DAG 2:
We waren een beetje moe van de vorige dag en aan gezien we toch al kaartjes hadden voor een middagvoorstelling zijn we iets langer in bed blijven liggen.
De reden dat we naar Londen kwamen was Billy Elliot, dus vandaag was onze missie kaartjes voor Billy scoren. Op naar Leicestersquare dus. Voor Billy Elliot hadden we afgesproken dat het maximum bedrag 30 pond zou zijn.
Aangekomen bij het eerste verkooppunt hadden ze natuurlijk niet de gewenste kaarten, door naar de volgende dus. Maarja daar hadden we ook pech, alleen maar dure en mindere plekken. Maar bij de derde hadden we geluk, kaarten voor precies 30 pond voor vanavond! Alleen vertelde de kassajuf ons, er zou een reling voor onze neus zitten, dus moesten we voorover leunen. Maar dat leek ons geen ramp.
We hadden kaartjes, onze dag kon niet meer stuk. Maar we hadden nog tot 3 uur. Omdat Billy al redelijk snel na het einde van Spamalot zou beginnen besloten we uitgebreid te lunchen en broodjes te kopen voor tussen de voorstelling in.
Eerst nog even snel foto’s gemaakt bij het Avenue Q theater (zie dag 1). Gisteren zagen we al een klein restaurantje met boeren producten, dus daar gingen we eten.
We bestelde alle twee een gepofte aardappel! Marly met gesmolten kaas en ik met koolsla.
Maar toen hadden we nog tijd over en gingen we een rondje lopen.
Onderweg kwamen we deze (helaas) gesloten koffiezaak tegen. Aangezien Marly een Diva is die veel koffie drinkt vonden we het een goed foto moment!
toevallig liepen we ook tegen The Dress Circle aan, we besloten gelijk om vrijdag onze laatste ponden daar uit te gaan geven.
Vervolgens op naar het theater!.
Spamalot:
Tja we wist het al, maar toch… we zaten op de aller aller een na laatste rij van het theater!!
Maar ach Spamalot gaat om het geheel en niet om de emotie, dus een groot probleem was het niet.
Dit was het zicht wat we hadden op het podium, niet eens zo heel slecht toch. Oke het is ver weg en alles wat hoog op het podium gebeurt (eigenlijk niks behalve een projectie) zagen we niet.
Ik kon de show al van broadway framenten en was erg nieuwsgierig naar de live versie. Helaas viel de show me tegen. De liedjes zijn leuk en ach het verhaal is best grappig en origineel. De humor is echt brits en Monty Phyton achtig, maar DUH het is een Monty Phyton musical.
Maar de cast spetterde niet genoeg. Alleen Hannah Waddingham als The Lady of the Lake sprong er voor mij uit. Maar ze haalde het niet bij de originele broadway Lady, Sara Ramirez. Simon Russell Beale was wel een leuke King Arthur, maar miste de droge humor van Tim Curry (die net een dikke maand weg was).
Het meest stelde me Graham MacDuff me teleur als Sir Dennis Galahad, hij kwam in al zijn rollen niet uit de verf.
Het leukste moment uit de musical is als halverwege de tweede akte The Lady of the Lake op komt lopen en in een ‘lawment’ uitbrast. Ze zingt ‘What ever happend to my part” op een hilarische manier. De rest werd helaas flauwtjes uitgevoerd. Laten we maar zeggen dat het lag aan de dinsdag middag.
Spamalot was leuk om te zien, met een andere cast voor herhaling vatbaar.
Deze musical staat op nummer 5 in mijn London musical lijst.
Na Spamalot zijn we richting Victoria gegaan. Maar Spamalot was eerder afgelopen dan we dachten, dus zijn we nog een kopje koffie gaan drinken en door het winkelcentrum gaan dwalen.
Toen was het eindelijk tijd voor Billy Elliot!
Billy Elliot:
Het Victoria Palace theater is een oud en erg engels theater. Dit past perfect bij de musical, het plaatje klopte gewoon perfect.
Woehoe, hier waren we voor gekomen. We hadden goede plaatsen, de tweede rij van het eerste balkon. Inderdaad was er een reling voor ons, maardoor dat er nog een rij onder ons was keken we er precies over heen. Perfect zicht voor een betaalbare prijs.
Tja ik weet nog steeds niet zo goed wat ik er over moet zeggen. Het was geweldig, briljant, subliem, overweldigend, emotioneel, indrukwekkend, spectaculair en ingetogen. Ow wacht nu heb ik toch iets er over gezegd!
Billy Elliot de musical bezit alle elementen die een goede drama musical moet hebben. Een stevig verhaallijn, karakters die ontwikkelingen doormaken, krachtige liedjes, decor dat aansluit bij het geheel en geweldige acteurs.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik de film ooit wel eens gezien had, maar niet meer wist hoe het verhaal ging. Dit was een pluspunt, aangezien ik totaal niet wist hoe alles zou verlopen.
De gehele groep is vocaal erg sterk en dat laten ze regelmatig horen. Het ensemble bestaat voor een groot gedeelte uit ‘lelijke’ mannen. Echte mijnwerkers types, geen gelikte showbizz mannetjes zoals je meestal ziet. Maar toch dansen, acteren en zingen ze net zo goed.
Maar niet alleen kan iedereen dansen, acteren en zingen, ze kunnen ook nog eens ongelofelijk goed tappen. Marly was helemaal jaloers dat een jongetje van rond de 12 beter dan haar kon tappen.
De Billy die wij hadden was heel geloofwaardig. Hij danste subliem en acteerde goed. Zijn zang was minder, maar dat kwam merendeel door de emotie. Daarom is het niet erg als er een paar nootjes naast zitten, het komt alleen maar beter over op het publiek.
Niet alleen Billy maar ook de vader en broer bezorgde me kippenvel, hun samenspel bij ‘He could be a star’ was ontroerend. Het solo nummer van de vader ‘Deep Into The Ground’ bracht nog net geen tranen bij me te weeg.
Er zitten niet alleen maar emotionele nummers in, maar ook een aantal grappige (met een onderliggende betekenis) nummers is, zoals ‘Expressing Yourself’ en ‘Marry Christmas Maggie Thatcher”.
Het decor is geweldig bedacht, eigenlijk is het 1 standaard ruimte waar verschillende variaties in mogelijk zijn. Het verbaasde me hoeveel er wel niet mogelijk was.
Op het einde was ik helemaal onder de indruk, het plaatje klopte op alle fronten perfect. Het einde was mooi en emotioneel. Gelukkig kwam daarna nog een vrolijke toegift, iedereen tapte een stukje, zelfs oma!
Verder wil ik niet te veel vertellen (nouja heb toch al redelijk veel gedaan), maar ga de musical maar gewoon zelf zien. Misschien vind je het net zo briljant als ik, misschien vind je er geen reet aan… Maar gaat dit zien mensen!!!
Ik woon in Zuid-Limburg, wat vroeger bekend stond om zijn mijnen. Mijn familie heeft vroeger ook in de mijn gewerkt. Vandaar dat het me op sommige vlakken ook persoonlijk raakte. Mijn opa heeft ook al die ellende meegemaakt. Daarom heeft deze musical ook een speciale betekenis voor mij.