Het is een jaarlijks terugkerend fenomeen in Zoetermeer: het Thrillerfestival. Het omvat onder andere een aantal theatervoorstellingen, en Harlekijn (NME/DAPA) verzorgt er doorgaans één van. Dit jaar is dat een heuse Nederlandse premiere, van The Witches of Eastwick. Een bekend boek, een bekende film en sinds begin deze eeuw ook een musical.
Waar vorig jaar bij de productie Jekyll en Hyde er één professional mee deed, zijn dat er nu drie. Jasper Taconis keert na zijn hoofdrol van vorig jaar terug als Darryl van Horne, en in de rollen van ‘heks’ zijn Joke de Kruijf en Linda Wagenmakers te zien. Ook de locatie is wat groter: het Stadstheater van Zoetermeer, waar de voorstelling twee maal openbaar speelde, en vanmiddag wordt afgesloten met een besloten voorstelling.
Het verhaal van de voorstelling ismeesleepend. Drie vrouwen wonen in een suf Amerikaans dorp. Ze zijn alledrie alleenstaand, en een beetje de vreemde eenden van het dorp. Dé vrouw van het dorp is Felicia Gabriel. Zij heeft alles in handen. Als de drie vrouwen in wat beschonken toestand de komst van de man van hun dromen wensen, blijkt er de volgende dag inderdaad een nieuwkomer in het dorp gearriveerd te zijn. Hij koopt meteen een huis, waar Felicia Gabriel andere plannen voor had. Deze Darryl van Horne is nogal glad. Beledigingen worden afgewisseld zoete woorden. De drie vrouwen raken volledig in zijn ban. Ze zijn bijna net zo dartel als Michael, de zoon van één van hen, en Jennifer, dochter van Felicia, een relatie die door Felicia natuurlijk niet wordt gewaardeerd.
En als er dan een toverboek verschijnt, blijken de drie vrouwen tot veel meer in staat dan ze zouden vermoeden. Maar met veel macht komt ook verantwoordelijkheid. En dat zullen ze door schade en schande ervaren.
De bezetting van de hoofdrollen is uitstekend. Jasper Taconis was op voorhand niet degene die je zou verwachten in een rol die op het witte doek door een vijftigjarige Jack Nicholson werd gespeeld (en een nog oudere Ian McShane in de premierecast van Londen). Toch weet hij Darryl van Horne met overtuiging te brengen. In de charmante versie is hij erg glad en een beetje androgyn, elegant ondanks zijn soms botte opmerkingen. En als hij de controle verliest is dat ook met volle overtuiging.
Joke de Kruijf klinkt als vanouds, en speelt de gereserveerde, tuttige muzikante Jane Smart sterk. Als ze door de Van Horne-invloeden los komt, is ze vertederend jeugdig. Dat er eindelijk een vent haar echt wil en daarvan geniet, dat straalt er vanaf. Linda Wagenmakers is als de beeldhouwster in haar onzekerheid de snol van de drie en kan lekker kattig uit de hoek komen. Gelukkig kan ze ook lekker laten horen waartoe ze vocaal in staat is. April Darby is de derde vrouw, Sukie Rougemont. Ook een vrij teruggetrokken type, die er een affaire op na houdt met de man van Felicia, en daarin ook wat naïef. Ze is de minst uitgesproken van de drie, maar toont dat er een grote toekomst voor haar ligt (ook na Sister Act waarin ze te zien zal zijn).
Opvallend is het steeds terugkerende kleine meisje, waar Darryl van Horne dan vaak iets van afpakt, dat in de volgende scene wordt gebruikt. “Wie ben jij eigenlijk?”, verzucht Van Horne laat in de tweede acte, en verwoordt daarmee ook de gedachte van het publiek. Wie ze ook is, ze wordt leuk gespeeld door Zinzi Tijsen. Maaike Hagar is vooral vocaal sterk als Felicia Gabriel. Het jonge stelletje Michael en Jennifer (Jermaine Faber en Lidia de Bruin) vertedert op een goede manier, en in het ensemble zijn een aantal sterke dansers (m/v) terug te vinden, die de geilheid van het stuk in hun bewegingen goed pakken.
Het is lekker dat deze voorstelling een prima live-orkest heeft. Het geeft zo’n voorstelling meer een live-gevoel, en zorgt voor wat extra emotie. Het tempo van de voorstelling ligt echter wel aan de lage kant. De verhoudingen binnen Eastwick zouden een stuk sneller duidelijk kunnen worden gemaakt, want de voorstelling gaat pas lopen als Darryl van Horne op het podium verschijnt. Tot de hoogtepunten behoren een aantal ensemblenummers, waarin goed danswerk te zien is. Met zulke goede vocalen bij alle hoofdrolspelers klinken al hun nummers prima, en dat geldt ook voor de bijrollen die solo zingen. Dat mag je natuurlijk verwachten als dit allemaal studenten zijn van een musicalopleiding (Dutch Academy of Performing Arts), en daar zit ook een nadeel. Alle rollen met naam worden gespeeld door jongeren. In voorgaande Harlekijn-producties was ook volwassener lokaal talent te zien, die beter in het plaatje zouden passen van bijvoorbeeld het echtpaar Gabriel.
The Witches of Eastwick heeft een lastige balans van comedy en drama. Die balans slaat soms wat door richting comedy, als er met name door de bijrollen wat te veel wordt overgeacteerd. En één keer slaat de kostuumafdeling de plank totaal mis, als Jasper Taconis als een dikke kerstman in een groen kostuum met tennisballen een kansloz missie heeft om zijn aantrekkingskracht te blijven tonen.
Het verhaal van The Witches of Eastwick is nogal sex-gericht. Dubbelzinnige opmerkingen, suggestieve bewegingen en soms ook platte teksten komen dan ook vaak voor. Door de nadruk op de comedy te leggen is het contrast op het moment dat het serieus wordt erg groot. Een mooie keuze, omdat je op deze manier mee gaat in de flow van de drie vrouwen, die eindelijk geluk hebben gevonden. Een echte thriller wordt het echter nooit.
The Witches of Eastwick is een aardige musical, maar geen hoogvlieger in het genre. Aardige nummers worden afgewisseld met vrij oninteressante songs. Dankzij de cast en het orkest klonk het wel als een klok. Het verhaal is, als het eenmaal op gang is gekomen, wel boeiend en interessant. Op het podium worden mooie scenes afgewisseld met wat rommelig ogende, wat waarschijnlijk deels te danken is aan de belichting, waardoor de focus ontbrak. De opening was daar een voorbeeld van.
Het is te hopen dat we volgend jaar weer een bijzondere productie te zien krijgen. Dit jaar stond Sweeney Todd gepland, totdat de rechten van deze Witches vrij bleken te konen. Hoewel Sweeney Todd natuurlijk een fraaie musical is, en zeker op een thrillerfestival past, hoop ik toch op een avontuurlijkere keuze: Evil Dead , Lestat of nog beter, Silence! (of the Lambs).
The Witches of Eastwick was dit dit laatste weekend te zien in het Stadstheater van Zoetermeer; er volgen dus geen voorstellingen meer.
