Ondanks alle problemen met de Eurostar door het treinongeluk bij Brussel was ik toch op tijd in Londen. Door een overnachting in Lille en de kans op een extra trein vanaf daar was ik er zelfs een uur vroeger dan gepland.
Aangezien ‘Love Never Dies’ de hoofdreden was voor mijn weekje Londen zou je haast vergeten dat ik ook nog andere voorstellingen zag. Geen uitgebreide verslagen maar wel wat indrukken van de rest van het programma.
Ghosts (Duchess Theatre) **
Op papier leek me dit een goed plan. Ibsen’s klassieker in een nieuwe bewerking maar wat een vreselijk saaie en langdradige voorstelling. Ondanks prima prestaties van Lesley Sharp als Mrs Alving en Harry Tredaway als zoon Oswald heb ik twee uur lang onbewogen zitten te kijken en ook bij de rest van het publiek leek dit toneelstuk geen enkele indruk achter te laten.
A Man Of No Importance (Arts Theatre) ****
Een transfer uit het Union Theatre, Prachtige sympathieke score van Stephen Flaherty met teksten van Lynn Ahrens die wellicht het bekendst zijn van ‘Ragtime’. Een aandoenlijk verhaal over busconducteur Alfie (een prachtige rol van Paul Clarkson) die in zijn vrije tijd een amateur toneelgroep leidt en ondertussen worstelt met zijn sexuele geaardheid.
Naked Boys Singing (Arts Theatre) *
Is precies wat de titel zegt. Ik kende de voorstelling alleen van CD en van de DVD en hoewel deze versie wat minder confronterend is, de jongens gaan alleen tegen het slot poedelnaakt, leiden alle wiebelende delen erg af van de op zich aardige songs. Apart publiek ook. Veel gays en voor de rest geblondeerde zonnebankbruine vrouwen op leeftijd en een paar verdwaalde bruiden aan het begin van hun vrijgezellenavond. Amusant maar niet meer dan dat. Dezelfde acteurs spelen trouwens in hetzelfde theater de voorstelling ‘Nunsense A-Men’ die afgewisseld wordt met ‘Naked Boys Singing’
Waiting For Godot (Theatre Royal Haymarket) *****
Samuel Beckett’s klassieker in een geweldige versie en een prachtige enscenering van Stephen Brimson Lewis. Wat een heerlijke middag in het theater Met vijfsterren performances van Ian McKellen als Estragon en Roger Rees als Vladimir. Ik heb genoten en deze Godot is een absolute aanrader.
Megan Mullally & Supreme Music Program (Vaudeville Theatre) *****
Ze is natuurlijk het bekendst als Karen uit Will & Grace maar heeft ook een aantal Broadway shows op haar naam staan. En hoewel Karen even de hoek om kwam kijken was het voornamelijk Megan die acte de presence gaf. Helaas maar weinig musical : één Sondheim nummer ‘I Remember’ en een toegift met ‘You Took Advantage Of Me’. Verder een zorgvuldig uitgebalanceerd en gevarieerd programma met folk, country en blues. Wat een wereldwijf ! Ik heb erg genoten van deze geweldige zangeres die ook nog eens over een gezonde dosis humor en zelfspot bezit.
Nation (National Theatre) *
Met ‘War Horse’ als laatste familievoorstelling van het NT had ik veel van ‘Nation’ verwacht. Prachtige plaats op rij C in het midden voor maar £10 en ik was erg blij niet meer betaald te hebben. Prachtige en effectieve decoreffecten dat wel. En goede acteer prestaties maar verder een enorme draak van een voorstelling. Het verhaal was al erg mager en werd tot in den treure uitgesponnen in deze veel te lange zit met een suikerzoete boodschap die je als publiek door de strot werd geduwd.
Chicago (Cambridge Theatre) ***
Ruthie Henshall als Roxie Hart was de belangrijkste reden om deze Chicago te bezoeken. Goedkope kaart via Get Into London Theatre op rij B in het midden. En wat heb ik genoten met als grote bonus Anna-Jane Casey als Velma Kelly. Een geweldig ensemble. Alleen jammer dat voor Flynn en Mama Morton twee understudies op waren. Ik had graag Jasna Ivir gezien. Desondanks een heerlijk avond gehad !
The Misanthrope (Comedy Theatre) ****
Ik geef toe dat Keira Knightly voor mij de belangrijkste reden was om deze voorstelling te bezoeken. Maar wat een heerlijke toneelstuk heb ik gezien. Molière in een hippe versie geplaatst in deze tijd met een geweldig aangepast script van Martin Crimp. Grote ster van deze voorstelling was toch Damian Lewis als Alceste. Prima vertolking van Keira Knightley als Jennifer ook al vond ik haar wat te timide voor de rol die ze moet spelen.
Legally Blonde (Savoy Theatre) **
Ook hier een prachtige kaart voor maar £20 door een aanbieding van the Ambassador Theatre Group. Ik wist dat Duncan James niet zou spelen maar groot was de teleurstelling toen ik bij het theater aankwam en ook Sheridan Smith er niet was. Overmacht lijkt me maar Amy Lennox haar understudy komt nog niet eens in de buurt bij de prestaties van Smith. Erg jammer en dan blijft er van deze zoete roze suikerspin niet heel veel meer over.