Recensie

Wickie heeft ook Nederland bereikt ⭐⭐⭐⭐

Afgelopen weekend beleefde Wickie de Musical een feestelijke eerste voorstelling. Met veel oude bekenden, maar ook enkele nieuwe gezichten.

Eerder dit jaar beleefde de Studio 100 productie al de Vlaamse première in het gloednieuwe theater in Plopsaland De Panne. Nu is Nederland aan de beurt, met een korte tour langs diverse grote theaters. Een groot deel van de cast is gebleven, maar er zijn ook enkele nieuwe gezichten bij.

De hoofdfiguur is uiteraard de kleine Wickie, nog steeds met verve vertolkt door Remi de Smet. Hij speelt de rol nog overtuigender dan eerder in de Panne. Hij heeft een prachtige stem, en, ondanks de erg aangezette bij Wickie horende bewegingen rond de neus, speelt hij de rol van de slimme Viking zeer geloofwaardig. Zijn vriendinnetje Ylvie wordt eveneens erg goed gespeeld, door Lotte Heuten, en ook zij heeft een prachtige stem. Als ze in een kooi wordt opgesloten is het lastig niet meteen aan een zangvogeltje te denken.
Vader Halvar, het dorpshoofd van het Vikingdorpje Flake wordt in Nederland gespeeld door Pim van Alten. Hij deelt de rol met Simon Zwiers, de tekenfilmstem van Halvar, die ook in Pinokkio staat en als toen alternate het merendeel van de Vlaamse voorstelling speelde . Van Alten heeft bij Hofplein heeft hij al vele van zijn theaterkanten laten zien. Halvar is een geloofwaardige man, vol trots maar onder de plak bij zijn vrouw. Vastberaden, maar niet altijd slim. Erg snugger zijn de Vikingmannen over het algemeen al niet, maar het duo Snorre en Tjurre spant de kroon. Het tweetal (Steve Beirnaert en James Cooke) zorgt voor Laurel & Hardy-achtige situaties als de twee vrienden die niet zonder elkaar kunnen, maar met elkaar er een enorme puinhoop van maken. De vrouwen van Flake zijn vastberaden en sterk, en de sterkste vrouw, de vrouw van Halvar, is Marleen van der Loo. Ze maakt snel duidelijk wie eigenlijk de baas is, en toont haar vocale kwaliteiten in een wat overbodig, maar wel mooi lied als een soort Kniertje op de kade. Naast haar valt Martine de Jager op als de komische fysieke tank van de vrouwenschare, en de moeder van Snorre.
Zonder slechteriken geen avontuurlijke kindermusical, en in dit geval is deze boosaardige schurk Verschrikkelijke Sven. Jeroen Phaff is een verrassende casting, omdat Sven niet zo veel zingt (en Phaff natuurlijk voornamelijk bekend is als één van de absolute topmusicalzangers die ons land rijk is). Een stereotype rol, ijdel en dom, maar in veel opzichten ook een spiegelbeeld van Halvar, maar dan in een gemene variant. Wat Halvar niet heeft is Sven’s obsessie voor de zangeres Elza Eenoog, die zelf dan weer gewoon van veel geld houdt. Een kleine rol, maar wel gespeeld door de bekendste naam voor de kinderen, namelijk Josje (Huisman) van K3. Maar als hij zijn gladde assistent Pox (Jurgen Stein, die wel verrassend Vlaams klinkt) niet had gehad, zou er helemaal niets van zijn plannen terecht komen. Maar goed, als je het opneemt tegen Wickie lever je natuurlijk eigenlijk al een verloren strijd, hoe goed je plan ook lijkt.

Want hoe slim lijkt het niet om Wickie te ontvoeren, bij Halvar losgeld te eisen en vervolgens de Vikingen gevangen te nemen als deze ongewapend Wickie proberen vrij te kopen. Maar het plan gaat meteen al niet geheel volgens plan, als Pox niet Wickie maar Ylvie ontvoert, die toevallig Wickie’s helm op heeft. Uiteraard gaat Halvar wel op pad om Ylvie vrij te kopen, maar omdat Wickie (met hulp van zijn moeder) stiekem mee vaart, heeft Halvar toch weer zijn geduchte tegenstander.  Maar zonder een onverwachte kant van de doorgaans verguisde bard was dit verhaal heel anders afgelopen.

Muzikaal is de voorstelling weer van het niveau van de goede eerste Studio 100 producties. Soms horen we bijvoorbeeld Robin Hood doorschemeren in de prachtige orkestrale stukken (al blijft het jammer dat we naar een band in plaats van live orkest luisteren). De carnavalskraker van Elza Eenoog, “Ik ben verliefd op een piraat”, is niet meer dan een simpele stamper, maar werkt op dat moment in de voorstelling.
De voorstelling is visueel fraai. Van de losse decorstukken die bij aanvang nog de letters van WICKIE vormden worden diverse rekwisieten gemaakt, en de aaneenschakeling van scenes loopt buitengewoon soepel. Zo dendert het verhaal grotendeels voort. Al zijn er ook wat momenten dat het wat stokt. De mambo van de IJsco Chica’s valt wat tegen; hier hadden we meer beweging en spektakel verwacht, en als tegen het einde de moeder van Wickie ook nog eens haar zoon en man begint te bezingen, hopen we, ondanks het fraaie lied, dat de vaart snel terugkomt. Een wens die overigens ook weer vrij snel waarheid wordt.
De cast is een combinatie van Vlaamse en Nederlandse acteurs, maar dat stoort nergens. Er wordt ook geen moeite gedaan om speciaal Nederlands te klinken, wat meteen al duidelijk wordt als Snorre en Tjurre voor aanvang de instructies voor het publiek voorlezen. En dat twee Nederlandssprekende ouders een kind met een Vlaamse tongval hebben is weer niet gek als veel van de dorpsbewoners ook Vlaams klinken.

Wickie de Musical is een eenakter, en voor een eenakter duurt de voorstelling dan weer vrij lang. Dat betekent dat er op een gegeven moment erg veel beweging in de zaal is van de zoveelste ouder met kind, van wie de blaas het toch niet volhield. De musical is het zien zeker waard voor gezinnen met kinderen in de Wickie-leeftijd, maar dus wel deze tip. Zorg dat de kinderen vlak voor de voorstelling nog naar de WC zijn geweest.

De voorstelling staat komend weekend in Heerlen (15 & 16 augustus), keert daarna terug in Rotterdam (21 augustus t/m 6 september ) en is vervolgens nog te zien in Groningen (17 t/m 21 oktober) en Breda (24 t/m 28 oktober).

09 August 2015
Première
Rotterdam
NIeuwe Luxor
Wickie de Musicxal

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen