“Flink zijn, even flink zijn” zingt Paul Groot rond een uur of half elf in de voorstelling Robert Long en alles lijkt op z’n plek te vallen. Je doet je ogen dicht en je ziet Robert Long. Maar ook met ogen open is er een griezelige gelijkenis met de tien jaar geleden overleden zanger. Je ziet hem worstelen met zijn verdriet, zijn pijn en zijn persoonlijkheid. Je bent in de afgelopen twee uur van de man gaan houden, ondanks zijn nukken, zijn valsheid en zijn arrogantie. Hier staat een kwetsbaar mens in de schijnwerpers en Paul Groot vertolkt hem weergaloos. Nu al de mooiste vijf minuten van dit Nederlandse musicaljaar….
Robert Long is de nieuwe biografische musical van producent Albert Verlinde, ditmaal onder de noemer van Stage Entertainment. Na het mislukte Een Avond met Dorus van vorig seizoen staat hier weer een sterke productie die moeiteloos het niveau van Sonneveld of Ramses haalt (en zelfs overstijgt). Voor de pauze zien we Long (die eigenlijk Bob Leverman heette) samen met Leen Jongewaard repeteren in het Zonnehuis in Amsterdam Noord voor een nieuwe voorstelling. De twee hebben al twee shows gemaakt samen (“Duidelijk Zo” en “Tot Hiertoe heeft de Heere ons geholpen”) die controversieel maar succesvol waren. De twee worstelen met de onderwerpen die moeten worden gebruikt en hebben het gevoel al tegen alle heilige huisjes te hebben aangetrapt. Wat valt er nog meer te vertellen?
Door te kiezen voor deze setting krijgen de twee hoofdrolspelers alle kans om hun rollen uit te diepen. Waar veel biografische musicals een hoog “en toen en toen en toen” gehalte hebben, zien we hier voor de pauze twee mensen die ruzie maken, elkaar aantrekken en weer afstoten en ongelooflijk veel om elkaar geven tussen alle valse oneliners door. Paul Groot als Robert Long en Jeremy Baker als Leen Jongewaard maken er een mooi potje hoge school acteren van. Het is misschien niet bijster spannend wat we te zien krijgen, maar het is voor mensen met interesse in theater een zeer vermakelijk inkijkje in het theaterleven van begin jaren tachtig.
Na de pauze krijgen we fragmenten te zien uit de voorstellingen die de twee samen hebben gemaakt en komt het achter de schermen tot een breuk. De reden is (zover na te gaan) fictief, maar levert een spannende confrontatie op tussen de twee heren. Bliksemafleider tussen het mannelijk acteergeweld is de verrukkelijke Margreet Boersbroek als Carolien, de koffiejuffrouw/schoonmaakster van het Zonnehuis die de heren gevraagd en ongevraagd advies geeft. Broersbroek viel al op in De Kleine Blonde Dood en is ook hier om op te vreten.
Robert Long de musical is een prachtig eerbetoon aan een moeilijke man (“Jij bent als een lul geboren!”). Robert Long schreef enkele van de mooiste Nederlandse “zondagochtendliedjes” en die worden hier op een mooie manier recht gedaan door Paul Groot. Jeremy Baker maakt van Leen Jongewaard een onvergetelijk personage. Kwetsbaar, verongelijkt en met een veel te grote bek, maar klein hartje. Scriptschrijver Dick van den Heuvel en regisseur Peter de Baan balanceren moeiteloos langs vals sentiment en maken er, samen met de cast en het uitstekende orkest een indrukwekkende en waarachtige avond van. Over Bob en Leen. Over homo zijn en vader worden. Over roem en jaloezie. Over jong zijn en ouder worden. Over afscheid nemen en sterven. Een avond om nog lang aan terug te denken.
