Weer terug van een paar heerlijke dagen in een kerstig Londen met mince pies in The Old Vic en magische chocolaatjes in het Sam Wanamaker Playhouse. Ik heb acht voorstellingen mogen zien en er weer intens van genoten.
De eerste voorstelling op het programma was de Mel Brooks musical ‘Young Frankenstein’ in het Garrick Theatre. En hoewel ik zeker een leuke onderhoudende avond heb gehad is het toch vooral pretentieloos amusement, waarbij je vooral niet moet vergeten om je intellect uit te schakelen. Want terugkijkend is het vrij plat en seksistisch waarbij je je kunt afvragen of dat in deze tijd nog wel kan. Maar prima performances verder en een gave bijna cartooneske vormgeving.
De volgende middag is het al vroeg naar het Gielgud Theatre omdat de voorstelling ‘The Ferryman’ al om half twee begint. Dit toneelstuk van Jez Butterworth stond op het verlanglijstje maar er waren behalve de absurd geprijsde premium seats geen mooie kaarten meer beschikbaar. Tot een paar weken geleden er op de DMT website kaarten op rij C stalls werden vrijgegeven voor maar £ 39. Geboekt en het bleek een prachtige plaats. Wat een fantastisch toneelstuk en prachtig gespeeld. Over een Noord-Ierse familie tijdens het oogstfeest in het begin van de jaren tachtig. Een mooie vertelling waarbij gedurende het hele stuk onderhuids van alles sluimert dat zich pas aan het eind ontvouwt in een verrassende en dramatische climax.
De belangrijkste reden voor een reisje Londen deze keer is de revivalproductie van ‘The Woman In White’ waarover ik hier al het een en ander heb geschreven. De musical staat in het kleine Charing Cross Theatre, hartje West End maar wel erg goed verstopt en niet in de loop van de andere theaters. Ik ben dan ook benieuwd hoe ze een publiek gaan vinden want aan publiciteit heb ik in de Londense metro niets kunnen bekennen. Maar goed het is slechts een limited run en nog te zien tot en met 10 februari.
De volgende matinee is die van ‘The Phantom Of The Opera’. Zo eens in de zoveel jaar kriebelt het weer om deze klassieker weer te zien. Van te voren een prachtige plaats op rij 4 in de stalls geboekt en beter kun je niet zitten. Weer erg genoten van het prachtige toneelbeeld en Ben Lewis als Phantom was zeker indrukwekkend. Erg jammer alleen van de nieuw gecaste Christine in Londen Kelly Mathieson. Ze zingt werkelijk prachtig en past gewoon in het plaatje van een perfecte Christine maar acteert helaas als een natte krant.
Maar snel vergeten en op naar The Other Palace voor de musical ‘Big Fish’ van Andrew Lippa. Op weg naar het theater kom ik nog langs het Victoria Palace waar men nog druk bezig is maar de gerestaureerde faà§ade ziet er al prachtig uit met een simpele maar mooie lichtreclame voor ‘Hamilton’.
Terug naar Big Fish… Absolute aanrader en een prachtig ontroerend verhaal over Edward Bloom en zijn zoon Will. Het is lastig om de voorstelling in woorden te vangen. Licht absurdistisch sprookje maar met emoties die iedereen wel herkent. Prachtige score en sprankelende vormgeving. Kelsey Grammer is echt fantastisch in de hoofdrol, maar dat geldt eigenlijk voor de voltallige cast. ‘Big Fish’ is nog te zien tot en met 31 december.
Geen reguliere matinees op de vrijdag maar er valt verder genoeg te zien en te doen in Londen. Die avond naar The Old Vic voor ‘A Christmas Carol’ in een bewerking van Jack Thorne. Het is een beetje een gok omdat de voorstelling pas aan de previews is begonnen en ik er nog niets over heb kunnen lezen, maar als ik aan het eind het theater verlaat is het enige spijtige dat het niet véél langer heeft geduurd. Wat een fantastische briljant gemaakte en ontroerende versie van de Dickens klassieker. Veel humor maar ook prachtige verstilde emoties. De simpele staging en belichting is verrassend en er zit heel veel muziek in dit toneelstuk waarbij ook de cast een belangrijk aandeel speelt. Kortom alles wat je van deze klassieker mag verwachten en dan nog veel meer. Ga het vooral zien.
En voor je het weet is het alweer de laatste dag met twee musicals op het programma. Voor de matinee naar het Sam Wanamaker Playhouse onderdeel van Shakespeare’s Globe. Daar zie ik ‘Romantics Anonymous’ een gloednieuwe musical. Ook hier geldt, als je de kans nog hebt om te gaan kijken, beslist doen. Ik heb een geweldige middag gehad bij dit geestige hartverwarmende liefdesverhaal over een chocoladefabrikant en een getalenteerde maakster. De muziek is heerlijk en de sfeer die de voorstelling in het intieme theater weet te creëren absoluut een feest. Heel erg grappig en bijzonder ontroerend.
Een beetje weemoedig loop ik die avond richting National Theatre omdat het alweer tijd is voor de laatste voorstelling. De alom bejubelde versie van Stephen Sondheim’s ‘Follies’ onder regie van Dominic Cooke. En eerlijk is eerlijk, theater wordt eigenlijk niet beter dan dit. Het verhaal is prachtig, de muziek meesterlijk en subliem uitgevoerd door een groot orkest. De set en kostuums groots en indrukwekkend, atmosferische belichting en de cast is er een waarvan je alleen maar kan dromen. Wat een geweldige productie !
Uitgebreide verslagen volgen nog en zie dat ik er nog een paar moet plaatsen van mijn bezoek in juni ... Wordt vervolgd.