Hallo,

Ik schrijf een verhaal. Het verhaal gaat over 2 meiden die elkaar leren kennen via hun gezamenlijke passie (musicals). Ze rollen, beiden op hun eigen manier, het musicalwereldje in, en maken daar van alles mee. Tot nu toe heb ik ruim 100 hoofdstukken geschreven. Het is een doorlopend verhaal, een soort never ending story. Is het een leuk idee om hier hoofdstukken te plaatsen zodat mensen steeds een nieuw hoofdstuk kunnen lezen?

Ik wacht even af wat reacties hierop zijn voordat ik hoofdstuk 1 zal plaatsen.

Gewoon, als een soort try-out je eerste hoofdstuk plaatsen. Bedenk wel dat wij behoorlijk kritisch kunnen zijn, dus bereid je voor op een kogelregen, dan kan het alleen maar meevallen… Ik ga het lezen.
It can be a hard knock life (Annie, en de Evita’s).

Ik heb het eerder op andere sites geplaatst en daar waren ze positief, dus wie weet… Voor mijn gevoel moet je er wel eerst even inkomen…
Ik zal inderdaad gewoon het eerste hoofdstuk plaatsen.

Hoofdstuk 1.
~Een nieuw begin~

*Laila*

Daar stond ik dan. Met mijn koffers in de hand. Mijn moeder had me op straat gezet. Na de zoveelste ruzie had ze me de deur gewezen. Ergens was ik wel opgelucht. Het was niet leuk meer geweest. Altijd als ik zelf eens een beslissing nam, kreeg ik te horen dat ik had moeten overleggen. Waarom? Je bent volwassen of je bent het niet. Ik belde een taxi en liet me naar een hotel in Utrecht rijden. Utrecht was de plaats die ik als mijn thuis beschouwde. Het was de enige plek waar ik ooit thuis was geweest. Ik kwam terecht in een hotelkamer tegenover het Beatrix Theater. Als ik uit mijn raam keek zag ik de grote poster van Saturday Night Fever hangen. Ik was helemaal weg van musicals. Ook Saturday Night Fever had ik gezien met mijn ex-vriendje. Ik vond het geweldig, hij minder… Ik besloot de buurt te gaan verkennen toen er iemand langs me rende en ik een ruk aan mijn tas voelde. Ik trok terug en mijn belager rende door.
“Is er iets gestolen?” vroeg een meisje die ik niet kende bezorgd.
“Ik geloof het niet,” mompelde ik.
“Gelukkig maar.” Ze glimlachte.
Ze stak haar hand naar me uit. “Ik ben Maaike!”
“Ik ben Laila,” zei ik, terwijl ik haar de hand schudde.
“Sorry, maar ik moet helaas weer verder,” zei Maaike.
“Is goed. Doei!”
Ik zag Maaike weglopen. Ze leek me wel aardig. Misschien zou ik haar nog weleens tegenkomen. Toen ik bijna bij het hotel was, kwam ik weer langs het theater en ik besloot een kaartje te halen voor vanavond. Ik had wel zin om even mijn gedachten op nul te zetten en gewoon te genieten! Ik kreeg een kaartje op rij 9.

Die avond at ik wat in de La Place naast het theater nadat ik me in mijn hotelkamer had omgekleed. Ik wilde me niet druk maken. Ik moest van alles regelen. Werk zoeken, nieuwe vrienden maken… Het zou niet makkelijk worden. Ik besloot die gedachten uit mijn hoofd te bannen en genoot van de voorstelling. Toen ik in de pauze wat te drinken haalde zag ik een bekend gezicht. Het was het meisje van vanmiddag. Ik sprak haar aan.
“Hoi! Maaike was het toch?”
“Ja, dat klopt,” zei Maaike. “Hoi!”
“Ben jij ook een musicalgek?” vroeg ik nieuwsgierig.
“Nogal,” grinnikte Maaike. “Leuk dat je hier ook bent!”
“Ja, op welke rij zit je?” wilde ik weten.
“Op rij 1. Mijn vaste plekje!”
Ik lachte. “Ga je zo vaak?”
“Ja, helaas wel voor mijn portemonnee.” Maaike rolde met haar ogen.
Op dat moment ging de bel ten teken dat de pauze voorbij was en we gingen weer naar ons plaatsje in de zaal. De tweede helft ging de show op hetzelfde niveau verder. Na afloop hadden Maaike en ik besloten nog wat te drinken. Het klikte goed en we wilden elkaar wel wat beter leren kennen. Na ons drankje liep ze nog even mee naar mijn hotelkamer. We hebben heel lang zitten kletsen en zijn veel over elkaar te weten gekomen. We waren ongeveer even oud, waren allebei musicalfan en allebei vonden we de mannelijke figuren op het podium van Saturday Night Fever erg interessant! We besloten de volgende dag naar de artiestenuitgang te gaan en de spelers op te wachten. Het voelde erg goed met Maaike. Het leek alsof we elkaar al jaren kende en ik hoopte dat dit het begin was van een goede vriendschap. Die avond in bed lag ik na te denken. Ik vond met name één jongen van Saturday Night Fever wel leuk. Hij heette Martijn Laterveer en hij speelde Bobby C. Bobby C is een vriend van Tony Manero, de hoofdrol. Deze rol werd door Jeroen de Groot gespeeld. Ik was er al achter dat Maaike hem wel leuk vond, als ik al die verhalen zo hoorde!

De volgende dag stond Maaike om 16:30 uur in de lobby van het hotel op me te wachten. Gewapend met fototoestel liepen we naar het theater om de mannen op te wachten.
“Weet je,” Maaike boog zich samenzwerend naar me toe, “Ik vind Jeroen wel leuk!”
“Ik Martijn!” We giechelden als kleine meisjes.
De middag was nog heel gezellig. Maaike is met Jeroen op de foto geweest en ik met Martijn. Toen we daarna nog wat zaten na te kletsen in de La Place zaten we te bedenken hoe we beter met de musicalmannen (en in het bijzonder Martijn en Jeroen) in contact konden komen. Het enige wat we konden bedenken was vaak naar de show gaan en veel naar de artiestenuitgang gaan. Dan zouden ze ons vast wel in de gaten krijgen…

Die avond laat verveelde ik me. Ik had maar 3 zenders op de tv die op mijn hotelkamer stond, en mijn favoriete programma kon ik niet ontvangen. Ik besloot maar even de sauna in te gaan. Het was wel al 23:30 uur, maar dat deerde niet. Dan zal het wel wat rustiger zijn, maar hoe rustiger hoe beter. Aangezien je in de sauna meestal niet zoveel aanhebt is privacy wel fijn. Toen ik de hoek om liep botste ik tegen iemand op. Het was Martijn en achter hem liep Jeroen. Allebei in badjas. Ik dacht dat ik droomde. Ik zei ze zo normaal mogelijk gedag en liep door naar de sauna. Ik had me net lekker geïnstalleerd toen Jeroen en Martijn binnen kwamen. Ik deed net alsof ik even ging plassen en smste Maaike op de gang.
“Maaik, je moet naar mijn hotel komen! Ik ben in de sauna en Jeroen en Martijn ook!!! x Laila”
Ik zat net 7 minuten weer in de sauna toen Maaike binnen kwam stormen.
“Hey, hier ben ik dan!” zei ze, terwijl ze langs me keek naar Jeroen.
“Hey!” groette ik terug. “Ook zo’n zin in de sauna?”
Ineens sprak Jeroen ons aan. “Waren jullie vanmiddag niet bij de au?”
“De au?” vroeg Maaike niet begrijpend.
Jeroen begon te lachen. “Ja, dat is de afkorting voor artiestenuitgang.”
“O.” Ik knikte begrijpend. “Dat waren wij, ja.”
“Oké,” mengde Martijn zich in het gesprek, “dan hadden we het goed gezien.”
“Ik ben trouwens Laila en dit stresskipje hier is Maaike,” glimlachte ik terwijl ik naast me wees.
“Wij zijn Jeroen en Martijn,” meldde Jeroen.
“Ja, zoiets dacht ik al,” mompelde Maaike.
Ik schoot in de lach.
“Ik ga even zwemmen, heeft iemand zin om mee te gaan?” vroeg ik toen ik was bijgekomen uit mijn lachstuip.
“Goed plan!” vond Maaike. “Ik heb het nu al heet!”
“Ja, gek hè, met gewone kleren aan,” merkte Martijn droog op.
Ik giechelde.
“Martijn en ik gaan ook mee,” besloot Jeroen.
Nadat Maaike en ik even naar mijn hotelkamer waren geweest om een bikini voor Maaike te pakken doken we het zwembad in. Ik kon mijn ogen niet van Martijn afhouden. Hij zag er prima uit in zijn zwembroek! Ik zag dat Jeroen een beetje naar Maaike toetrok. Die had het prima voor elkaar! Het was nog heel gezellig met z’n 4en. We kwamen erachter dat Martijn en Jeroen beide vrijgezel waren. Dat kon nog leuk worden!
“Waarom slapen jullie eigenlijk in een hotel?” vroeg ik nieuwsgierig.
“We moeten morgen vroeg repeteren en dan hoeven we minder vroeg op,” grinnikte Martijn.
De mannen vroegen nog wat wij hier deden. Gelukkig reageerden ze niet raar toen ze hoorden dat ik tijdelijk hier woonde en waarom. Toen Maaike vroeg of ze kon blijven slapen haakte Jeroen erop in.
“Je kan altijd bij mij komen, hoor!”
“Nou, aan jou de keuze,” zei ik tegen Maaike.
Ze stak haar tong uit naar Jeroen. “Ik slaap bij Laila!”
“Mijn aanbod blijft gelden, hoor,” grinnikte Jeroen.
Wat een charmeur was het toch.
“Martijn, wat ben je stil?” vroeg ik.
Jeroen kuchte. “Het is net uit met z’n vriendin.”
“Hoe lang hebben jullie wat gehad?” wilde Maaike weten.
“Anderhalf jaar,” vertelde Martijn.
“Als er wat is kan je altijd komen praten, hoor,” bood ik aan.
Ik kreeg meteen allemaal lofuitingen over me heen van Jeroen. Ik vroeg me af wat ons die avond nog meer te wachten stond…

Blijkbaar wordt het verhaal niet gelezen. Dan hoef ik dus ook niet meerdere hoofdstukken te plaatsen.
Ik hoor het graag als het anders is.