Ik had elders een verslag geschreven maar dat is niet meer te zien, dus maar hier gepost:
In Nederland is nog nooit een professionele productie van de musical “Tanz der Vampire” te zien geweest. In plaats daarvan is de afgelopen jaren tweemaal, en na de voorstellingen van deze cyclus inmiddels driemaal, een amateurversie of -bewerking van deze musical te zien geweest met als titel “Carpe Noctem”, Latijn voor “Pluk de Nacht”. De musical vertelt het verhaal van professor Abronsius en zijn jonge assistent Alfred, die de wereld willen bevrijden van vampieren. Tijdens hun zoektocht vinden ze onderdak in een herberg waar Alfred verliefd wordt op Sarah, de dochter van de herbergier Chagal. De aanwezigheid van veel knoflook geeft een aanwijzing dat vampieren niet veraf zijn, en de charmante maar sluwe vampier Graaf von Krolock slaagt erin Sarah ook voor zich te winnen. Zullen de professor en zijn assistent op tijd komen om Sarah te redden?
De Duitstalige tekst is geschreven door Michael Kunze en de muziek door Jim Steinman, bekend van zijn composities voor o.a. Meat Loaf. Twee, eerder door Steinman geschreven nummers, “Total Eclipse of the Heart” (Bonnie Tyler) en “Objects in the Rear View Mirror May Appear Closer Than They Are” (Meat Loaf) hebben met aangepaste tekst en als (Nederlandse) titels “Totale Duisternis” en “Ontembare Begeerte” een plaats in de musical gekregen en zijn muzikaal gezien twee hoogtepunten in de voorstelling. Ik zag de van oorsprong Duitstalige musical in Oberhausen in 2009 en een Nederlandstalige versie als “Dans der Vampieren” in Antwerpen in 2010.
Theatergroep No Nonsense is de producent van de derde amateurbewerking van “Tanz der Vampire” in Nederland en houdt zich volledig aan het oorspronkelijke script. Artistiek leider Richard Spijkers, geen onbekende in musicalland en zelf ongeveer tien jaar geleden kandidaat voor de hoofdrol van Graaf von Krolock in Duitsland, speelde daarna zelf de rol van Von Krolock in de eerste productie van Carpe Noctem. Samen met de andere creatives is hij erin geslaagd een productie neer te zetten die ambitieus is, maar zeer zeker waar voor z’n geld biedt en op sommige momenten nauwelijks onderdoet voor een professionele uitvoering.
Opvallend is de omvang van de decors, het “passen” van de gekozen acteurs bij de hoofdrollen en de goede zangkwaliteit van de hoofdrollen. Dat laatste gezegd hebbende, in “Totale Duisternis” was Dewi Koster als Sarah even haar tekst kwijt (en ook de kluts) waardoor de coupletten wat minder goed gingen dan verwacht. En ook de grote solo van de prima acterende Koen Ruis als Graaf von Krolock, “Ontembare begeerte” kende wat schoonheidsfoutjes en was soms slecht te verstaan - wellicht ook door de druk - waardoor dit hoogtepunt geen 10 krijgt maar een 10- want hij wist mij met dit nummer toch wel tot tranens toe te ontroeren. Roy Verhoeven als Alfred en Morten Bach als Professor Abronsius hadden zich beiden prima ingeleefd in hun rol en haalden het maximale eruit, dat diverse malen zorgde voor de vrolijke/komische noot in het verhaal. Als we dan gaan vergelijken met musicalacteurs vond ik Roy Verhoeven veel weg hebben van Jamai en Arie Romers als Chagal veel van René van Kooten. De rol van de gebochelde butler Koukol was in deze versie ingevuld door een vrouw, Nicole van de Sande en Susanne Schrauwen dubbelen die rol. Ook Sarah wordt door twee actrices gespeeld, ook door Maxime Wesel.
De decors waren groots, maar niet gemaakt om 300x of vaker te kunnen gebruiken. Dat kan ook niet van een amateurvoorstelling worden verwacht. Helaas was het daardoor nodig eenmaal de voorstelling even stil te leggen, Schuiven ging niet lekker en deuren klemden. Een ander mogelijk nadeel van de decors was dat af en toe de toneelgordijnen dicht moesten en alle decors werden gewisseld. Maar omdat de zaal aan de linker en rechterkant twee vides had, ging het spel, vaak van Alfred met Abronsius, daar gewoon verder. Het geluid was prima, helaas waren sommige eerder opgenomen koorstukken van mannen en vrouwen niet helemaal synchroon gemixed, als de ensembles op het toneel stonden en live zongen klonk het wel als een eenheid, ook al kon je natuurlijk wel horen dat hier geen zes weken continu voor was gerepeteerd.
Liefhebbers van musicals en zeker de fans van “Tanz” zullen een goedbestede middag/avond hebben als zij deze voorstelling gaan bekijken.