Ik ga vast gelyncht worden, maar ik heb het afgelopen weekend beide voorstellingen gezien en vond het een verspilling van tijd en geld.
Na het lezen van het boek was ik al teleurgesteld, en ik had heel erg gehoopt dat het “live gebeuren†genoeg voldoening zou geven om het rammelende script te verhullen. Maar ik merk dat ik een paar dagen later nog steeds een beetje boos ben, dat je blijkbaar met alles wegkomt wanneer je er groot de naam “Harry Potter” op plakt.
Iemand voor mij schreef dat deze voorstelling duidelijk met liefde gemaakt is. Nou, sorry: zelden heb ik ergens gezeten waar ik zà³ sterk het gevoel had te kijken naar een makkelijke manier om uit een bestaand succes nà²g meer geld te slaan. Het zal ongetwijfeld geen goedkope voorstelling zijn om te produceren, begrijp me niet verkeerd. Maar als ik naar een toneelstuk ga, verwacht ik op zijn minst een goedgeschreven, kloppend verhaal. En dat is wat de Harry Potter reeks voor mij namelijk is: een goedgeschreven, goed doordachtte serie boeken, waarbij ik als lezer het gevoel heb dat ieder detail relevant is. Daarom geloof ik op dat moment in die wereld en dat is ook wat theater voor mij moet zijn: een goed verteld verhaal waar je als toeschouwer in gaat geloven.
Kortom: ik hoopte op een goed verhaal, ondersteund door mooie effecten, die een functie hebben in het geheel. Wat ik te zien kreeg (met name in het eerste deel) was een potpourri aan effecten, deels om de aandacht af te leiden het gebrek aan doordachtheid en deels “gewoon, omdat het kanâ€. Daarvoor kan ik ook naar een show van Hans Klok gaan.
Goed, tot zover mijn onvrede over het verhaal. Daarvan wist ik van te voren dat het tegen zou vallen. Van de set had ik echter hogere verwachtingen. Te hoog blijkbaar. Zonder hopelijk te veel te spoileren: Als ik het mij goed herinner, heb ik tot de tweede acte van deel een moeten wachten voordat ik het eerste echte changement te zien kreeg. Niet spectaculair, maar genoeg om te denken: “Waarom wordt dit pas nu gebruikt?†wat mij betreft hadden ze hiermee vanaf het begin beter alle veranderingen van plaats en tijd weer kunnen geven dan het eeuwige gezwaai met die mantels, wat mij na drie keer echt op mijn zenuwen ging werken. (“Ik zie heus wel dat jullie een tafel en een stoel neerzetten hoor! Die hoef je niet half met je mantel proberen af te dekken. Zet dat ding nou maar gewoon neer en loop door!”)
Frustratie twee: dan heb je een draaischijf tot je beschikking, die je ook besluit te gebruiken. Doe er dan wat meer mee dan een beetje heen en weer wiebelen tijdens een dialoog. Ik verwacht geen Les Misérables 2.0, Maar ik kan zo drie scènes opnoemen waar ze hem heel gaaf in hadden kunnen gebruiken. Zoals het nu is hadden ze het echt net zo goed weg kunnen laten. Niemand die het merkt en het scheelt weer één iemand op de loonlijst.
Om niet helemaal verzuurd over te komen: er zaten ook leuke dingen in hoor. Goed gebruik van projecties (geen overdaad, alleen waar nodig), leuke inzet van blacklights en het vliegwerk was dik in orde. Maar het meest gecharmeerd ben en blijf ik van de simpele “houtje touwtje†effecten zoals de boekenkast, en de manier waarop Mourning Myrtle “zweeft” zonder vliegwerk toverde zowaar de eerste glimlach op mijn gezicht.
Desondanks heb ik vrijwel het gehele eerste deel alleen maar zitten denken “Oh mijn God. En dan moet ik vanavond nog een keer…†Het is dat ik in een gezelschap was dat ik niet wilde teleurstellen, maar anders was mijn plek die avond echt leeg gebleven en had ik mijn tijd bij een andere voorstelling gespendeerd.
Misschien ben ik verwend. Misschien speelde het feit dat mijn kaartje mij in de schoot is geworpen mee in mijn beleving. Iemand die een halve dag op F5 heeft gedrukt in de hoop een kaartje te bemachtigen wil zichzelf natuurlijk ook niet teleurstellen en zal eerder van de daken schreeuwen hoe geweldig alles was en dat het alle moeite meer dan waard was. Misschien is het de nieuwe cast. Maar opvallend is wel dat collega’s van mij uit een ander theater de beide voorstellingen và³à³r mij hebben gezien en hetzelfde oordelen als ik: we hadden er meer van verwacht.
Los van dit alles heb ik absoluut groot respect voor de mensen die op en om het toneel volgens mij behoorlijk moeten buffelen om twee show door te komen. Maar meer dan een aardige poging om teksttheater met goocheltrucs te combineren wordt het niet.