Recensie

Whoho Cinders

Zelfs superlatieven schieten tekort bij het beschrijven van Soho Cinders, de samenwerkingsvoorstelling van KotéKoer en We Want More, die dit weekend in Gent te zien is, en volgende maand in Brugge.

Soho Cinders is een hele vrije bewerking van het Assepoester-verhaal, die zich afspeelt in Londen. De voorstelling gaat over Robbie, die zo zijn problemen heeft. Zijn moeder is overleden, en haar wasserette is nagelaten aan zijn stiefvader, die op dit moment nog in de gevangenis zit. Hij is dus huur verschuldigd aan zijn lelijke, ordinaire twee stiefzusters, en als hun vader weer uit de bak komt, dan wordt hij er helemaal uitgesmeten. In de wasserette werkt Velchro, tevens de beste vriendin. Zij zijn twee handen op één buik. Als de voorstelling begint zien we hem uit een duur restaurant komen, waar hij gegeten heeft met een oudere heer, Lord Bellingham, die zijn gezelschap erg op prijs stelt. Maar Robbie is verliefd op een andere man, James Prince. Deze Prince is kandidaat voor het burgemeesterschap, en verloofd met Marilyn, die hij al heel lang kent. De relatie tussen Robbie en James moet dus geheim blijven. Als Robbie door Lord Bellingham wordt gevraagd hem gezelschap te houden op een feestje, om er daarna ook te overnachten, ziet hij dat helemaal niet zitten. Maar aangespoord door het geld (dat hij dingend nodig heeft) en Velchro, die belooft hem met een smoesje rond middernacht daar weg te roepen, besluit hij hier toch op in te gaan. Wat hij echter niet weet, is dat het feestje bedoeld is als fundraiser voor de campagne van James Prince…

Soho Cinders is een voorstelling van het componistenduo George Stiles en Anthony Drewe. De musicalbewerking van Mary Poppins zal hun meest geziene werk zijn, en veel musicalliefhebbers lopen weg met hun Honk! Ze weten wat het schrijven van pakkende songs, is en Soho Cinders is daar wederom een bewijs van. Het heeft script (Elliot Davis samen met Drewe) waarin komische momenten worden afgewisseld met prachtig dramatische, die er ook bij deze voorstelling voor zorgen dat het ene moment er tranen in je ogen staan van het lachen, en dan weer van ontroering of emotie.

De belangrijkste rollen worden stuk voor stuk geweldig gespeeld. Brecht van Arnhem als Robbie en Taja Boudry als Velchro zijn een zeer geloofwaardig vriendenkoppel. Van Arnhem neemt je schijnbaar moeiteloos mee in de rollercoaster van emoties van Robbie, die zijn hoogtepunt heeft in het superb vertolkte solonummer “’k Draag geen glazen schoentje” (They Don’t Make Glass Slippers). Boudry toont haar kracht nog eens als we in een gesprek met Marilyn een andere kant van dit karakter te zien krijgen. Overtuigend en sterk is een label dat hier steeds kunnen herhalen, maar het geldt zeker ook voor Matthijs Vandekinderen als James Prince en Lotte Cools als zijn verloofde Marilyn. Maar ook de afdeling slechteriken mag er zijn. Diep respect is er voor de schaamteloze, groteske manier waarop de super ordinaire stiefzusters worden gespeeld door Sali Haidara en Isolde Willems. De ene opmerking of beweging is nog fouter dan de andere. Als ze op het podium zijn is het lachen geblazen.  Ernstig onsympathiek is spindokter William George, en Bram Verbeke laat in deze rol precies een persoon zien die de oorzaak is van de cynische kijk die veel mensen op de hedendaagse politiek hebben. Mede met dank aan Matthijs Rijsdijk, die als de onderdanige bedeesde campagnemedewerker Sasha (door George steevast “Koffie” genoemd) medelijden weet op te roepen als hij weer eens als voetveeg is behandeld. Ook rond de voorstelling is knap werk geleverd. Soho Cinders is over het algemeen vertaald, en is zo een heldere vertelling geworden. Optisch is het een plaatje, en de regie van Tom Versée is helder en duidelijk. Ook het orkest onder leiding van Ruben vanden Broucke levert een topprestatie.

Een voortreffelijke regie, een sublieme cast, een prachtig decor en een geweldig orkest. Het zijn solide pijlers onder deze voorstelling. Het zorgt er allemaal wel voor dat de lat voor een volgende show inmiddels zo hoog ligt, dat verbeteren neerkomt op het behalen van een wereldrecord en dat het benaderen ervan dus ook al een hele grote prestatie is. Op één vlak valt nog wel wat winst te behalen, en dat zijn de dansscènes. De choreografie oogt wat te gemakkelijk, en valt wat vaak in herhaling. Maar in Gent zal geen vogel meer vliegen als we deze voorstelling letterlijk zouden voorzien van alle veren die ze verdienen.

Soho Cinders is nog te zien op 11 en 12 april in Gent, en van 15 tot en met 17 mei in Brugge. Als er ooit een amateurvoorstelling is geweest die je niet mág missen, dan is het wel deze Soho CInders.

10 April 2015
Première
Gent
Minardi Schouwbrug
http://www.sohocinders.be/
kotekoer, gent, brugge, soho cinders, stiles, drewe, mattijs vandekinderen, Brecht Van Arnhem, Taja Boudry

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen