Naast een bekroning van de prestaties van het afgelopen jaar is de uitreiking van musicalprijzen ook een showcase van wat er aan zit te komen op musicalgebied. Met het vertoonde kunnen we concluderen: er is weinig te genieten komend musicalseizoen, althans niet als we het hebben over traditioneel musicalrepertoire. Natuurlijk is Kuifje en Bobbie één van de hoogtepunten uit Kuifje, en biedt daarmee een hoopvolle opening, al gaat het hier om een verlenging. Ook de afsluiting, een medley uit Grease met de Vlaamse cast klinkt lekker, maar wat ertussen te zien is heeft grotendeels weinig meer met musicalmuziek te maken. Try uit ‘The party is over’ is een nummer van Janis Joplin en daarmee niet echt een musicalsong. Een muzikale voorstelling over tragische vrouwen, maar musical? “I got rhytm” is dan weer wel een musicalnummer, maar wordt gezongen omdat Judy Garland het heeft opgenomen, want het is een show over Judy. “Move on” en “The Next Ten Minutes” zijn echte musicalsongs, maar de eerste weet ondanks een gedurfd arrangement geen indruk te maken, mede dankzij de slechte zang, en bij het The Last 5 Years nummer ontbreekt(nog?) elk spoor van chemie. Het voorproefje van Dora blijft helemaal uit, slechts een goedkoop ogende reclamespot krijgt het publiek voor de kiezen. Dinnershow Cinderella valt op door de prachtige kostuums, maar het goedkoop klinkende Madonna-nummertje en slappe Bombay Dreams vertoning zullen vooral de drankomzet stimuleren.
Triest is dat Tim Driesen één van de optredende hoogtepunten is, want Tim Driessen staat op een Engels podium als Mark Owen in Never Forget, een musical over Take That. Hoewel het vocaal zeker niet zijn beste optreden is straalt er tijdens de medley van Take That songs echt wat af. Op een andere manier leuk was het optreden van de Bakkelietjes, een groep musicalmensen dat zich in kleding uit midden vorige eeuw stort op het repertoire van die tijd. Verrassend goed was ook “Lied van Zand”. Een aardige conference, aangevuld met een prachtig vertolkt “Land van Zand”. Of deze show nog te zien zal zijn is echter niet duidelijk.
Voor de winnaars van een prijs zal het een zorg zijn geweest. Natuurlijk trots op de waardering die ze van de Vlaamse jury hebben gehad. Ook de Vlamingen die kritiek hadden op de vele nominaties voor Nederlanders kunnen gerust ademhalen. Geen van de prijzen ging naar Nederland, zelfs niet daar waar daar geen ontkomen aan leek. Gedurfd mag de award voor de eigen voorzitster, die wel dit jaar in die taak vrijaf nam, genoemd worden: Leah Thijs kreeg ze voor beste vrouwelijke hoofdrol als Marlene. En de eigen geloofwaardigheid zet ze op het spel met het toekennen van de aanstormend talent prijs aan iemand die al jaren en jaren bezig is en al in 6 Nederlandse musicals te zien was, bij Opus One, te weten Steve Beirnaert.
Natuurlijk was de award-regen een opsteker voor de mensen van Beauty & the Beast, waar ze in Nederland vooral naast de prijzen grepen. De teleurstelling over het niet genomineerd zijn voor beste musical is snel vergeten. De publieksprijs kregen ze wel.
Die juryprijs voor beste musical ging naar Sunjata. De makers van de voorstelling waren niet op de hoogte van het feit dat ze een musical hadden gemaakt, en voelden zich zichtbaar onwennig op het podium bij de uitreiking van de maar liefst 3 awards die de productie kreeg.
Opvallend was ook de erkenning die Studio 100 ten deel viel, de prijs van bijzondere verdienste. Hun inspannningen in de ongesubsidieerde sector werd hiermee gewaardeerd. Hans Bourlon zal er gemengde gevoelens aan hebben overgehouden. Hij was zijn pak vergeten en was door Gert Verhulst op de weg naar de awards gerust gesteld. We zijn toch nergens genomineerd dit jaar. Hij stond dus in zijn dagelijkse kloffie met de welverdiende prijs.
We spraken achteraf met twee van de winnaars.
Steve Beirnaert vroegen we hoe hij de prijs voor aanstormend talent in Vlaanderen terwijl hij in Nederland al lang bezig is.
Dat vond hij wel grappig. En aangezien het ook de enige prijs is waar een geldbedrag aan vastzit hoor je hem er ook niet over klagen. Verder kun je beter maar aanstormend talent zijn dan versleten talent.
Jelle Cleymans was als (min of meer) musicaldebutant verguld met zijn prijs voor beste hoofdrol. Ik heb in het begin best mijn twijfels gehad of musical wel zijn ding was en of hij wel wat kon met de vrij sexloze Kuifje. Maar het vertrouwen groeide en dit is een mooie bekroning.
Dat de aanstormend talent-prijs aan zijn neus voorbij ging vond hij niet zo heel erg. Ik had twee kansen en heb er één verzilverd. Ook hoort de aanstormend talent-prijs meer thuis bij iemand uit het vak. Ik heb al zo veel werkzaamheden, en hij kan het gebtuiken in zijn musicalcarriere. Het is hem echt gegund.
Of deze prijs een stimulans is om door te gaan met musical wordt licht bevestigd. Een beetje, maar vooral het spelen zelf vond ik zo leuk om te doen dat het me zeker leuk lijkt om verder te doen. Hetzij in Belgie, hetzij in Nederland.
Een volledig overzicht van alle winnaars:
Beste Musical: Sunjata (HETPALEIS)
Beste Regie: Frank Van Laecke (Kuifje De Zonnetempel)
Beste Mannelijke Hoofdrol: Jelle Cleymans (Kuifje in Kuifje De Zonnetempel)
Beste Vrouwelijke Hoofdrol: Leah Thys (Marlene Dietrich in Marlene)
Beste Mannelijke Bijrol: Peter Van de Velde (Lumière in Beauty and the Beast)
Beste Vrouwelijke Bijrol: Goele De Raedt (Babette in Beauty and the Beast)
Beste Aanstormend Talent: Steve Beirnaert (Lefou in Beauty and the Beast)
Beste Ensemble: Beauty and the Beast
Beste Inhoudelijke Prestatie: Pieter Embrechts (tekst en muziek van Sunjata)
Beste Creatieve Prestatie: Stef Stessel & Frank Hardy (decor & licht van Sunjata)
Radio 2 Publieksprijs: Beauty and the Beast
Prijs voor Bijzondere Verdienste: Studio 100
