De Duitse inzending is een combinatie van ARD en RTL, publiek en commercieel bij elkaar. En weet je, dat werkt. Met de jonge (en hippe) doelgroep van de commerciële omroep en de ervaring van de publieke omroep zie je wat er gebeurt. Je krijgt een goede inzending en een kruizing tussen songfestival POP en een leuk catchy popnummer. Helemaal goed dus!
Persoonlijk vond ik Sha-la-li niet echt heel bijzonder. Toen ik er vaker naar ging luisteren dacht ik ‘eigenlijk klinkt het zo verkeerd nog niet’. Sieneke heeft alles gedaan wat ze kon met dit nummer en ik ga er ook vanuit dat we een nieuwe Marianne Weber / Willeke Alberti erbij hebben. Nederland moet inzien dat we voor kwaliteit moeten kiezen en niet meegaan met het rariteitenkabinet wat je vaak ziet. Sorry, maar Wit-Rusland.. mensen kinderen, Butterflies en dan zo knettervals zingen. Finale? Nouja. Dat zal wel aan mij liggen.
Glennis Grace had dat jaar ook makkelijk in de finale kunnen staan als ze misschien een betere plek had. Laten we eerlijk wezen, het nummer van Reunion (finale in 2004) was ook niet echt heel bijzonder. Strakke broeken, hoge noten en 2 mannen waarvan 1 een gitaar vast had. Maar het werkte, omdat het goed was uitgevoerd en zij er helemaal achter stonden. Edsilia Rombley had ook in de finale kunnen staan, als ze dat nummer maar gewoon Nederlands had gehouden, dat klonk zoveel beter. maargoed.. ik denk… laten we het nog maar een jaar aankijken!