In de theatervoorstelling Sprookjesboom de Musical zijn de twee grootste aandachttrekkers toch wel Wolf en Ezel. Wolf is de slechterik, die erg van zichzelf is overtuigd en gecharmeerd; ezel zwelgt in zelfmedelijden, maar weet ondanks zijn dramaqueengedrag te vertederen.
De rol van Wolf (en draak) wordt vertolkt door Thijs van Empel, die de rol vorig seizoen creëerde. Ezel, kabouter Ko en Fakir wordt gespeeld door Mark Haayema. Hij nam de rol dit seizoen over, maar speelde wel al in de vorige theatermusical van de Sprookjesboom, De Sprookjesboom op Reis.
Musicalworld sprak met hen.
Thijs, hoe ben je bij de Sprookjesboom terecht gekomen?
Thijs:In het Sprookjesbos hier in de Efteling is een openluchttheatertje waar vier keer per dag een voorstelling van de Sprookjesboom wordt gespeeld. Daar ben ik, eigenlijk als bijbaantje bij mijn studie, begonnen. Toen kwam deze mooie productie er aan en daar heb ik auditie voor gedaan en nu zit ik dus hier.
In het sprookjesbos heb ik eigenlijk alle mannelijke figuren gespeeld. Nu speel ik draak en Wolf, die ik ook al in het sprookjesbos heb gespeeld, maar ook bijvoorbeeld Ezel.
Welk van de karakters spreekt het meeste aan
Thijs:Roodkapje.. lacht. Dat is toch best wel een moeilijke vraag. Wolf is natuurlijk superleuk; lekker gek en een beetje dommig; Draak is lekker jongensachtig stoer maar met een klein hartje, en ook enorm leuk om te doen. Maar moet ik kiezen vind ik Wolf toch de leukste.
In deze voorstelling heb je als Wolf nogal wat ruimte.
Thijs:Met Wolf heb ik nogal wat vrijheid, die ik als draak niet heb. Als draak sta ik vooral in groepsscenes en dan zijn er heel veel dingen om rekening mee te houden. Als Wolf sta ik vaak alleen met heks op het podium, en dan zijn zij toch wel vrij in wat ze doen. En Wolf gaat natuurlijk ook de zaal in.
Hoe selecteer je je “slachtoffer”?
Thijs: Ik heb een hele checklist waaraan ze moeten voldoen. lacht Nee, tijdens het liedje Hout hakken lopen we door de zaal, en stiekem gluur ik dan om te bepalen welke gezichten een beetje passen bij het stukje wat moet gaan komen. Dan probeer ik ook in te schatten welke kinderen het eventueel eng vinden als de wolf dichtbij komt. Want dat vind ik het belangrijkste; het mag wel spannend zijn, maar het moet niet eng worden. Het is dan ook weer niet zo dat ik grondig selecteer. Ik probeer gewoon, als ik daar naartoe ren, in te schatten: Ja, die kan daar wel tegen. Maar het gebeurt wel eens dat ik een inschattingsfout maak. En je krijgt soms ook verrassende reacties, zoals het kindje wat meteen wou meelopen om in de kookpot te stappen. Dat was wel heel grappig. Maar meestal reageren ze toch wel hetzelfde. Dan kruipen ze een beetje weg in de ouders. Maar het is wel leuk als er iets anders gebeurt; dat je de mogelijkheid hebt tot improvisatie.
De zorgen waren er ook al bij Janneke als Heks; zeker als draak gebruik je een stem die funest lijkt te zijn voor je stem
Thijs: Je vindt voor je zelf een manier om dat gezond te doen. Pijn is nooit goed, dus als je dat hebt ga je een manier vinden om dat te vermijden, zonder aan kwaliteit te verliezen. Dan vind je wel een manier om dat technisch goed te doen, maar je bent daar niet bewust mee bezig in de zin dat je nadenkt welke spiertjes je moet aanspannen. En omdat ik zeker als wolf best veel aan het rennen ben wordt het nog iets zwaarder. Je ondersteunt je stem met je lichaam, en op het moment dat je lichaam moe wordt, merk je ook dat het moeilijker wordt om je stem gezond te blijven gebruiken.
Dit is de enige professionele voorstelling die je tot nog toe gespeeld hebt? Liggen je ambities bij dit soort voorstellingen, of zijn die ruimer
Thijs: Ja, deze voorstelling speel ik tot eind mei. En dan komt nog de tour van De Sprookjesboom, waar ik misschien aan mee doe. En ik zou het wel heel leuk vinden om voorstellingen met poppen te blijven spelen. Spelen voor kinderen is gewoon heel leuk om dat ze zo lekker primair reageren. En spelen met poppen is iets waar je ook een beetje hart voor moet hebben. Ik zie mezelf ook niet in een ensemble staan.
Je bent ook understudy voor Houthakker. Een rol zonder pop. Heb je die rol al gespeeld
Thijs: Nee, en ik zou bijna zeggen gelukkig niet. Als het er van zou komen, zou dat een soort van “op hoop van zegen” zijn. In principe ken ik de voorstelling goed genoeg om die rol te spelen; je weet van elkaar wie wat waar wanneer zegt. Nu hebben we Sipke Jan, en ook nog John, dus het moet wel heel gek gaan lopen dat ik op moet, maar het kan altijd natuurlijk, en dan heb ik er wel vertrouwen in dat het goed komt. De rol die ik nu speel zijn degene die het best bij mij past, dus die vind ik wel het leukst om te doen. Maar ik zou de rol van houthakker best een keer willen doen, bij wijze van experiment, maar toch heb ik het liefst dat bijvoorbeeld John het doet.
Mark, speel jij in dit stuk de figuren die het best bij je passen, of zou je ook de andere rollen willen spelen
Mark; In dit stuk zijn dit wel de rollen die ik het leukst vind, en het best bij me passen. Vooral fakir vind ik leuk om te doen; een lekker wacko bejaarde man, die iets mysterieus heeft. Ezel heeft iets aandoenlijks en nichterigs, dat maakt hem weer leuk. Kabouter Ko is het verwarde mannetje. Die drie figuren vind ik wel leuk tegen elkaar afsteken. Ik heb andere figuren zoals wolf ook al wel gespeeld, maar in dit stuk vind ik deze rollen voor mijzelf het leukst.
Ik ben met Sprookjesboom begonnen hier in het Sprookjesbostheater, toen kwam de voorstelling Sprookjesboom op reis, daarna heb ik ook nog voor TV de Wolf gedaan, en toen kwam dit. Eerst dacht ik dat ik dit niet kon doen, omdat ik nog bezig was met Ja Zuster Nee Zuster, maar toen is een constructie gevonden dat ik het toch wel kon doen. (red: Understudy Bo van Vliet heeft de rol gespeeld in de periode dat Ja Zuster Nee Zuster nog niet was afgelopen). Dus ik heb de rol gerepeteerd terwijl ik nog bezig was met Ja Zuster Nee Zuster. Dat was wel heftig, maar ook wel heel leuk om je aandacht op meerdere dingen te richten.
In de tv-serie is de rol van Ezel heel beperkt; in het theater allesbehalve. Wat is de theaterkracht van Ezel
Mark; Ja, dat klopt. In de serie zit hij vast op een sokkel en is het vooral een roddelaar. Hij hoort verhalen van andere mensen en geniet ervan om die groter te maken en door te vertellen. Dat is weer uitvergroot in de Sprookjesboom op Reis voorstelling. Toen werd hij ook al een beetje nichterig. Dat is uitgebouwd tot de star-ezel.
Thijs: Ik denk ook dat de ezel als pop leuker is dan de ezel op televisie.
Mark; Ik las ook ergens dat ze Ezel zo vertederend vonden, en de eerste gedachte was: heuh vertederend?
Thijs: De pop is natuurlijk erg knuffelig, en Ezel is ook best lief.
Mark: Een echte spring in ‘t veld.
