Voor de eerste voorstelling in Londen begin ik met de Kander en Ebb klassieker ‘Chicago’ die even terug is op West End. Bij de voorbereiding van dit reisje zie ik dat naast Alexandra Burke die Roxie Hart speelt, Josefina Gabriella terugkeert in de rol van Velma Kelly. Weer enorm genoten van deze stijlvolle musical vol met heerlijke muziek, prima bezette rollen én ook een hoofdrol voor een fenomenaal spelend orkest.
De volgende dag staat al om 13.15u de matinee op de planning van ‘The Inheritance’. Dit toneelstuk van Matthew Lopez onder regie van Stephen Daldry was eerder al te zien in de Young Vic en is nu nog tot en met 19 januari 2019 te zien op West End in het Noël Coward Theatre. ‘The Inheritance’ is een toneelstuk in twee delen en duurt in totaal ruim zes uur. Ik kan alleen maar zeggen, ga het zien. Ik heb in tijden niet zo’n indrukwekkende ervaring gehad in het theater. Kort gezegd volgt ‘The Inheritance’ een groep jonge ambitieuze homoseksuele mannen in het New York van nu. Over hun leven, hun liefdes en onderlinge relaties. ‘The Inheritance’ is geïnspireerd op E.M. Forster’s roman ‘Howards End’ en dat gegeven is onlosmakelijk in het verhaal verweven. ‘The Inheritance’ is eerlijk en expliciet en na het intens ontroerende slot van Part I als ik oprecht van slag weer in de drukte van Shaftesbury Avenue sta vraag ik me af hoe Part II zal zijn. Beter dan dit kan het toch niet worden ?
Deze dag heb ik eigenlijk een beetje verkeerd gepland want die avond staat er weer een lange zit op het programma. De Chichester Festival Theatre productie van ‘King Lear’ met Ian McKellen in de titelrol. Maar deze Shakespeare weet 3,5 uur mateloos te boeien. Het Duke Of Yorks Theatre voelt intiem ondanks de indrukwekkend grootse set die zich tot in de zaal uitstrekt. McKellen die inmiddels 79 is, weet zich ondersteund door een fantastische cast, maar vooral zijn vertolking is simpelweg subliem en betoverend. Absoluut een voorrecht om hiervan van zo dichtbij getuige te kunnen zijn.
De volgende matinee is die van ‘Company’, mijn tweede bezoek aan deze versie, al eerder zag ik de tweede preview. In vergelijking met de preview die ik zag is zijn er vooral in de staging en choreografie wat grotere en kleine aanpassingen gedaan en dan vooral in de tweede akte. Inmiddels is de première geweest en is de voorstelling volkomen terecht overladen met 5 sterren recensies. Ook vandaag speelt de voltallige eerste cast in een musical die in alle aspecten de perfectie benadert. ‘Company’ is verplichte kost al was het alleen maar om Broadway legende Patti LuPone te zien schitteren in haar rol als Joanne.
Die avond ga ik naar The Old Vic voor ‘Wise Children’, gebaseerd op de roman van Angela Carter en bewerkt door Emma Rice. Het blijkt een heerlijke voorstelling die vooral een ode is aan het theater. Een stempel drukken op deze productie is bijna onmogelijk maar laat zich het best omschrijven als vaudeville. Een lekker eigenzinnig verhaal over de 75-jarige tweeling Nora en Dora Chance en over hun op zijn zachtst gezegd bizarre familiegeschiedenis waarin zwartgallige humor en ontroering hand in hand gaan.
Op vrijdag zijn er geen matinees en in de avond ga ik naar het vervolg van ‘The Inheritance’ dat opnieuw enorm weet te boeien. Als bonus speelt in Part II ook Vanessa Redgrave een rol. Haar rol is bescheiden en beperkt zich tot de derde akte van vanavond maar is wel cruciaal in het verhaal en de finesse en zorgvuldigheid waarmee ze haar rol kleurt is ontroerend. Als je de kans krijgt zou ik ‘The Inheritance’ zeker gaan zien. Het is een prachtig ontroerend en bijzonder knap geconstrueerd verhaal.
Zaterdag staat weer in het teken van musical. Voor de matinee ga ik naar het prachtige Theatre Royal Drury Lane voor het derde bezoek aan ‘42nd Street’ en dit keer vanaf de eerste rij. En wat een feest is het weer, met de voltallige eerste cast en dit keer Bonnie Langford in de rol van Dorothy Brock. Een spetterende Broadway-musical in de allerbeste traditie en een speciale vermelding voor Clare Halse in de rol van Peggy Sawyer die opnieuw alles lijkt te geven. Chapeau !
In de avond naar de South Bank voor de nieuwe musical ‘Hadestown’ in het National Theatre. Deze is nog tot eind januari in Londen te zien voordat de productie verhuist naar Broadway. Ik hink nog een beetje op twee gedachtes als het ‘Hadestown’ betreft. De score van Anaïs Mitchell kent zeker sterke momenten en hoewel het verhaal van Orpheus en Eurydice in wezen zeker kan zorgen voor emotie komt dat niet uit de verf. Sterker nog ik voelde pas wat ontroering bij de toegift na het slotapplaus. Ook voelen de wereldse thema’s die aan bod komen wat vergezocht en niet erg passend. Maar goed ik zag pas een tweede preview dus wie weet vinden ze de juiste weg nog.
Op de zondag is de keuze aan theater altijd wat beperkt. Voor de matinee kies ik voor ‘School Of Rock’. Kort voor vertrek een mooie plaats op rij D kunnen boeken voor een fractie van wat die premium seat normaal kost. En wederom erg genoten van deze meest recente Andrew Lloyd Webber musical. Ik geef toe het is niet allemaal erg hoogdravend en nogal clichématig maar ik heb een erg fijne middag. Vooral de performance van Craig Gallivan als Dewey Finn steelt de show.
De laatste voorstelling van dit reisje Londen is ‘The Play That Goes Wrong’ in het Duchess Theatre. Een comedy die al een aantal jaren op West End te zien is maar waarvan het er nog nooit is gekomen om deze te gaan bekijken. Voor vertrek zie ik op de site van Nimax Theatres dat de kaarten met 50% korting worden verkocht en boek een mooie plaats op rij B. Het gegeven is simpel, The Cornley Polytechnic Drama Society heeft voor hun jaarlijkse productie gekozen voor een moordmysterie anno jaren ‘20. Maar zoals de titel doet vermoeden, alles wat kan mis gaan, gaat ook gigantisch mis. Heerlijk pretentieloos op momenten slapstickachtig amusement maar wel tot in perfectie uitgevoerd. Zeker een aanrader.