Eh, Jouke, misschien had ik het er even bij moeten zetten, maar wat ik zei was een mening. MIJN mening. Toen ik Legally Blonde een maand geleden op Broadway zag, was het een heleboel, maar ‘leuk’ was niet echt wat in me op kwam.
Er zitten wat mij betreft een stuk of 3 goede muziekstukken in Legally Blonde. Verder was de show saai en voorspelbaar. Decor, kostuums, regie, licht, geluid, etc. allemaal keurig verzorgd. Maar het script, als je 10 minuten naar de wc zou gaan, zou je wat mij betreft niets missen. Overal is voor de makkelijke, vrolijke, gezellige weg gekozen.
Bijvoorbeeld: Professor Callahan zegt tegen zijn assistent / vriendje van Elle (Emmett): “zorg dat de volgende dag in de rechtszaal iedereen er fatsoenlijk uitziet.” De volgende scène zien we de oh zo modebewuste Elle in een keurig, conservatief donkerblauw mantelpakje zonder dat daar enig conflict bij zit.
Tweede voorbeeld: Emmett is arm en moet van Elle nieuwe kleren gaan kopen. Ze staan in een dure kledingzaak, hij kijkt op het prijskaartje en vindt het nogal duur. Elle’s reactie: “Oh dat geeft niet, ik betaal ze voor je.” Je neemt een man toch niet meer serieus als ie zijn kleding door z’n vriendin laat betalen? Dat je vriendin het uitzoekt, oké, maar je laat het haar toch niet betalen! Zelfrespect? Daar had op zich best wat conflict voor Emmett kunnen zijn.
Daarnaast houdt deze scène de musical erg op.
Het hoogtepunt van de voorstelling was de opkomst van de Delivery Boy, goed geregisseerd en getimed, leverde haast een staande ovatie op en flauwvallende tienermeisjes. Beetje hetzelfde effect wat Hugh Jackman had toen ie zich ging staan omkleden op het podium bij “Boy From Oz”. Voegt niet veel toe, maar het levert lekker applaus en het hitst de zaal goed op.
Verder hebben we nog een aantal nutteloze nummers als Ireland met achtergrond informatie over Paulette, terwijl met die tijd ook zinnige dingen verteld hadden kunnen worden. Zoals het uitdiepen van de scène waarin Professor Callahan Elle probeerde te versieren, tijdens deze scene knipperde ik met m’n ogen en hij was al weer voorbij. Ook daar kwam het conflict wat Elle moet hebben nauwelijks uit de verf.
Of het karakter van Vivienne, ook zij zou behoorlijk in conflict kunnen staan als ze ziet wat er werkelijk met Elle gebeurd, maar ook dat gaat lekker snel voorbij. Ze ziet wat Professor Callahan doet en werpt zich zonder enige moeite gelijk op als goede vriendin van Elle.
Waar Reese Witherspoon een en al onschuld en naiviteit uitstraalde, hoe kan het dat iemand me niet aardig vind, ging Laura Bell Bundy meer richting hysterisch en bitchy. Ze ging meer richting een wat aardige afspiegeling van Amber in Hairspray.
Ik denk dat ik nog wel even door kan gaan, maar dit moet waarschijnlijk wel genoeg zijn om duidelijk te maken dat IK Legally Blonde als ‘gedrocht’ bestempel. Ondanks het gelikte uiterlijk.
