Ik zag deze voorstelling vorige week in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam.
Een vermakelijke voorstelling. Lekker onderhoudend om naar te kijken. Het verhaal is leuk, spelers leuk, liedjes en liedteksten zijn waanzinnig: prachtige teksten en lekkere muziek die goed in je hoofd blijft hangen.
Decor is niet zo bijzonder, beetje saai eigenlijk. Maar wel creatief gedaan, de fantasie wordt geprikkeld, maar ik vind het persoonlijk wel lekker om mooie beelden te zien in ‘t theater en dat ontbreekt nog hier en daar.
Humor is leuk, maar ik moest er wel erg inkomen. Het is flauw, plat en vaak racistisch. Dit laatste is overigens nodig, de voorstelling gaat, voor mijn gevoel, ook voor een heel groot deel over vooroordelen. En daar heb je wel vooroordelen voor nodig.
De cast is erg goed. Soms is het nog wat moeilijk te verstaan omdat ze te snel praten of vanwege het Rotterdamse accent en soms door beide, maar ook dit is gewenning want ik had hier in de tweede akte een stuk minder last van. Robbert van den Bergh valt op en speelt erg goed. Ik herkende hem in eerste instantie niet eens! Jip Smit speelt erg lekker, heel knap hoe ze zo lekker dom kan spelen. Haar Rotterdamse accent laat ze alleen af en toe, vooral tijdens ‘t zingen los en dat is jammer. Maar ook wel komisch. Lucretia van der Sloot moeten we echt vaker in het theater terug zien(of ik moet me gewoon meer in haar verdiepen). Een heerlijke rust en wat een waanzinnig prachtige stem! En haar solo is een waar cadeautje waar ik stiekem al op zat te hopen. Heerlijk!!
De vier mannen zijn allemaal op hun manier heerlijke spelers. Dennis Willekens en Michiel Nooter vielen mij in positieve zin op. Laten we hopen dat Dennis Willekens meer grote rollen krijgt; heerlijke stem, kan waanzinnig bewegen en ook nog eens lekker spelen. Michiel Nooter is echt een ras acteur dus dat zie je gewoon terug. Fijne timing, leuke, vindingrijke maniertjes enzovoorts. Tof om naar hem te kijken!
Kees Boot speelt prima, doet wat hij moet doen en doet dat goed. Jon Buijsman speelt goed, als echte Rotterdammer draagt hij de voorstelling en zet hij echt een fijn personage neer, maar hij laat zich nog weinig raken waardoor de ernst in sommige scenes wat miniem blijft. En dat vind ik persoonlijk jammer.
Verder speelt ‘ie heerlijk.
Gürkan Kücüksentürk is voor mij de uitvinding van deze voorstelling; lekkere stem, heerlijk spel en wat een zalige energie en tegenkleur naast die andere vier mannen!
En Jelka van Houten: ja ach. Prachtige actrice, perfect voor deze rol. Eigenlijk jammer dat ze nog zo’n relatief klein aandeel had in de show, want ik vind ‘t heerlijk om naar haar te kijken en te luisteren. Heerlijke komische timing en ze kon ‘t accent te gek volhouden. Zelfs tijdens haar laatste nummer wist ze haar nasale stemvervorming en ‘t Rotterdamse accent vast te houden. Heel indrukwekkend!
Goed. Echt een vermakelijke voorstelling, dus als je twijfelt om hem te gaan zien: ga! Je zal lachen, maar ook een traantje wegpinken. En volgens mij zijn dat wel twee ingrediënten waarom theater zo lekker kan zijn. 😊