Recensie

Zondag in het park met Alex en Elise

Vanavond ging de afsluiter van het Sondheimfestival in première in het M-Lab in Amsterdam. Haal de TomTom-metjes maar weer uit de kast: deze Sunday in the Park with George mag je als liefhebber absoluut niet missen.

De prestigieuze Pullitzer Prize voor Drama heeft heel wat beroemde toneeltitels als Angels in America, A Streetcar Named Desire en Driving Miss Daisy op haar palmares staan. Het aantal musicalwinnaars in het ruim 90-jarige bestaan van de prijs is echter op twee handen te tellen. Naast bekende musicals als A Chorus Line (1976), Rent (1996) en Next to Normal (2010) is Sunday in the Park with George (1985) slechts één van de acht musicals die deze eer te beurt viel.

Na de flop van de voorganger Merilly We Roll Along, had Sondheim eigenlijk het plan opgevat om de theaterwereld te verlaten en zich op het schrijven van mysterieverhalen toe te leggen. Het was scriptschrijver James Lapine die hem overhaalde terug te keren nadat de twee geïnspireerd waren geraakt door het schilderij “Een zondagmiddag op het eiland van La Grand Jatte” van de Franse grondlegger van het Pointillisme, de schilder George Seurat.

De twee waren gefascineerd door de afwezigheid van één persoon op het doek, die van schilder Seurat zelf. De musical die uit deze fascinatie voortvloeide is een vrije interpretatie over hoe het leven van Seurat eruit zou kunnen hebben gezien. De eerste akte speelt zich dan ook af in 1884 als George (Alex Klaasen) ontwerpen aan het maken is voor wat zijn meesterwerk zal worden “Een zondagmiddag op het eiland van La Grand Jatte”. Zijn maitresse Dot (Elise Schaap) poseert met enige tegenzin voor hem. De karakters die we uiteindelijk kennen als de figuren op het schilderij worden geïntroduceerd en krijgen een plek in het leven van de schilder alvorens door hem vereeuwigd te worden op het witte doek aan het einde van die eerste akte.

De tweede akte speelt voornamelijk 100 jaar later in 1984 . De achterkleinzoon van George en Dot, de kunstenaar George (Alex Klaasen), is in een museum in de VS om zijn nieuwste werk te presenteren: De Chromolume #7, een machine die een artistieke reflectie is op het schilderij van de eerste akte. Hij wordt hierbij geholpen door zijn oma Marie (Elise Schaap), de dochter van George en Dot. Als de kunstenaar wordt uitgenodigd om zijn werk in Parijs te tonen, komen de levens van overgrootvader en achterkleinzoon samen.

Het is dus een fictieve invulling die schrijver Lapine en componist Sondheim geven aan het leven van Seurat en zijn beroemde schilderij. Zoals in vrijwel elke musical van Sondheim, zit de eigenlijke themathiek van het verhaal echter in de —schijnbare- tegenstelling tussen verstand en gevoel. Of, anders gezegd, in het drama van een persoon met een geniale geest die zoveel moeite heeft om daadwerkelijk contact te maken met zijn omgeving. Maar voelt de methodische schilder met zijn dwangmatig behoefte aan orde daadwerkelijk zo weinig of juist teveel ?

08 June 2010
Première
Amsterdam
M-Lab
http://www.m-lab.nl
sunday in the park with george, m-lab, 2010, juni, alex klaassen, elise schaap, koen van dijk, marco braam, premiere, recensie