Copacabana, gezien op 16 juni 2007 in het Kennemer Theater in Beverwijk
Musicalvereniging The Cast uit Castricum verkreeg als eerste amateurvereniging de rechten om de nog vrij recente musical Copacabana van Barry Manilow op te voeren. Deze musical kwam in 1994 in Engeland voor het eerst in het theater en enkele jaren terug konden we hem ook in een Nederlandse uitvoering van Joop van den Ende Theaterproducties zien met Danny de Munk en Cystine Carreon. Het verhaal van de musical is eigenlijk dat van de hitsong Copacabana van Manilow. Maar dan in raamvertelling gezet door schrijver Stephen die zijn vrouw Samantha gebruikt om de figuur van showgirl Lola op te baseren. Zij ontmoet in de Copacabana Tony, de alter ego van Stephen, wordt door gangster Rico meegenomen naar zijn club Tropicana op Havana en uiteindelijk weer gered.
Zodra het doek opgaat is het duidelijk dat we hier met een vereniging van doen hebben. Er staat ongelofelijk veel volk op het toneel. Het decor is opvallend mooi en met zorg en detail opgebouwd. Het is jammer dat mensen die kaarten hebben aan de zijkanten van de zaal het zicht op de trap links en Stephen rechts soms moeten missen, maar begrijpelijk dat regisseur Marieke Brouwers gebruik wil maken van het gehele speelvlak. De regie van Brouwers is hier en daar prachtig zoals in de scène waar Stephen en Lola bijeen komen en in de eerste helft van de song alleen door de spot gescheiden blijven. De magie tussen de spelers zindert! Daarentegen gaat het mis bij het andere liefdesduet waar de spelers sullig naar elkaar staan te kijken en met elkaars armen zwaaien. Ook het vrouwenkoor op de ballustrade, dat op dat moment weergaloos zingt, is nutteloos in zicht. Wellicht kan een regie-assistent in de toekomst wat verlichting brengen en voor meer afwerking zorgen?
Ook choreografe Mirjam Spijker levert soms bijzonder aangename plaatjes op met niet altijd even sterk materiaal om mee te werken, zoals de stripdansvan de Copa-girls, maar doet ook vreemde dingen. Waarom in vredesnaam vrouwen in Gek op Dans? Die mannen konden het prima aan samen en het toneel was ook nog minder vol geweest zonder die qua motoriek afleidende dames. Bij Welkom in Havana mag Spijker met haar beste dansers werken en wordt de kwaliteit heel goed hoewel Rina Lavi als Conchita niet genoeg charisma heeft om het middelpunt van de scène te zijn. Muzikaal team Patrice van Opstal en Ruud Luttikhuizen leveren een uitstekend koor af, maar vooral een fenomenaal goed orkest. Met uitzondering van een trompettist die het wat moeilijk had met de hoge partijen, klonk het als een soepele opname. Zij hadden gelukkig geen last van de erbarmelijke geluidstechniek met kraak, piep en uitval.
De hoofrdrol van Stephen/Tony werd sterk gedragen door Harry Mooij, die de rol hier en daar wat bibberig zong, maar verrassend goed danste. Zijn spel was bijzonder overtuigend met uitzondering van “verliefd’, dat meer op dronken leek. Majanka Stovers als Gladys was een miscast; haar spel was over the top a la Mien Dobbelsteen en ze kan absoluut niet zingen. Graag had ik understudy Vera Galjaart gezien. In zo’n grote groep moet toch iemand te vinden zijn die die partijen wel kan zingen? Paul Ostendorf’s Rico was glad maar niet echt gemeen. Qua zang redde hij het allemaal net, maar was zuiver. John Luntz als Sam Silver bleef overeind, maar werd niet echt grappig. Het dieptepunt was “Ze zitten in Havanaâ€met een groep die duidelijk bezig was komisch te zijn, terwijl dat niet lukte. Verrassend was daartegen Rudolf Brouwer als Carlos in het nummer El Brava, die zo’n geweldige komische timing had met het touw dat de lach spontaan kwam bij al zijn teksten.
Ster van de show was Rachel van Westerop als Lola/Samantha. Sterke zang, dans en spel. Een hoofdrolspeelster die zeer op haar plaats was en die ik graag nog eens in een andere rol zie.
The Cast zet in een jaar werken een mooie productie neer waar ze zeker trots op kunnen zijn. Jammer dat het maar 4 voorstellingen in één weekend zijn. Je gunt het de groep dat ze nog een herhaling kunnen spelen en zo de show nog iets meer in het systeem kunnen krijgen. Op naar een volgende productie!