Wil toch nog even mijn ervaring kwijt van de laatste voorstelling van dit stuk in Carré.
Heb het maar onder podiumbox gezet, omdat ik het meer als een toneelstuk met liedjes heb ervaren dan als een musical.
Wat een prachtige voorstelling ! Het verhaal achter fenomeen “Judy Garland” kende ik in grote lijnen wel, toch was ik diep geraakt door de triestheid / eenzaamheid en wrangheid van haar leven. Glamour maakt natuurlijk niet gelukkig, dit was echter wel een heel schrijnend verhaal. Door een gefrusteerde moeder (dat is maar even mijn eigen invulling, anders kan ik er ook géén verklaring voor vinden) volgestopt met pillen als kind, om de lange “shooting days” vol te kunnen houden, om te eindigen als eenzaam/uitgebuit en uitgeleefd verslaafd wrak. Treurig.
Ik was er in ieder geval stil van, niet in de minste plaats, vanwege de fantastische invulling van de rol door Simone. Ik ben er nu dus ook definitief klaar mee dat mensen te oud worden voor hun vak, deze vrouw wordt alleen maar beter met de jaren. Klasse; raak in alles wat ze doet: komisch, ontroerend, geloofwaardig en loepzuivere interpretaties van de nummers. Een genot om naar te kijken en luisteren. Daarbij gesteund door een fantastisch spelende Kees Boot en een goede, ingetogen Paul de Leeuw en een prima orkest(je).
Ik ga binnenkort naar Londen en daar zal ik wel weer een paar megashows van een heel ander kaliber bezoeken; dit was echter een klein, intiem, ingetogen pareltje van eigen bodem. Wat mij betreft dus een topvoorstelling, prachtige afsluiting van het Nederlandse seizoen !
ps: discussies over Norma in de nederlandse “Sunset”(want die gaat er komen, haha)...zijn voor mij ook klaar; dat wordt gewoon Simone en niemand anders.
