Voorstelling: Tanz der Vampire
Gezien: Berlijn, Zaterdag 05 mei, avond
Cast:
Graf von Krolock: Jack Rebaldi
Sarah: Lucy Scherer
Professor Abronsius: Mathias Schlung
Alfred: Alexander Klaws
Chagal: Mathias Dressel
Magda: Katja Berg
Herbert: Haldor Laegreid
Koukol: Philipp Hà¤geli
Rebecca: Maike Katrin Schmidt
Via dit forum en andere kanalen heb ik wel eens gehoord dat Dhr. van den Enden deze musical vreselijk vind en het dus ook niet waarschijnlijk is dat ie naar Nederland zal komen. Daarom maar afgelopen weekend naar Berlijn getrokken om de Berlijnse versie te bekijken. Ik moet zeggen: ik kan me er wat bij voorstellen dat Joop hier géén brood in ziet voor de Nederlandse markt.
Tanz der Vampire is een typisch “Duitse” musical. Ik kan dat niet precies uitleggen wat ik daarmee bedoel. Zoals Romeo&Julia; typisch Frans is, Billy Elliot typisch Engels en eerder Elisabeth en Mozart typisch duits, is TDV ook dat laatste (waarbij ik trouwens Oostenrijk voor het gemak ook als duits betitel). Qua sfeer doet de musical me af en toe ook licht denken aan Elisabeth. In Duitsland is de musical tot een soort cultvoorstelling uitgegroeid ; in Broadway was het een flop en binnen no time weer verdwenen. Ook onze zaal (al was ie maar voor de helft gevuld op een zaterdagavond) ging voor duitse begrippen behoorlijk uit zijn dak. Het verhaal van de bloeddorstige graaf in zijn kasteel in Transsalvanië, de professor en knecht die op zoek gaan naar hem en de aanlokkelijke maagd die ten prooi aan de dorst van de graaf dreigt te vallen, lijkt me voor de meesten wel een bekend gegeven. Belangrijk is wel, dat deze voorstelling op de satirische filmversie van Roman Polanski gebaseerd is en het geheel dus met een vette knipoog benadert.
Dat laatste vind ik leuk aan de voorstelling; het haalt het serieuze er wat af. Ik vermoed dat 3 uur bloedserieus naar een vampierverhaal kijken misschien toch wel iets te veel van het goede geweest zou zijn. Goed dus dat er af en toe wat te lachen valt en voor een licht zelfspottende inslag is gekozen. Als geheel vind ik Tanz der Vampire vooral een orginele, bizarre, onderhoudende maar ook onevenwichtige voorstelling.
Dat onevenwichtige zit op verschillende gebieden. Zo is de bovengenoemde keuze voor een lichtspottend verhaal eigenlijk niet of nauwelijks terug te vinden in de muziek. De muziek zelf vind ik prachtig, maar is zeker nàet luchtig. Integendeel, de mooiste en voornaamste nummers in de show zijn eerder zwaar en worden ook juist zeer serieus gebracht. Is niet erg wat mij betreft, maar omdat ik vrij veel moet switchen tussen komisch/luchtig en serieus/zwaar/aangrijpend, blijf ik uiteindelijk ergens in een niemandsland in het midden steken. Daarnaast vind ik de omzetting van het verhaal naar de bühne niet altijd even geslaagd. Er zitten velen prachtige scenes in, maar als geheel is het aan de lange kant en zitten er ook voor mijn smaak net iets teveel dooie of niet belangrijke scenes in. Een voorbeeld daarvan is voor mij bijvoorbeeld de scene met Chagal en Magda “Jeder saugt das Blut des andern”. Ook de muzikale opbouw slaat voor mij af en toe de plank mis. Hét nummer (Totale Finsternis) van de voorstelling, koud terug van een drankske en een plaske, direct na de pauze voor je voeten geworpen krijgen, vind ik een domme en verkeerde keuze. Het doet de schoonheid van het nummer géén recht. Voordat je goed en wel weer “in” de voorstelling zit is het voorbij en is het hoogtepunt van de show dus eigenlijk min of meer aan je voorbij gegaan: doodzonde. Tot slot ook een onevenwichtigheid in karakters. Van de 4 hoofdrollen, worden die van Sarah, von Grolock en Abronsius naar mijn idee nog wel redelijk uitgewerkt. Alfred blijft echter volledig vlak. Hij komt op als naïve sukkel en gaat zo 3 uur later ook weer af. Hoeft niet zo’n ramp te zijn, niet alle karakters moeten wat mij betreft mega uitgewerkt worden in een voorstelling. Probleem is wel, dat nu juist Alfred van alle spelers de meeste minuten op het toneel maakt en vermoed ik ook de meeste zangminuten voor zijn rekening neemt. Dan is het raar dat ik als toeschouwer juist met degene die het meest op het toneel staat géén binding ontwikkel.
Tot zover de kritiek. Gek genoeg heb ik behoorlijk wat kritiekpunten en toch heb ik een leuke avond gehad en zou ik de voorstelling direct een 2e of 3e keer gaan zien. Ik kan me echter zowel de cultstatus in Duitsland als het floppen op Broadway voorstellen. Ik weet niet wat er in Nederland zou gebeuren. Elisabeth is wellicht een bescheiden succes te noemen, maar deze voorstelling vond ik als geheel toch evenwichtiger en bovendien hebben we in Nederland de “sissi-cultuur”. Of het nederlandse publiek net zoals het weense en duitse ook voor deze Tanz zou vallen betwijfel ik eerlijk gezegd. Hoe jammer ik het ook vind, ik begrijp Joop zijn keuze dus wel om dit niet in Nederland op de planken te brengen.
Tot slot iets over de cast. Had beter gekund om eerlijk te zijn. Katja Berg (Magda) en Mathias Schlung (Abronsius) waren voor mij de absolute uitblinkers. Klaws vond ik een matte Alfred en Rebaldi (von Krolock) had wel een mooie stem, maar de zijne combineerde niet mooi met die van Scherer (Sarah). Ensemble was goed verzorgd. Al met al heeft de voorstelling me geboeid, ondanks of misschien ook wel juist dankzij de oneffenheden; daar ben ik dus nog niet helemaal uit.