sondheim-materiaal, waarbij niet alleen de meer bekende werken ten gehore worden gebracht. Van deze losse songs is echter een fraai geheel gemaakt, de songs gaan op veel plekken naadloos in elkaar over. Sondheim-haters kunnen uiteraard nog steeds beter wegblijven, maar de scepticus die hem ook wel eens het voordeel van de twijfel wil geven heeft met Sondheim in Songs een geslaagde avond. En de liefhebbers, die hoeven natuurlijk al lang niet meer over de streep getrokken te worden, en hebben al kaartjes besteld; of al een bezoek gebracht. En een professionele uitvoering van Company of Follies in de komende jaren
lijkt na dit concert zeker een goed idee.

Scenefoto’s: Bob Bronshoff

10 May 2010
Première
Amsterdam
M-lab
http://www.m-lab.nl
m-lab, stephen sondheim, sondheim, sondheim in songs, premiere, simone kleinsma, freek bartels, celine purcell, stanley burleson, koen van dijk, allard blom, daniel cohen, bernd van den bos

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen