32 of 35 | ‹ First  < 30 31 32 33 34 >  Last ›
Theo’s verslagen West End
  [ # 466 ] 21 January 2018 10:10 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Romantics Anonymous A New Musical
Sam Wanamaker Playhouse - Shakespeare’s Globe
zaterdag 25 november - middag

Op de laatste dag in Londen zie ik twee musicals en allebei op de South Bank. Die avond naar ‘Follies’ in het National Theatre en voor de matinee ga ik naar het Sam Wanamaker Playhouse onderdeel van Shakespeare’s Globe. Daar zie ik de nieuwe musical ‘Romantics Anonymous’ met een script geschreven door en onder regie van artistiek leider van de Globe Emma Rice. Het Amerikaanse componisten-duo Michael Kooman en Christopher Dimond schreef de muziek en teksten.

‘Romantics Anonymous’ is een zoet liefdesverhaal over de schuchtere Angélique wiens verlegenheid haar zo dwars zit dat ze hulp zoekt in een praatgroepje. Haar grote passie echter is chocola en het maken daarvan in onverwachte smaakcombinaties. Ze werkt met veel succes in de schaduw van de befaamde patissier Mercier maar als hij komt te overlijden zit ze zonder baan. Elders erft Jean-René tegen wil en dank The Chocolate Factory die op de rand van een faillissement balanceert. Hij is onhandig en kan niet omgaan met vrouwen. Zijn poging tot een remedie is een dagelijkse opdracht van zelfhulp-bandjes. De paden van Angélique en Jean-René kruisen elkaar als zij solliciteert in zijn fabriek als vertegenwoordiger. Maar stiekem blijft ze chocola maken en als geheime leverancier bloeit de fabriek weer op. Ook de liefde tussen Angélique en Jean-René floreert maar dat gaat niet écht zonder slag of stoot.

Ik was nooit eerder in het Sam Wanamaker Playhouse maar het is een prachtig klein en intiem theater en bleek de perfecte setting voor deze verrassende en ontroerende musical. Al voor aanvang wordt de sfeer gezet door een accordeonist die rondloopt in de zaal en het publiek krijgt van de cast, in mijn geval Joanna Riding, een chocolaatje met in het Frans de instructie om dat pas te openen en te eten op het daarvoor aangegeven moment.  De eerste scène is in het Frans maar omdat dat niet echt handig is, is daar het moment voor het magische chocolaatje en zijn we als publiek ineens in staat om het verhaal te volgen. Ze vervolgen gewoon in het Engels ...

Het zet de toon voor ‘Romantics Anonymous’ als romantische bitterzoete musical met heel veel humor.  De muziek van Kooman is prachtig melodieus en sprankelend bijna lichtvoetig en wordt met verve uitgevoerd door een klein ensemble van vier. En de gevatte teksten van Dimond zijn in goede handen bij de fenomenale cast die ook het geestige script van Rice alle eer aandoen.  Carly Bawden en Dominic Marsh zijn heerlijk als het sympathieke liefdeskoppel. Ook de rest van de bescheiden cast zorgt voor geweldige momenten waarbij ze veel verschillende bijrollen voor hun rekening nemen. Zo is Joanna Riding hilarisch leuk als fabriekscheffin Magda een soort van Mrs Overall 2.0 en Gareth Snook speelt niet alleen Mercier maar ook de flamboyante Madame Marini.

Het simpele design van Lez Brotherson is prachtig maar lijkt wel op dat van ‘The Umbrellas Of Cherbourg’ in het Gielgud Theatre van enkele jaren geleden. Ik moest daaraan vaker denken, niet alleen omdat Carly Bawden en Joanna Riding ook daarin hoofdrollen vertolkten maar bij deze musical van Kneehigh was ook Emma Rice sterk betrokken.

‘Romantics Anonymous’ is absoluut een feest waarbij je echt van harte hoopt dat het uiteindelijk toch goed komt tussen de twee geliefden. De bijna acrobatische hartverwarmende finale typeert deze musical, een beetje excentriek maar echt onweerstaanbaar.

© foto’s Tristram Kenton en Steve Tanner

[ Gewijzigd: 28 January 2018 10:17 AM by Theo ]
   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 467 ] 28 January 2018 02:06 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Follies
Olivier - National Theatre
zaterdag 25 november - avond

En voor je het weet is het tijd voor de laatste voorstelling. Ik sluit in stijl af met Stephen Sondheim’s iconische musical ‘Follies’ die 30 jaar na de West End première nu voor het eerst in het National Theatre te zien is. Een enorme productie met een cast van 37,  een orkest van 21 onder regie van Dominic Cooke en met klassiekers als ‘Broadway Baby’, ‘I’m Still Here’ en ‘Losing My Mind’. Ik heb de musical nooit eerder live gezien en ben dan ook benieuwd of deze mijn hooggespannen verwachtingen waar gaat maken. De voorstelling begint al om 19.00 uur en wordt vanavond opgevoerd zoals door James Goldman (script) en Sondheim (muziek en tekst) geschreven, als éénakter zonder pauze. Twee uur en vijftien minuten lijkt een lange zit maar ik kan me ook niet voorstellen dat er een pauze in dit stuk zou zitten, het zou de magie verstoren.

Het is 1971 als Dimitri Weismann in zijn theater een laatste feest organiseert voor zijn revue sterren uit lang vervlogen tijden van voor de oorlog. Het theater uit de glorietijd van vaudeville Weismann’s Follies verkeert in een vervallen staat en valt binnenkort ten prooi aan de sloophamer. De sterren van destijds zijn ouder en de ogenschijnlijk mooie herinneringen worden op de reünie langzaam ontrafelt en blijken in veel gevallen duistere geheimen. ‘Follies’ is een schrijnend verhaal over oude geesten uit het verleden en de verloren zielen in het heden. Over de vergankelijkheid van de jeugd en bitterzoete herinneringen.

Hoewel het verhaal van ‘Follies’ veel karakters kent ligt de focus op Sally Durrant die de showbiz is ontvlucht en samen met haar echtgenoot Buddy Plummer in een saaie provinciestad in Arizona woont en Phyllis Rogers die samen met Benjamin Stone een welgesteld leven in New York leidt. Maar beide echtparen kennen spanningen in hun huwelijk en daar komt bij dat Sally nog steeds diepe gevoelens heeft voor Benjamin in een bijna grenzeloos verlangen terwijl duidelijk is dat die liefde nooit zal worden beantwoord.

In de briljante structuur van ‘Follies’ zien we niet alleen de karakters in het nu, verbitterd over gemiste kansen, maar ook zoals ze destijds waren als twintigers vol van jeugdig enthousiasme in hun passies en dromen. Ook andere personages van vroeger in hun continue aanwezigheid op het toneel voelen bijna als fragiele geesten uit het verleden. Die sfeer wordt ook zeker versterkt door het prachtige grootse design van Vicki Mortimer in set en kostuums en de bijna schemerige belichting van Paule Constable en de flakkerende Follies lichtreclame waarvan alleen de laatste vier letters af en toe oplichten legt de kern van deze musical subtiel bloot. De choreografie en staging van Bill Deamer is prachtig overdadig in de vele shownummers maar ook subtiel en teruggehouden op momenten die daar om vragen. De musical voelt bijna surrealistisch vooral in de finale in de Loveland scénes die ook in design een bijna tegengesteld gevoel oproepen in vergelijking met hetgeen je eerder hebt gezien.

De cast is zonder uitzondering fenomenaal en ‘Follies’ voelt als een echt ensemblestuk. Maar goed je ontkomt er niet aan om een paar namen uit te lichten. Imelda Staunton is feilloos in haar rol als Sally en de woede en wanhoop bijna tastbaar in een prachtige uitvoering van ‘Losing My Mind’. De overige leads overtuigen evenzo zoals de prachtig zingende Philip Quast als Benjamin en Janie Dee als de cynische Phyllis. Di Botcher is heerlijk als Hattie in een ondeugende ‘Broadway Baby’ en Tracie Bennett als Carlotta geeft een bevlogen vertolking van ‘I’m Still Here’ ten beste. En Josephine Barstow ontroert als Heidi in het prachtige bijna klassieke ‘One More Kiss’.

‘Follies’ is een prachtige en overtuigende ode aan het oude Broadway in de aansprekende muziek die Sondheim heeft gecomponeerd en wordt subliem uitgevoerd door een groots orkest onder leiding van Nigel Lilley. En hoewel ‘Follies’ geen verhalende musical is, het voelt soms meer als een revue en een heldere verhaallijn daardoor ontbreekt, was ik bijzonder onder de indruk van deze vervreemdende bijna nostalgische klassieker over spijt en verlangen.

© foto’s Johan Persson

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 468 ] 10 February 2018 12:14 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

The Grinning Man
Trafalgar Studios
dinsdag 26 december - avond

Voor de eerste voorstelling ga ik op deze Boxing Day naar Trafalgar Studios voor de musical ‘The Grinning Man’. Een nieuwe musical die voor het eerst te zien was in de Bristol Old Vic in 2016 en nu dus op West End. De makers baseerden hun musical op het verhaal L’Homme Qui Rit van Victor Hugo uit 1869. Carl Grose schreef het script en de muziek en teksten zijn van Tim Phillips en Marc Teitler. De voorstelling wordt geregisseerd door Tom Morris die destijds co-regisseur voor ‘War Horse’ was.

Het macabere bijna mythische sprookje vertelt het verhaal over de weesjongen Grinpayne die als kind afschuwelijk verminkt raakt en zijn demonische glimlach verbergt achter een alles verhullende zwachtel. Als jonge volwassene rest hem niet meer dan het lot als bezienswaardigheid in de rondtrekkende freakshow van zijn adoptievader Ursus.  Vriendschap vindt hij ook bij het blinde meisje Dea en hij wordt beschermd door de mysterieuze wolf Mojo. Befaamd raakt hij op Trafalgar Fair in het sobere Lonn’donn dat geregeerd wordt door King Clarence en zijn drie verveelde kinderen Josiana, Angelica en Dirry-Moir.  De waarheid over de oorzaak van het gruwelijke lot van Grinpayne blijft in nevelen gehuld omdat hij een mysterieus drankje gebruikt dat weliswaar zijn pijn draaglijk maakt maar dat ook een effect heeft op zijn geheugen. Tot de geheimen rond Grinpayne langzaam ontrafeld worden en de rol daarin van Ursus en de groteske hofnar Barkilphedro.

‘The Grinning Man’ kent een rijke en gevarieerde bijzonder theatrale score van ruim twintig songs die prachtig worden vertolkt door een vijftal muzikanten Hans & The Bleeding Cheeks. Opvallend is de keuze voor onalledaagse instrumenten en geluiden hetgeen alleen maar bijdraagt tot de spookachtige en soms carnavaleske sfeer van de voorstelling. De muziek kent vele juweeltjes zoals het groteske ‘Laughter Is The Best Medicine’ waarmee Barkilphedro de voorstelling opent en direct de sfeer zet of het verontrustende bijna atonale ‘Labyrinth’ waarmee Grinpayne de tweede akte begint. Prachtig zijn ook ‘Born Broken’ of het ontroerende ‘Stars In The Sky’.

Jon Bausor (set) Jean Chan (kostuums) en Rob Casey (licht) creëerden in de Trafalgar Studios een bijna duistere soms chaotische wereld waarbij ze de totale ruimte gebruiken en er door acteurs en muzikanten ook in de zaal kan worden gespeeld. Speciale vermelding verdienen zeker de prachtig en inventief ontworpen poppen door Finn Caldwell en Toby Olié die de vertelling naar een magistraal niveau brengen. Vooral de manier waarop ze de wolf Mojo tot leven brengen is geweldig mooi en indrukwekkend.

De cast kent eigenlijk geen zwakke schakels maar vooral de hoofdrol van Grinpayne wordt subliem vertolkt door Louis Maskell wiens eigenzinnige stem perfect kleurt bij de sfeer van de musical. Julian Bleach steelt de show als Barkilphedro die ons als een soort manische Emcee door het verhaal leidt en Sanne den Besten speelt en zingt prachtig in haar rol van Dea.
 
‘The Grinning Man’ is naast eng en macaber vooral eigenzinnig waarbij drama en tragiek hand in hand gaan met nogal absurde humor. Soms werkt dat maar niet altijd. Ook de golf aan gebeurtenissen die je als publiek na de pauze wordt voorgeschoteld voelt op momenten wat te gehaast. Maar dit zijn slechts kleine punten van kritiek op een heerlijke en bizarre voorstelling die wat mij betreft op alle fronten scoort.

Het gegeven van ‘The Grinning Man’ is universeel en hebben we al eerder gezien in musicals als ‘The Phantom’ en ‘Beauty And The Beast’ maar de manier waarop Grinpayne bijna als een martelaar wordt verbeeld vond ik ontroerend en de reprise van ‘Stars In The Sky’ waarin ze lopend over het publiek reiken naar die glinsterende sterrenhemel simpelweg prachtig.

   

© foto’s Helen Maybanks

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 469 ] 11 February 2018 09:16 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

The Woman In White
Charing Cross Theatre
woensdag 27 december - middag

Voor de matinee ga ik vandaag voor een tweede keer naar de revival productie van ‘The Woman In White’. Eerder zag ik een van de eerste previews en een uitgebreid verslag is hier nog na te lezen. De voorstelling maakt mogelijk nog meer indruk dan eerder en het is opvallend hoeveel veranderingen er nog zijn doorgevoerd in vergelijking met de previews.

Het blijft raar om een musical die je zo goed kent ruim tien jaar later in een nieuwe versie opnieuw te zien maar de makers zijn er wat mij betreft volledig in geslaagd. Inmiddels is ook ‘The Woman In White’ in het Charing Cross Theatre weer een klein stukje theatergeschiedenis, maar ik ben erg blij dat ik deze fantastische versie twee keer heb mogen zien.

© foto Darren Bell

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 470 ] 12 February 2018 09:21 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Pinocchio
Lyttelton - National Theatre
woensdag 27 december - avond

Voor de traditionele familievoorstelling rond de Kerst sloeg het National Theatre dit keer de handen ineen met Disney Theatrical Productions en brengen ze de klassieker ‘Pinocchio’ tot leven op het toneel van het Lyttelton Theatre.

De bewerking van het oorspronkelijke Italiaanse verhaal van Carlo Collodi uit 1883 en de Disney film uit 1940 is in goede handen bij scriptschrijver Dennis Kelly (onder andere ‘Matilda’) en regisseur John Tiffany (onder andere ‘Harry Potter And The Cursed Child’). 

Arrangeur en componist Martin Lowe werd aangetrokken voor de muziek. Om een musical te maken van een film die grotendeels bestaat uit instrumentale underscore en slechts een handvol songs bleek nog niet zo eenvoudig. Lowe kreeg van Disney wel de beschikking over de volledige handgeschreven originele filmscore van Leigh Harline en een aantal songs die de film destijds niet haalden. Tevens gebruikte hij melodieën uit de Italiaanse volksmuziek en zo ontstond de muzikale omlijsting voor deze ‘Pinocchio’. Alle bekende songs zitten erin zoals ‘Give A Little Whistle’, ‘An Actor’s Life For Me’ en natuurlijk de klassieker ‘When You Wish Upon A Star’ . Maar op een of andere manier merk je dat het een hele puzzel is geweest. Een coherente structuur en een duidelijk signatuur ontbreekt. Ik ben benieuwd wat ‘Pinocchio’ was geworden als bijvoorbeeld Stiles en Drewe als componisten betrokken waren geweest.

Het verhaal in een notedop.  De oude weduwnaar Geppetto creeert het kleine jongetje Pinocchio uit hout en die komt ‘s nachts na een betovering door de Blue Fairy tot leven. Maar zij vertelt hem dat hij alleen een echte jongen kan worden als hij moedig en eerlijk blijft. En met Jiminy Cricket die fungeert als zijn geweten en The Fox door wiens toedoen de verleiding altijd op de loer ligt, trekt Pinocchio onbevangen de wijde wereld in. Maar voordat Pinocchio echt tot leven komt beleeft hij allerlei avonturen in het theater van Stromboli, op Pleasure Island waar ongehoorzame kinderen in ezels veranderen en op zoek naar Geppetto belandt hij in de buik van de walvis Monstro.

In een musical die gaat over een marionet is er niets logischer dan dat gegeven ook de basis te laten vormen voor het design. Bob Crowley ontwierp de set en de kostuums en samen met Toby Olié is hij ook verantwoordelijk voor de ingenieuze ontwerpen van de vele poppen die in deze voorstelling gebruikt worden. Soms heel simpel en dan weer meer dan reusachtig groot.

Gecombineerd met de prachtige soms adembenemende effecten en het sublieme lichtplan van Paule Constable is ‘Pinnochio’ echt een feest om te zien. Het zijn prachtige plaatjes. Van de simpele maar machtig mooie openingsscène tot het overdadig kleurenpalet van ‘Pleasure Island’ en de commedia dell’arte elementen in ‘I’ve Got No Strings’. In iedere scène zit wel iets waarvan ik dacht wow, wat is dat goed gevonden.

Wat de cast betreft was ik erg onder de indruk van Joe Idris-Roberts als een eigenzinnige Pinocchio die in een aanstekelijk enthousiasme over het toneel stuitert en Audrey Brisson die de show steelt als een aan smetvrees lijdende en bijzonder geestige Jiminy Cricket. David Langham speelt heerlijk als de sluwe louche Fox en Annette McLaughlin ontroert als de Blue Fairy.

Deze ‘Pinocchio’ is zeker geen klassieke glossy Disney maar wel absoluut een heerlijke en eigenzinnige musical. Oké muzikaal gezien misschien wat mager, soms een beetje te moraliserend, maar visueel wel een prachtig en bij vlagen sinister spektakel.

 

© foto’s Manuel Harlan

[ Gewijzigd: 12 February 2018 09:23 AM by Theo ]
   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 471 ] 27 April 2018 12:27 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Op één voorstelling na is de planning voor het volgende reisje naar Londen weer rond. Beetje keuzestress want er is toch altijd weer veel meer te zien dan er tijd is.

- ‘Chess’
- ‘Hamilton’
- ‘Everybody’s Talking About Jamie’
- ‘Red’
- ‘Tina’
- ‘Mood Music’
- ‘Dreamgirls’
- ‘The Moderate Soprano’

[ Gewijzigd: 28 April 2018 10:07 AM by Theo ]
   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 472 ] 28 April 2018 12:40 PM
Avatar
Hoofdrolspeler
RankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  1329
Geregistreerd  2008-11-20

Lekker lijstje!

Jij ziet Hamilton toch ook komende week?
Ash Hunter zal de hele week te zien zijn als Hamilton.
Persoonlijk ben ik wel nieuwsgierig naar hem.

  [ # 473 ] 28 April 2018 12:55 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Ja klopt 3 mei de matinee. Dank je voor de info over Ash Hunter ! Ik had me er nog niet in verdiept, maar zeker leuk om hem ook een keer te zien, Jamael Westman zag ik in december. Ik ben erg benieuwd hoe ik de voorstelling nu ga ervaren. Geniet ervan volgende week !

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 474 ] 28 April 2018 02:15 PM
Avatar
Hoofdrolspeler
RankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  1329
Geregistreerd  2008-11-20

Bedankt, ik ga 2 mei.
Heel veel plezier ook!

  [ # 475 ] 28 April 2018 03:44 PM
Avatar
Musical Ster
RankRankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  6801
Geregistreerd  2009-01-21

Niet naar Strictly Ballroom?

  [ # 476 ] 28 April 2018 03:52 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Nee lijkt me eerlijk gezegd een verschrikkelijke voorstelling

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 477 ] 28 April 2018 04:08 PM
Avatar
Musical Ster
RankRankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  6801
Geregistreerd  2009-01-21

Haha. Ik ben erg benieuwd. Vind de film fantastisch.

  [ # 478 ] 28 April 2018 04:10 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4150
Geregistreerd  2012-03-09

Wanneer ga je naar Tina, Theo?

   Handtekening   

“Elphaba, je bent de mooiste…”

  [ # 479 ] 28 April 2018 04:30 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

@June ‘Tina’ is de eerste voorstelling die ik zie. Dinsdagavond.

@Martijn Heb me er wel in verdiept en wat reacties en recensies gelezen maar het is niet mijn voorstelling denk ik. Geen originele score voor een musical vind ik altijd een zwaktebod. ‘Moulin Rouge’ is ook geen favoriet van mij. Misschien dat ik nog wel eens ga, maar de musical staat niet bovenaan mijn lijst.

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 480 ] 07 May 2018 05:52 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Weer thuis van een paar heerlijke dagen in een lenteachtig Londen met natuurlijk de nodige doses theater. Ingegeven door de enthousiaste reacties op de previews zie ik als eerste ‘Tina The Musical’ en een blik op het castbord bij binnenkomst in het Aldwych leert me dat Adrienne Warren vanavond gelukkig speelt. Terugkijkend is zij ook absoluut de ster van deze voorstelling. Door haar energieke performance en een zinderende finale vergeet je bijna dat de musical op zich minder geslaagd is en me ondanks het vaak dramatische leven van Turner toch grotendeels onbewogen liet.

De eerste matinee is ‘Dreamgirls’ een musical die al een paar jaar in Londen staat maar die voor mij nooit hoog op het must-see lijstje stond. Bij het plannen van deze trip trekt een mooie plaats in de stalls voor de helft me dan toch over de streep. En een mens kan zich vergissen want het bleek een meer dan geweldige voorstelling niet in de laatste plaats door Moya Angela als Effie White. Wat een prachtige performance, een orkaan van een stem en haar ‘And I Am Telling You I’m Not Going’ zal me nog lang heugen.

Eén van de belangrijkste redenen voor dit reisje Londen is ‘Chess’ in het London Coliseum. De keuze tijdens het boeken voor een plaats op rij 3 midden stalls blijkt perfect. Net als de avond zelf. Heerlijk om die fantastische score uitgevoerd te horen door een prachtig spelend orkest met een groot koor en ensemble én een cast om van te dromen. Simpelweg subliem!  En dan heb ik het nog niet gehad over de geweldige spectaculaire vormgeving en het perfecte geluidsontwerp.

Op donderdag zie ik twee musicals die ik al eerder zag. Voor de matinee is het naar het Victoria Palace Theatre voor ‘Hamilton’. Eigenlijk zou ik deze dag voor het eerst deze veelbesproken musical zien ware het niet dat ik in december een extra bezoekje wist te plannen. Deze keer was alternate Ash Hunter op in de titelrol en voor de rol van Angelica Schuyler zag ik understudy Miriam-Teak Lee. Aan de beleving deed dat niets af, ik heb opnieuw zeer genoten van deze goed gemaakte gelikte show. Strakke choreografie, indrukwekkende vormgeving en een gevarieerder score dan ik in eerste instantie had verwacht.

Lulu in ‘42nd Street’ leek me ook wel wat, al zijn de berichten over haar performance nogal wisselend. Helaas werd het ‘42nd Street’ zonder Lulu, ‘indisposed’ zoals de niet te missen aankondiging luidde die bij de box office en overal in de foyer hingen. Stand-by Steph Parry speelde die avond de rol van Dorothy Brock en ik kan me niet voorstellen dat de eerste cast het beter gedaan zou hebben. Jammer dat ze bij het slotapplaus van het publiek niet de waardering kreeg die ze absoluut had verdiend. De ster van de show blijft voor mij zeker en vast Clare Halse als Peggy Sawyer en Ashley Day als Billy Lawlor was ook geen straf. ‘42nd Street’ blijft een grandioze en grootse productie met vooral grote complimenten voor dat énorme ensemble.

Matinees op vrijdag zijn er haast niet meer in Londen, dus ik heb geluk dat ‘Mood Music’ deze week premiàªre heeft waardoor er deze dag wel een extra matinee is. ‘Mood Music’ is zeker een aanrader. De dialogen zijn knap geconstrueerd en gunnen een niets verhullende blik achter de schermen van de pop-scàªne en vertelt het verhaal van Bernard, een succesvolle producer op leeftijd en Cat een jonge ambitieuze singer-songwriter.

Op vrijdagavond staat er weer een musical op het programma ‘Everybody’s Talking About Jamie’ gebaseerd op het ware verhaal van de 16-jarige dromer Jamie die in Sheffield woont en letterlijk de stoute schoenen aantrekt en zijn droom om dragqueen te worden waarheid maakt. Hoofdrolspeler John McCrea speelt de rol met verve net als de rest van de cast trouwens. Heerlijke musical vol energie die naast de vaak hilarische humor ook plaats biedt aan verstilling en ontroering. Een hulde aan diversiteit en absoluut een aanrader.

Op de laatste dag in Londen staan twee toneelstukken op de planning. Voor de matinee is het naar ‘The Moderate Soprano’ in het Duke Of York’s. In 2015 was dit toneelstuk van David Hare al te zien in het Hampstead Theatre en was toen helaas niet in de gelegenheid om te gaan kijken. Met deels nieuwe creatives en een herziene versie nu dus te zien op West End. ‘The Moderate Soprano’ vertelt de ongelooflijke liefdesgeschiedenis een aantal jaren voor het begin van de Tweede Wereldoorlog tussen John Christie een wetenschapper met een passie voor opera en Audrey Mildmay en een grote bijna onmogelijke droom, een eigen operahuis op Glyndebourne het platteland van Sussex. Prachtig geacteerd en erg mooi vormgegeven.

Voor alweer de laatste voorstelling naar ‘Red’ van John Logan dat deze avond de tweede preview speelt. ‘Red’ ging al in 2009 in het Donmar Warehouse onder regie van Michael Grandage in premiàªre. En hoewel het stuk naar Broadway ging en zes Tony Awards won is dit pas de eerste keer dat het stuk in een groot theater op West End te zien is. ‘Red’ vertelt het verhaal van kunstenaar Mark Rothko en zijn jonge assistent Ken en beslaat een periode van twee jaar waarin Rothko voor één van de grootste uitdagingen in zijn carriàªre wordt gesteld. Een éénakter met twee acteurs, Alfred Molina die zijn rol van Rothko herneemt en Alfred Enoch als Ken. Een verbijsterend en spannend geschreven stuk dat minuut na minuut fascineert.

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

‹ First  < 30 31 32 33 34 >  Last ›
32 of 35