Een zaal vol zakenmensen, en discussie met mede-gast Richard Groenendijk over management en theater; iets dergelijks had Frank Sanders verwacht toen hij die avond richting De Kleine Komedie werd gereden. Komedie, zeker, want het was een excuus voor een feestelijke verrassing. Geen zakenmensen, maar vrienden, collega’s en ex-leerlingen in de zaal, en geen discussie, maar een gast in een speciale ‘In de Hoofdrol’, met als host Richard Groenendijk.
Nervositeit alom, zeker bij de gastheren, of deze verrassing inderdaad een verrassing kon blijven tot het moment dat het feestvarken onder een staande ovatie het podium zou betreden. Niet terecht, want Frank Sanders was overdonderd.
En zo werd, als een echte in de hoofdrol, het leven van Frank Sanders doorlopen, met optredens van leerlingen, ex-leerlingen en mensen waarmee hij gewerkt heeft en gasten uit zijn persoonlijke en professionele leven. Zijn huisrestaurateur (is dat een woord), de kapster, de schoonmaakster, maar ook de mensen van het eerste uur, zoals Lucie de Lange. Zelfs twee familieleden, waardoor we nu weten dat Sanders een pseudoniem is, geleend van de voornaam van een oom. Back to memory lane dus, met goede herinneringen, maar ook de minder aangename periode in zijn leven. Gasten die zijn warme persoonlijkheid roemen, en hoe veel ze van hem hebben geleerd. Soms is dat toch verrassend, als ook de dokter die hem voor longtopkanker behandelde dat zegt. Maar zij had veel aan zijn adviezen gehad bij het doceren. En later op de avond verbaas je er weer over dat een project met jeugd, genaamd Star, voor zoveel mensen een opstap is geweest naar meer theater (regisseurs Koen van Dijk, Paul van Ewijk en Bas Groenenberg, maar ook schrijver Allard Blom), hoewel er ook veel een ‘normaal’ leven hebben opgepikt. Velen zitten deze avond in de zaal, of beter gezegd, op de eerste rij van het balkon, en zingen hem toe met het liedje Samen.
De avond begon met Tekstpierement-historie, waarvan Jos Brink en Frank Sanders aan de wieg stonden: Nico van der Linden zong 2 coupletten (het 1e en het 7e) van een lied wat Frank ooit geschreven had. Later haalden Sylvia Alberts en Guuske Kotte ook herinneringen op uit die tijd. Het geheim wat Sylvia onthulde, zullen we in dit verslag ook maar geheim houden. Zij zijn slechts een paar van de gasten uit het theaterverleden, die verder onder andere een aantal betrokkenen bij de Sanders/Brink-musicals bevatte, alsmede de twee overlevenden uit de cast van Oude Nieuwe Vrienden (1988).
Richard Groenendijk is op de zo kenmerkende wijze zowel interviewer, als de toeschouwer op afstand, met om de haverklap een gevatte opmerking, en af en toe een heerlijke kat. Bij de anekdote dat een bepaald dansje gelijk moest gaan omdat het anders zou worden geschrapt horen we hem zeggen: als dat nu nog zo zou gaan, worden hele musicals geschrapt. Ik was laatst bij…., om vervolgens een bekende musical te noemen. Ook bij de vanwege een vakantie afwezigen ontstaat er een running gag.
Sommigen hielden het bij een videoboodschap. Jasperina de Jong (Frank speelde bij haar in De Stunt en Sweet Charity) , die de aanblik van zichzelf liever haar overbekende stem liet spreken bij beelden van vroeger, en dat met de nodige humor deed. Hoe betekenisvol kun je ‘leuk’ uitspreken als reactie op dit aangekondigde verrassingsfeestje. Ook Simone Kleinsma, die haar eerste musicalstappen zette bij Frank en Jos, moest haar boodschap via video doen, omdat ze juist deze avond een inhaalvoorstelling moest spelen. Het door haar ingezette Morgen, uit ‘Amerika Amerika’ wordt mooi overgenomen door de 3e jaars van de akademie.
Maar bij de een feest van een theaterman horen natuurlijk ook optredens. Liedjes uit de tijd van cabaret Tekstpierement uitgevoerd door (volgens Richard Groenendijk alle) Genesius-penning winnaars, maar het ontbreken van één van hen wordt slim in de tekst verweven van Poezie-album. Lucie de Lange zingt ‘Ik hou van jou’. De eerste lichting studenten uit de Frank Sanders’Akademie zongen met Kwak Kwak een prachtig homo-emancipatienummer over een kikker, De opening uit de musical Maskerade, ‘De twintigste Eeuw’, staat, gezongen door de derdejaars, nog steeds als een huis. Eén van de laatste regies van Frank Sanders was de eerste solo show van Karin Bloemen, en zij zingt nog eens het prachtige Zuid Afrika, met hulp van Marjolijn Touw en Paulette Willemse. De Rosettes, uit zijn laatste twee shows, doen een Motown-medley, en krijgen daarbij hulp van drag-queen Dusty Gersanowitz, die ook een verleden bij Star heeft. En meteen is ook de afwezigheid van Sander bij de Genesiuspenning-winnaars verklaard). De avond wordt afgesloten door alle studenten van de Frank Sanders die het lied ‘Iedereen telt’ zingen, bedoeld voor een nieuwe musical. En zo is, in de woorden van Frank Sanders, de cirkel rond.
Een passende viering van de zeventigste verjaardag van een man die veel betekende voor theater en vooral musical in Nederland,en dat nog steeds doet. Al leidt hij de Frank Sanders Akademie voor Musicaltheater niet meer, toch is hij nog zeer betrokken, op allerlei manieren, bij de ontwikkeling van theater in Nederland. En natuurlijk hoort bij de waardering een materiele vertaling. Frank Sanders krijgt deze avond een ere-Gouden Genesius-penning.
