In deze hete zomer verwacht je katten buiten, om de mussen op te vangen die van het dak vallen. Maar in Oostende blijven ze gewoon binnen, in een zaal die aangenaam van temperatuur is. Een internationale tourvoorstelling van Cats is er te zien in de immense Kursaal.
Nu is de term internationale tour dankzij een Duitse producent in de afgelopen jaren zeker geen garantie voor kwaliteit gebleken, maar deze tour blijkt naast Oostende alleen het Verenigd Koninkrijk en Ierland aan te doen. En heeft dan ook de kwaliteit die we van West-End producties verwachten.
Cats is een buitenbeentje in de musical, en voldoet tegelijkertijd aan de omschrijving die in de musicalpersiflage Miss Kaandorp wordt gegeven. ‘Een aantal sketches en liedjes verpakt in een flinterdun verhaal. Een show waar iets uit de grond en uit de lucht komt.’ Want Cats bestaat vooral uit de introductie van een groot aantal karakters, in de setting van het Jellicle Ball, een groot feest waarbij alle katten bij elkaar komen en één kat de gelegenheid krijgt een nieuw leven te beginnen.Wie, dat beslist de oude wijze kat Old Deuteronomy. En zo maken we kennis met onder andere de stoere verleider Rum Tum Tugger, de boefjes Mungojerrie en Rumpleteaser, de verlopen Grizabella, die veel agressie oproept, de dikke Bustopher Jones en de ongrijpbare schurk Macavity.
Het podium wordt bevolkt door een groot aantal katten, overtuigend gespeeld door echte acteurs. Een ongekende lenigheid, met salto’s en radslagen (soms met twee katten tegelijk), en de motoriek van dit lievelingshuisdier van velen. Opvallend sterk is ‘verteller’ Munkustrap, gespeeld door Ben Palmer. Hij is prettig aanwezig, en een heerlijk stemgeluid. Demeter en Bombalurina (Lily Frazer en understudy Francesca Whiffin) bezingen Macavity met een Chicago-achtige jazz. Ross Finnie is een fijne spoorwegkat als hij het naar hem vernoemde Skimbleshanks vertolkt, een lekker nummer met een stoomtreintempo en ritme. En natuurlijk wordt na het overbekende Memory van Grizabella een groots applaus ingezet. En terecht, want Joanna Ampil (o.a. Kim op de castrecording van Miss Saigon) doet het nummer, en haar hele rol, fenomenaal.
De kostuums zien er fantastisch uit, en ook het podium, een vuilnisbelt, oogt fraai. Er zitten een aantal verrassende openingen in, en de vreemde kleurige ufo die we aan het begin van de voorstelling zien opstijgen blijkt op het eind nog een doel te hebben. Aan het eind van de show heeft het decor sowieso nog een glansmoment, na al eerder de magier-kat Mister Mistopffelees van dienst te zijn geweest. Minder geslaagd zijn de kakkerlakken. Die kostuums zijn te plastic een echt kostuum, maar weer te fraai voor een met afval verklede kat, zoals later de honden in de gevecht scène dat overduidelijk wel zijn.
Omdat Cats oorspronkelijk is gemaakt voor een rond podium ( ook de eerste Nederlandse versie in Carré had dat) met publiek dicht bij het podium en veel interactie naar alle richtingen, is de aanpassing naar een gewoon theater wat lastig. In deze productie zien de de katten regelmatig in de zaal, bij opkomst en het verlaten van het podium, maar ook midden in de scènes. Regelmatig schrikken mensen aan de gangpaden verschrikt op; een kat van achteren.
Cats is ruim dertig jaar oud en dat is wel te merken aan het tempo van de show. Het energieke gehalte van de show zit voornamelijk in de continue beweging, en niet in de vertelling zelf, die op een aantal momenten wel wat meer snelheid kan gebruiken. Met name Growltiger’s scène, een terugblik op het rijke leven van de oude artiest Gus (van het type vroeger was alles beter), voegt erg weinig toe. Toch zal deze voorstellingen velen kunnen boeien. Kattenliefhebbers natuurlijk, en voor musicalliefhebbers is het de kans om Cats eindelijk weer in de oorspronkelijke taal te horen. De show wordt in het Frans en het Nederlands vertaald, dus wie het Engels minder machtig is, of de zangers soms niet kan verstaan, kan de teksten toch blijven volgen.
Voor degenen die zelf een kijkje willen nemen nog een paar opmerkingen. De katten zijn net echte katten en gedragen zich soms aanhankelijk, zeker ook bij kinderen. De plaatsen aan de gangpaden in de zaal kunnen dus kattenvisite krijgen. Ben je allergisch voor theaterrook, dan zijn de eerste drie rijen van de zaal niet aan te raden. En uiteraard zijn de beste plaatsen de plekken binnen de theaterlijst. Aan de zijkanten mis je een deel van het podium.
Cats is nog tot en met 18 augustus te zien in de Kursaal in Oostende.
Foto’s: Alessandro Pinna
