Waar je bij een bezoek aan een amateurvoorstelling soms blij verrast kunt zijn komt het ook wel eens voor dat je overdonderd bent door wat je te zien krijgt. Eén van die uitschieters is Jane Eyre. Lees het verslag op de homepage of tussen de artikelen

Voor een compleet beeld van de voorstelling Jane Eyre verwijs ik maar naar de verslagen van Jeroen en hopelijk Lance, die ik vast zal onderschrijven.

Jane Eyre was prachtig en soms zelfs te groot voor het relatief kleine toneel. Een cast met meer dan vijftig mensen, een enorm volumineus orkest (dat joost mag weten waar verstopt zat, maar het was wel live) en een Jane die statig en beheerst haar rol beleefde, heel Engels, maar alles spaarde voor een adembenemende dramatische ontlading in “Ik schilder haar portret” (I’m painting her portrait)
Er was bijna niets wat onder deed voor professioneel niveau, slechts af en toe een nootje/ woordje en een aantal klemtonen klopten niet met de muziek.

De kostuums waren mooi, de belichting was mooi, het decor effectief, het rood ervan is een risicokleur bleek ooit uit eerdere ervaringen van Lance, want het risico is groot dat alles erbij vloekt, maar dat was hier niet het geval. De effecten waren prachtig, het verhaal trok me mee en al met al had dit zo een professionele productie van formaat kunnen zijn: niet in het minst doordat de cast geloofwaardig speelde en voor het overgrote deel zuiver, klassiek en sterk zong. Het geheel was prachtig, de scènes van soms heel grappig tot ontroerend. Lance en ik hebben ons huilend door de slotscene geslagen en waren zeker onder de indruk van het geheel.

De standbeelden die Jeroen noemt, vond ik wel prachtig; als je nagaat dat ik een half uur langs ze heen heb gekeken tot het me bij de “spookscene” op zolder pas opviel dat alles bewoog. De vrouw in het wit was ook mij niet duidelijk en riep inderdaad bij opkomst al een hoog Romeo & Julie gehalte op; je kunt wel zien wat er daar een hit was.
In dit stuk voegde ze echter niets toe, omdat haar rol onduidelijk bleef.

Het einde bleef me zeker bij en ook de voorstelling an sich is zeker goed bevallen. Al met al de moeite waard om voor naar Beveren te gaan.

Een Europese musicalpremière door amateurs is bij voorbaat al interessant, ook als de musical het oorspronkelijk op broadway maar 8 maanden volhield van 2000 tot 2001.

Jane Eyre is een complex verhaal, maar leent zich absoluut voor het musicaltoneel. Normaal begin in mijn verslagen met een samenvatting van datzelfde verhaal, maar dat zou hier nogal wat ruimte innemen. Voor verhaal: KLIK HIER

Zelf hou ik erg van de muziek van Jane Eyre. De muziek Paul Gordon op de originele broadway cast recording was het enige wat ik kende van de musical, maar boeit zeker. Deze cd staat dan ook geregeld bij mij op simpelweg omdat van tijd tot tijd erg geniet van groots en meeslepend.

Ronny Verheyen zette zich in voor de regie en vertaling. Zijn regie is duidelijk en zorgt ervoor dat de verschillende overgangen en de locaties in het stuk die daarmee zijn gemoeid geen zooitje worden. Hij weet de acteurs genoeg mee te geven om hun rol uit te diepen. Iets wat bij amateurs veel meer vergt van een regisseur. Helaas weet hij de vaart niet overal in de voorstelling te houden waarbij de eerste akte de geplande 75 minuten ruimschoot overschrijd.  Zijn vertaling had een aantal prachtige vondsten. “Waarom God zijn schepping losliet, want zijn wereld werd een kwelling” blijft me erg bij omdat het een prachtige tekst is op de juiste plaats in het stuk. Helemaal aan het einde komt Jane er ook op terug als ze beseft: “Omdat God zijn schepping nooit loslaat”. Helaas bevat voor mij als Nederlander de vertaling ook een groot aantal klemtoonfouten en worden er sommige woorden erg veel gebruikt zoals zweem en zielenstrijd.

Het decor blijft de gehele voorstelling hetzelfde en bestaat uit een soort ‘steiger’ die van linksachter in een boog loopt naar rechtsvoor met daarachter een aantal wanden. Onder deze ‘steiger’ bevind zich tegen een zoldertrap met een luik in de vloer en een grote statige trap naar beneden. Dit geheel maakt het podium helaas wel kleiner dan het werkelijk is, maar door verschillende projecties op verschillende plaatsen van de achterwanden worden de verschillende plaatsen zeer duidelijk weergegeven. Vanonder de ‘steiger’ trekken de acteurs een aantal rekwisieten zoals tassen, grafbeelden en bedden. Het licht is prima verzorgd, maar de lichtbeelden van kromme ramen hadden van mij wel stil mogen staan in plaats van over het toneel ‘racen’, het zag er wat apart uit. De kostuums zijn keurig verzorgd. Op maat gemaakte kostuums zien er bij amateur-voorstellingen toch vaak wat lubberig en plomp uit, maar daarvan is hier niets te merken. De kostuums zitten perfect en kloppen ook. Jurken met de juiste hoepels, geen vloekende kleuren en passend bij de karakters. Zeker een pluim verdiend.

In het orkest ging in de opening een koperblazer ongenadig vals, maar hoe ontzettend een voorstelling na enkele minuten muzikaal om kan slaan bewijst deze Jane Eyre. Het orkest heb ik niet meer op een valse noot kunne betrappen, maar speelde vol en gedreven. Elke keer als het orkest inzette was het werkelijk genieten van de prachtige muziek. Dit is een orkest waarvan elke musicalvereniging droomt.

Ilse Vaerendonck speelt een ingehouden en vooral beheerste Jane Eyre, typisch Brits dus. Maar als ze tijdens het nummer Ik Schilder Haar Portret (Painting her Potrait) alleen is en zichzelf ineens overgeeft aan haar gevoel komt er een stortvloed van emoties die je niet onberoerd laat. Eric Janssens heeft een zeer prettige stem met, vocaal gezien, een prachtige klank. Hij maakt zijn Rocherster niet zo ruw als ik hem verwacht had, maar wel bereikbaar voor Jane. Zo Goed Als Jij (As Good As You) was een prachtig keerpunt voor hem, maar zijn echte glansmoment kwam voor mij na het afgelasten van de bruiloft als hij zijn geheim verteld. Tine Schoolvliet stal mijn hart als hoofdhuishouding Mrs. Fairfax. Haar zang was niet op en top perfect, maar als iemand z’n rol zo lekker speelt maakt dat ook niet meer uit. Ze zorgt voor enige verlichting in het verhaal met een goede komische timing, maar wist me ook te ontroeren op het moment dat ze aan het einde Jane Eyre verteld wat er is gebeurd met Mr. Rochester. Alleen al voor haar zou ik de voorstelling nog een keer willen zien. Als koor is er niet veel te zingen voor het ensemble, want bijzonder veel koorpartijen heeft Jane Eyre niet, maar als ze zingen staat het koor ook sterk overeind. Het ensemble is wel vaak te vinden op het podium, soms met meer mensen dat het podium eigenlijk aan zou kunnen.

Al met al heb ik zeer genoten van een middagje in het Vlaamse Beveren. De voorstelling smaakte voor mij zeker naar meer, ondanks enkele kritiekpunten, maar die wil ik graag bedekken met de mantels der liefde. En dat allemaal voor maar 13 euro. Ik heb in Nederland voorstellingen gezien van zwaar deprimerend niveau waarvoor ik het dubbele heb betaald in het amateur-circuit…

De samenwerking van de Beverse verenigingen en instanties smaak naar meer en ik ben erg benieuwd wat er over drie jaar op de planken word gebracht… Ik wil graag weer reserveren.

Als laatste wil ik nog wel even zeggen hoe ongelofelijk lelijk in de poster vind. Het logo en beeldmerk zien er gewoonweg niet uit. Tel dat op bij het vreemde persbericht en ik was zeker weten niet gaan kijken naar deze voorstelling als ik niet wist dat dit de bewerking van Paul Gordon was geweest.

Mooi verslag Tim.