De film The Blues Brothers is één van de cultklassiekers van begin tachtiger jaren, al grijpt de muziek terug op een periode van ver voor die tijd. Een film die in de bioskopen geen winst kon maken, maar een naam die altijd bekend is gebleven, en synoniem staat voor een rock, soul en blues-feestje.
De hoed, de zonnebril en strak in het pak, het wordt handelsmerk van de oorspronkelijke Blues Brothers, komieken John Belushi en Dan Aykroyd, die de act als sinds 1978 opvoeren.
Als Belushi in 1982 overlijdt blijft de Blues Brothers machine lopen. De Blues Brothers Band blijft albums maken, en ook in de theaters onststaat een Blues Brothers show. In Nederland hadden we al drie maal een show met Bob Fosko in de rol van Jake Elwood, en ook internationale gezelschappen wisten ons te vinden.
Ook dit jaar kunnen de liefhebbers weer naar het theater om The Blues Brothers te bekijken. De show die enkele jaren geleden op het West End te zien was trekt door het Europese vasteland. In de hoofdrol zien we Brad Henshaw die zijn rol tot in de puntjes beheerst. Verrassende aanvulling is de Nederlandse Jim de Groot die de hele Europese tour de rol van Elwood Blues vertolkt. Ook voor hem is de rol niet nieuw; hij speelde deze al eerder in de laatste productie met Bob Fosko.
Een ijzersterke band vormt de spil van deze show; de muziek swingt zoals het hoort. De Bluettes Janine Johnson, Jocasta Almgill en Sharon Cherry Ballard klinken als een klok, en staan als groep en solo hun mannetje. Of vrouwtje. Met Michael Munroe is het gezelschap compleet. Hij vertolkt solo Minnie the Moocher en weet als enige niet geheel te overtuigen. Jim de Groot doet het prima, en Brad Henshaw is gewoon een ster. Een lekkere stem en een geweldige komediant.
The Blues Brothers the Musical mag geen musical heten. Er is geen verhaal waaraan de songs zijn opgehangen; soms zijn ze wel opgeleukt. De aversie van Jake voor countrymuziek heeft een desastreus effect, maar het komt toch weer goed. De opkomst in de eerste acte is spectaculair, en de act in de zaal vooraf met een pizza-bezorger is grappig. Zeker de reactie op zijn shirt in het Amsterdamse Rai-theater is grappig, al valt er voor de provincieoptredens volgens mij geen passende variant te vinden.
Natuurlijk komen de bekende songs als Soul man, Everybody (needs somebody to love), Gimme some loving en Think voorbij. Naast deze feestnummers is er ook plek voor echte blues, wat country en andere muzieksoorten. Al met al een ideale voorstelling voor mensen die van een feestje houden, met wat rustpunten hier en daar.
Toch een waarschuwing. Als je houdt van shows met een verhaal, als je vindt dat je als je een zitplaats hebt je hier ook de hele voorstelling op moet kunnen blijven zitten, als je niet graag meezingt, of als je je doodergert aan mensen die vals meezingen met een kleine song als Under the Boardwalk, blijf dan thuis en zet de film nog eens op.
