33 of 35 | ‹ First  < 31 32 33 34 35 > 
Theo’s verslagen West End
  [ # 481 ] 18 September 2018 10:50 PM
Avatar
Alternate
RankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  713
Geregistreerd  2010-02-28

Theo - 28 April 2018 04:30 PM

@June ‘Tina’ is de eerste voorstelling die ik zie. Dinsdagavond.

@Martijn Heb me er wel in verdiept en wat reacties en recensies gelezen maar het is niet mijn voorstelling denk ik. Geen originele score voor een musical vind ik altijd een zwaktebod. ‘Moulin Rouge’ is ook geen favoriet van mij. Misschien dat ik nog wel eens ga, maar de musical staat niet bovenaan mijn lijst.

Net terug van Strictly Ballroom. Het is over de hoogste top acting, heel veel glitter maar wel erg grappig en mooi gedanst. Maar ik kan me good voorstellen dat mensen het echt niks vinden. Het sluit 27 Oktober

  [ # 482 ] 29 September 2018 12:37 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Deze week een kort bezoek aan Londen’s West End gebracht. De belangrijkste reden was The King And I in het London Palladium. De productie van het Lincoln Center Theatre was nog niet begonnen toen ik de laatste keer in Londen was en zou al gestopt zijn bij een volgend bezoek. Vandaag spelen ze de laatste voorstellingen en wat ben ik ontzettend blij dat ik deze musical op de valreep heb kunnen meepakken. Kippenvel bij de ouverture en tijdens ‘Hello Young Lovers’ zit ik al geluidloos te snikken. Kelli O’Hara speelt en zingt prachtig evenals de rest van de cast. En het is genieten van het design en de overdaad in kostuums. Ik verheug me al op de vertoning in Pathé op 29 november.

De volgende matinee is in compleet contrast, de Jim Steinman musical Bat Out Of Hell in het Dominion Theatre. Vorig jaar de voorstelling gemist in het London Coliseum en dus nu een herkansing. Het verhaal over een alleenheerser in Obsidian moet je misschien maar niet al te serieus nemen. Wat blijft is een bijzonder energieke show met een indrukwekkend decor en waarin de hoofdrollen uitstekend zijn bezet en vooral met vocaal vuurwerk overtuigen. Ik geef toe het is een alles behalve subtiele show maar bemerkte bij mezelf zelfs enige ontroering in de epiloog.

Die avond gaat Aladdin in het Prince Edward Theatre in de herkansing. Ik was niet erg onder de indruk toen ik de voorstelling een aantal jaar geleden zag maar met een leuke aanbieding voor rij E in de stalls toch besloten om weer te gaan. ‘Aladdin’ blijft een prachtig en indrukwekkend sprookje met een geweldig en kleurrijk design. Ook de huidige Aladdin Matthew Croke maakt indruk. Hij zingt prima en is een geweldig danser. De Amerikaan Michael James Scott speelt de rol van Genie deze zomer en deed dat met een perfect gevoel voor timing. Jade Ewen speelt nog steeds de rol van Jasmine en je vraagt je in hemelsnaam af waarom ? Ze ziet er mooi uit maar heb ik haar interpretatie van de rol niets aan emoties gezien. Bovendien is haar eerste solo ‘These Palace Walls’ totaal onverstaanbaar.

Voor de matinee op donderdag is het naar het Vaudeville Theatre waar het afgelopen jaar onder leiding van artistiek leider Dominic Dromgoole een aantal stukken van Oscar Wilde te zien waren. Vorige december zag ik nog ‘Wilde Creatures’ gebaseerd op zijn sprookjes en vanmiddag zijn wellicht bekendste stuk The Importance Of Being Earnest. Een in perfectie vertolkte klassieker waarin duidelijk is dat de teksten van Wilde nog niets aan kracht hebben ingeboet. En prachtige performances van onder andere Sophie Thompson als Lady Bracknell en Stella Gonet als Miss Prism.

Die avond naar het Gielgud Theatre voor de tweede preview van de herschreven Company van Stephen Sondheim onder regie van Marianne Elliott. Deze musical stond oorspronkelijk niet op het lijstje maar toen de kans zich voordeed om alsnog een mooie plaats te boeken geen moment getwijfeld. Rij C in de stalls en perfect zicht. Elliott komt vooraf nog even het toneel op om zich te verontschuldigen voor eventuele dingen die mis kunnen gaan in deze technisch geavanceerde show. En de voice-over aan het begin is van Patti LuPone die iedereen er nog even subtiel aan herinnert om vooral alle telefoons compleet uit te schakelen. Een aankondiging die met applaus wordt begroet. Deze versie van Company benadert wat mij betreft de absolute perfectie. Rosalie Craig als Bobbie ontroert me en ook de overige rollen zijn perfect gecast. De voorstelling wordt bijna letterlijk gestopt na de titelsong ‘Company’ waarbij oorverdovend applaus klinkt en de zaal wordt bijna afgebroken na ‘Getting Married Today’. Ongelooflijk wat hier al staat bij een tweede preview voor publiek. Ik verheug me al intens op het volgende bezoek. Ga het zien !

Zover wat eerste indrukken, de verslagen volgen nog ...

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 483 ] 27 October 2018 10:21 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Nog twee voorstellingen te boeken en dan is het lijstje weer rond voor Londen.

- ‘King Lear’
- ‘The Inheritance Part 1 & 2’
- ‘School Of Rock’
- ‘Company’
- ‘Chicago’
- ‘42nd Street’
- ‘Hadestown’

Ik was oorspronkelijk van plan geweest om eens naar het Bridge Theatre te gaan voor ‘A Very Very Very Dark Matter’ maar door de slechte reviews die ik lees ga ik maar op zoek naar een alternatief. Maar goed er is meer dan genoeg te zien.

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 484 ] 10 November 2018 01:26 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Voor de eerste voorstelling in Londen begin ik met de Kander en Ebb klassieker ‘Chicago’ die even terug is op West End. Bij de voorbereiding van dit reisje zie ik dat naast Alexandra Burke die Roxie Hart speelt, Josefina Gabriella terugkeert in de rol van Velma Kelly. Weer enorm genoten van deze stijlvolle musical vol met heerlijke muziek, prima bezette rollen én ook een hoofdrol voor een fenomenaal spelend orkest.

De volgende dag staat al om 13.15u de matinee op de planning van ‘The Inheritance’. Dit toneelstuk van Matthew Lopez onder regie van Stephen Daldry was eerder al te zien in de Young Vic en is nu nog tot en met 19 januari 2019 te zien op West End in het Noël Coward Theatre. ‘The Inheritance’ is een toneelstuk in twee delen en duurt in totaal ruim zes uur. Ik kan alleen maar zeggen, ga het zien. Ik heb in tijden niet zo’n indrukwekkende ervaring gehad in het theater. Kort gezegd volgt ‘The Inheritance’ een groep jonge ambitieuze homoseksuele mannen in het New York van nu. Over hun leven, hun liefdes en onderlinge relaties. ‘The Inheritance’ is geïnspireerd op E.M. Forster’s roman ‘Howards End’ en dat gegeven is onlosmakelijk in het verhaal verweven. ‘The Inheritance’ is eerlijk en expliciet en na het intens ontroerende slot van Part I als ik oprecht van slag weer in de drukte van Shaftesbury Avenue sta vraag ik me af hoe Part II zal zijn. Beter dan dit kan het toch niet worden ?

Deze dag heb ik eigenlijk een beetje verkeerd gepland want die avond staat er weer een lange zit op het programma. De Chichester Festival Theatre productie van ‘King Lear’ met Ian McKellen in de titelrol. Maar deze Shakespeare weet 3,5 uur mateloos te boeien. Het Duke Of Yorks Theatre voelt intiem ondanks de indrukwekkend grootse set die zich tot in de zaal uitstrekt. McKellen die inmiddels 79 is, weet zich ondersteund door een fantastische cast, maar vooral zijn vertolking is simpelweg subliem en betoverend. Absoluut een voorrecht om hiervan van zo dichtbij getuige te kunnen zijn.

De volgende matinee is die van ‘Company’, mijn tweede bezoek aan deze versie, al eerder zag ik de tweede preview. In vergelijking met de preview die ik zag is zijn er vooral in de staging en choreografie wat grotere en kleine aanpassingen gedaan en dan vooral in de tweede akte. Inmiddels is de première geweest en is de voorstelling volkomen terecht overladen met 5 sterren recensies. Ook vandaag speelt de voltallige eerste cast in een musical die in alle aspecten de perfectie benadert. ‘Company’ is verplichte kost al was het alleen maar om Broadway legende Patti LuPone te zien schitteren in haar rol als Joanne.

Die avond ga ik naar The Old Vic voor ‘Wise Children’, gebaseerd op de roman van Angela Carter en bewerkt door Emma Rice. Het blijkt een heerlijke voorstelling die vooral een ode is aan het theater. Een stempel drukken op deze productie is bijna onmogelijk maar laat zich het best omschrijven als vaudeville. Een lekker eigenzinnig verhaal over de 75-jarige tweeling Nora en Dora Chance en over hun op zijn zachtst gezegd bizarre familiegeschiedenis waarin zwartgallige humor en ontroering hand in hand gaan.

Op vrijdag zijn er geen matinees en in de avond ga ik naar het vervolg van ‘The Inheritance’ dat opnieuw enorm weet te boeien. Als bonus speelt in Part II ook Vanessa Redgrave een rol. Haar rol is bescheiden en beperkt zich tot de derde akte van vanavond maar is wel cruciaal in het verhaal en de finesse en zorgvuldigheid waarmee ze haar rol kleurt is ontroerend. Als je de kans krijgt zou ik ‘The Inheritance’ zeker gaan zien. Het is een prachtig ontroerend en bijzonder knap geconstrueerd verhaal.

Zaterdag staat weer in het teken van musical. Voor de matinee ga ik naar het prachtige Theatre Royal Drury Lane voor het derde bezoek aan ‘42nd Street’ en dit keer vanaf de eerste rij. En wat een feest is het weer, met de voltallige eerste cast en dit keer Bonnie Langford in de rol van Dorothy Brock. Een spetterende Broadway-musical in de allerbeste traditie en een speciale vermelding voor Clare Halse in de rol van Peggy Sawyer die opnieuw alles lijkt te geven. Chapeau !

In de avond naar de South Bank voor de nieuwe musical ‘Hadestown’ in het National Theatre. Deze is nog tot eind januari in Londen te zien voordat de productie verhuist naar Broadway. Ik hink nog een beetje op twee gedachtes als het ‘Hadestown’ betreft. De score van Anaïs Mitchell kent zeker sterke momenten en hoewel het verhaal van Orpheus en Eurydice in wezen zeker kan zorgen voor emotie komt dat niet uit de verf. Sterker nog ik voelde pas wat ontroering bij de toegift na het slotapplaus. Ook voelen de wereldse thema’s die aan bod komen wat vergezocht en niet erg passend. Maar goed ik zag pas een tweede preview dus wie weet vinden ze de juiste weg nog.

Op de zondag is de keuze aan theater altijd wat beperkt. Voor de matinee kies ik voor ‘School Of Rock’. Kort voor vertrek een mooie plaats op rij D kunnen boeken voor een fractie van wat die premium seat normaal kost. En wederom erg genoten van deze meest recente Andrew Lloyd Webber musical. Ik geef toe het is niet allemaal erg hoogdravend en nogal clichématig maar ik heb een erg fijne middag. Vooral de performance van Craig Gallivan als Dewey Finn steelt de show.

De laatste voorstelling van dit reisje Londen is ‘The Play That Goes Wrong’ in het Duchess Theatre. Een comedy die al een aantal jaren op West End te zien is maar waarvan het er nog nooit is gekomen om deze te gaan bekijken. Voor vertrek zie ik op de site van Nimax Theatres dat de kaarten met 50% korting worden verkocht en boek een mooie plaats op rij B. Het gegeven is simpel, The Cornley Polytechnic Drama Society heeft voor hun jaarlijkse productie gekozen voor een moordmysterie anno jaren ‘20. Maar zoals de titel doet vermoeden, alles wat kan mis gaan, gaat ook gigantisch mis. Heerlijk pretentieloos op momenten slapstickachtig amusement maar wel tot in perfectie uitgevoerd. Zeker een aanrader.

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 485 ] 12 November 2018 10:07 AM
Understudy
RankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  172
Geregistreerd  2010-04-13

Voor ons staat volgende week een weekend london op het programma en inderdaad is de keuze op zondagmiddag niet echt groot.  Het zal dus waarschijnlijk School of Rock worden. Waar heb jij jouw ticket geboekt?

  [ # 486 ] 12 November 2018 10:33 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Ik heb het nog even nagekeken en heb geboekt via Encore Tickets. Heb £47,50 betaald voor rij D stalls in het middenblok. Veel plezier in Londen !

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 487 ] 12 November 2018 02:24 PM
Understudy
RankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  172
Geregistreerd  2010-04-13

Dank je wel. Net geboekt, toch maar via de site van het theater, waar de prijzen nog iets gunstiger waren. Met Company, Harry Potter part 1&2 en nu dus School of Rock gaat het een mooi weekend worden!

  [ # 488 ] 20 April 2019 09:35 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Nog drie voorstellingen te boeken en dan is het lijstje voorstellingen voor Londen rond. Er is zoals altijd weer veel meer te zien dan er tijd is, dus dat wordt nog een lastige keuze.

- ‘All About Eve’
- ‘A German Life’
- ‘Les Misérables’
- ‘Sweet Charity’
- ‘Fiddler On The Roof’
- ‘Follies’

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 489 ] 20 April 2019 11:44 AM
Avatar
Musical Ster
RankRankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  6801
Geregistreerd  2009-01-21

All About Eve is geweldig. Veel plezier alvast!

  [ # 490 ] 13 May 2019 08:41 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Naast de genoemde voorstellingen heb ik kort voor vertrek ook nog geboekt voor de musicals ‘Come From Away’ ‘Waitress’ en ‘Amour’ . Ik heb heerlijke dagen in Londen mogen doorbrengen en sta toch altijd weer versteld van de ongelooflijke kwaliteit en toewijding daar. Wat eerste indrukken volgen snel.

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 491 ] 18 May 2019 12:09 PM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Inmiddels weer thuis na een kleine week fantastisch theater in Londen. Negen voorstellingen in vijf dagen past net.

Op dinsdag is het bijna gelijk na aankomst met de Eurostar naar het Playhouse Theatre voor ‘Fiddler On The Roof’. De originele productie in de Chocolate Factory helaas gemist dus ik was blij met het nieuws van de West End transfer. Een schrijnende vertelling over Tevye en zijn familie en de veranderingen die hun dorp treffen. Prachtige staging en choreografie en een bijzonder sfeervolle emotionele productie van deze klassieker. Blij ook dat ik met deze versie eindelijk de herinnering aan die wanstaltige Theateralliantie productie van vorig jaar heb kunnen wissen.

Die avond voor een laatste keer naar de RSC versie van ‘Les Misérables’ in het Queens Theatre. Ik vind het nog steeds erg jammer dat deze klassieker in deze vorm gaat verdwijnen. Ik heb een prachtige plaats op rij 2 in het midden en al vanaf de eerste noten van de ouverture ben ik toch weer verkocht. Er zijn voor de rollen van Thénardier, Marius en Enjolras understudies op. Dean Chisnall is een krachtige Valjean en deed me in ‘Bring Him Home’ vocaal aan Colm Wilkinson denken. Vooral Bradley Jaden als Javert maakte indruk met zijn imponerende performance. Zijn ‘Stars’ was fenomenaal en zijn wanhoop en verdriet in de zelfmoord-scène ging me door merg en been. Erg blij dat ik de originele versie nog een keer heb kunnen zien.  Toen ik in de zaal zat en het besef bij iedere scène die vervloog dat ik dit nooit meer in deze vorm zou zien, deed me toch meer dan ik had verwacht.

De volgende dag voor de matinee naar het Donmar Warehouse voor ‘Sweet Charity’, de laatste productie van artistiek leider Josie Rourke. Altijd een fijn theater om te komen al programmeren ze niet heel vaak musicals. Als er een woord is wat deze versie van de Cy Coleman musical uit 1966 het beste omschrijft is het eigenzinnigheid. Ik heb heel erg genoten van de ruwe onweerstaanbare vertolking van Anne-Marie Duff in de titelrol. Erg treffende enscenering door Robert Jones die geïnspireerd is op Andy Warhol’ s Factory en een waanzinnige choreografie Wayne McGregor. Voor de rol van Daddy Brubeck alterneren diverse gastacteurs. Ik had het enorme geluk dat Beverley Knight deze week de rol voor haar rekening nam.

Die avond naar het Adelphi Theatre voor ‘Waitress’. Omdat er in Londen altijd weer veel meer te zien is dan er tijd is, had ik deze nieuwe musical bijna overgeslagen. Kort voor vertrek een kaart met korting geboekt en enorm blij dat ik dat uiteindelijk heb gedaan. Wat een ongelooflijk leuke en lieve musical is ‘Waitress’ met een heerlijke catchy score van Sara Bareilles. Katharine McPhee was prachtig en ontroerend in de rol van Jenna en ik heb enorm gelachen om Marisha Wallace als Becky, Laura Baldwin als Dawn en Jack McBrayer als Ogie. Ik geef graag toe dat het misschien allemaal wat karikaturaal is maar ‘Waitress’ verdient wat mij betreft 5 sterren. Na het hartverwarmende einde ga ik op vleugels de zaal uit. Heerlijk!

Op de matinee van donderdag naar het eerste toneelstuk van deze theater-trip ‘All About Eve’ van Ivo van Hove. De cast is deze week aan de laatste voorstellingen bezig. Ik heb mijn kaart al tijden geleden geboekt voor een redelijk normale prijs maar dezelfde plaatsen kosten nu £ 175. ‘All About Eve’ draagt onmiskenbaar het stempel van Ivo van Hove en zijn creatieve team. Een prachtig indringend en vooral cynisch stuk over de ambitieuze Eve en de schijnbaar onaantastbare Margot. Fenomenaal vertolkt door Lily James en Gillian Anderson. Theater over theater waarbij de waarheid langzaam wordt ontrafeld en blootgelegd. Waanzinnig bijna filmisch toneelbeeld waarin live camerawerk worden afgewisseld met van tevoren opgenomen beelden geprojecteerd op een gigantisch doek met prachtige muziek en een aantal songs van PJ Harvey. Zéér de moeite waard.

In de avond staat er weer een musical op het programma. ‘Amour’ van de legendarische componist Michel Legrand in het kleine Charing Cross Theatre. De belangrijkste reden voor mij om te boeken was de casting van Anna O’Byrne in de rol van Isabelle. Het sprookjesachtige verhaal over Dusoleil en Isabelle dat zich afspeelt in het Parijs van de jaren vijftig blijkt een heerlijke avond in het theater. De sprankelende muziek van Legrand uitgevoerd door een prachtig spelend orkest en een fantastische cast die de score alle eer aandoet. Bovendien is decor en staging door de filmische invloeden simpel maar zeer de moeite waard.

Op vrijdag zijn er geen matinees dus staat in de avond alleen het toneelstuk ‘A German Life’ met Maggie Smith op het programma. Ruim op tijd ben ik in het relatief nieuwe Bridge Theatre waar ik nog nooit eerder was geweest. Een prachtig ruim theater aan de voet van London Bridge. Toen het bericht kwam dat Dame Maggie Smith voor het eerst in twaalf jaar weer het toneel op zou gaan in een nieuw stuk van Christopher Hampton, precies tijdens een al eerder gepland reisje, uiteraard gelijk geboekt. Ik zit prachtig in de stalls op rij 3. Smith speelt alleen, zittend in een stoel en heeft het publiek voor een uur en veertig minuten muisstil in de palm van haar hand. Bescheiden neemt ze de donderende staande ovatie in ontvangst. Wat een absoluut voorrecht om haar gezien te hebben. Het is een prachtig indringend stuk waarin ze het levensverhaal vertelt van Brunhilde Pomsel. Gebaseerd op haar getuigenis kort voor haar dood. Pomsel een ambitieuze jonge vrouw in het Berlijn van de jaren dertig en haar werk voor het nazi-regime. Het toneelbeeld is simpel maar prachtig en de toon van haar verhalen worden gereflecteerd in de belichting, de dag die langzaam verglijdt naar de nacht. Als publiek voel je ook een bijzonder ongemakkelijke onzekerheid of ze wel of niet de waarheid vertelt. Een indrukwekkend levensverhaal, prachtig en intens vertolkt door Smith.

En voor je het weet staan de laatste twee voorstellingen op het programma. Voor de matinee naar de musical ‘Come From Away’ in het Phoenix Theatre. Ik ken het verhaal maar weet voor de rest maar weinig van deze productie. Ik laat me verrassen en sta een paar uur later samen met het publiek ontdaan en opgetogen in een joelende staande ovatie. Qua stijl doet deze musical me nog het meeste denken aan ‘Once’. Het is een prachtig ensemblestuk in een mix van pop en folk en vertelt het verhaal van een kleine gemeenschap in Newfoundland die na de gebeurtenissen van 9/11 het tijdelijke thuis worden van vele duizenden gestrande reizigers. Een lach en een traan liggen heel dicht bij elkaar in deze magistrale musical. Het gaat over emoties die iedereen wel kent maar ook het harde besef dat we in deze tijd misschien wat gastvrijer en toleranter moeten zijn.

Voor de laatste musical ga ik naar het National Theatre waar Sondheim’s ‘Follies’ vandaag de laatste voorstellingen speelt. Al eerder in 2017 was deze meesterlijke productie te zien en nu opnieuw met een gedeeltelijk nieuwe cast. Bovendien zijn er een aantal aanpassingen gedaan in de choreografie en staging. Het werd een avond om nooit te vergeten. Al tijdens ‘Beautiful Girls’ worden de dames begroet met een hartverwarmend applaus als ze de trap afkomen en tijdens ‘Who’s That Woman?’ wordt de show letterlijk gestopt met een donderende staande ovatie waardoor de cast oprecht verrast lijkt. ‘Follies’ bestaat uit louter hoogtepunten : ‘I’m Still Here’ met de onvergelijkbare Tracie Bennett, ‘Broadway Baby’ heerlijk vertolkt door Claire Moore en een hartverscheurende ‘Losing My Mind’ van Joanna Riding.  Tijdens het slotapplaus worden volkomen terecht het orkest en de technici het toneel opgeroepen. Wat een fantastische voorstelling om dit reisje mee af te sluiten.

Als ik over de Golden Jubilee Bridge weer richting centrum loop en nog een laatste blik werp op de imposant verlichte skyline is het weer even zuchten. Wat jammer dat het weer voorbij is.

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 492 ] 10 November 2019 09:55 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Binnenkort weer een keertje naar Londen. Van de acht voorstellingen die ik kan gaan zien, zijn er inmiddels zeven geboekt.

- ‘Les Misérables - The Staged Concert’
- ‘Amélie The Musical’
- ‘Mary Poppins’
- ‘The Boy Friend’
- ‘Dear Evan Hansen’
- ‘White Christmas’
- ‘The Lion The Witch & The Wardrobe’

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 493 ] 02 December 2019 10:14 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

De laatste voorstelling die ik had geboekt was ‘Death Of A Salesman’ de Young Vic productie die voor beperkte tijd in het Piccadilly Theatre te zien is. Acht prachtige voorstellingen mogen zien. Wat eerste indrukken volgen snel.

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 494 ] 19 January 2020 11:17 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Zoals altijd is er in Londen veel te zien dus het is vaak lastig om de keuze te bepalen. Meestal varieer ik tussen musical en toneel,  maar het aantal musicals dat ik zeker wil zien heeft dit keer de overhand.

Maar om te beginnen ga ik naar het prachtige Bridge Theatre waar dit seizoen de familievoorstelling The Lion The Witch & The Wardrobe te zien is. Al in 2017 was de productie onder regie van Sally Cookson te zien in het Leeds Playhouse en nu dus in Londen. Het bekende verhaal van C.S. Lewis heeft even wat tijd nodig om op gang te komen voor het avontuur van de vier kinderen geëvacueerd ten tijde van de Blitz naar een veiliger plek, in alle hevigheid losbarst in het fantasievolle koninkrijk van Narnia. De voorstelling is een lust voor het oog in alle opzichten waarbij kostuum- en decorontwerp en belichting elkaar perfect aanvullen en iconische karakters als Aslan en de White Witch indrukwekkend tot leven komen. Een bijzonder sfeervolle avond waarbij je als publiek ook regelmatig in het verhaal wordt betrokken.

Eigenlijk was ik van plan Les Misérables The Staged Concert aan me voorbij te laten gaan en het te houden bij de mooie herinneringen aan de concerten het 10-jarig jubileum in de Royal Albert Hall en het 25-jarig jubileum in de O2. Maar goed het bloed kruipt waar het niet gaan kan en geboekt voor een voorstelling met John Owen Jones als Valjean. Bij een blik op het castbord blijkt dat de hele eerste cast speelt op Bradley Jaden als Enjolras na. Het concert blijkt een overweldigende ervaring met een ongelofelijke perfectie in alle aspecten. Een fenomenaal spelend orkest en een cast om van te dromen. Een mooi toneelbeeld zowel in decor als belichting en prachtige vondsten in de de staging. Ik heb bijna drie uur met dichtgeknepen keel van emotie zitten kijken en genieten. Les Misérables is en blijft voor mij toch echt wel de musical aller musicals.

Die avond ga ik naar Dear Evan Hansen de succesvolle Broadway-musical die sinds een paar maanden in Londen te zien is. Ik heb de muziek wel eens gehoord maar ga verder vrij blanco de zaal in en ik laat me gewoon verrassen. Het verhaal blijkt een nogal emotionele achtbaan. Een brief van Evan een onzichtbare en onbegrepen tiener is de aanleiding voor een kleine leugen die onbedoeld steeds grotere vormen aanneemt en een enorm effect heeft op Evan en de mensen om hem heen. Ik heb met grote bewondering gekeken naar Sam Tutty die de hoofdrol tot in de kleinste details met ontroerende perfectie speelt. Hij weet zich ondersteund door een erg sterke bezetting van de overige jonge en volwassen rollen. Het gevaar bestaat bij dit soort musicals is dat het snel te sentimenteel wordt. Maar in Dear Evan Hansen worden moeilijke onderwerpen niet geschuwd in een voorstelling die resoneert bij zowel jong als ouder. Prachtig eigentijds toneelbeeld bovendien en een erg goede balans in het geluid.

Op donderdag staat een heerlijke dag klassiek theater op het programma. In de avond naar Mary Poppins maar voor de matinee is het naar het Dominion Theatre voor de musicalversie van White Christmas, gebaseerd op de filmklassieker uit 1954 met de tijdloze muziek van Irving Berlin in klassiekers als Sisters, Blue Skies en natuurlijk White Christmas. Voor sommige bezoekers is deze show ook blijkbaar een excuus om de favoriete foute kersttrui weer eens uit te kast te halen ... Het verhaal is flinterdun maar White Christmas blijkt een heerlijke middag in het theater. Erg leuk om Danielle Hope weer eens te zien die schittert als Betty en Clare Halse als haar zus Judy. Dat Halse het tappen waarin ze in 42nd Street uitblonk nog niet verleerd is blijkt vanmiddag maar weer. Ook de mannelijke hoofdrollen zijn met Danny Mac en Dan Burton uitstekend bezet. White Christmas zit vol met aanstekelijke dansnummers en kent uiteraard een zinderende finale met sneeuw.

Toen ik bijna 12 jaar geleden bij de laatste gedenkwaardige voorstelling van de originele versie Mary Poppins was, had ik niet kunnen bedenken dat ik al die jaren later in hetzelfde theater weer bij mijn favoriete Disney musical zou zitten . Destijds speelde Scarlett Strallen de hoofrol, nu is het de beurt aan haar jongere zus Zizi. Deze avond is gelukkig de voltallige eerste cast op het toneel dus ook Petula Clark als Bird Woman. Ik zou toch wel balen als ik juist haar zou missen. Uiteraard is het jammer dat ze in het Prince Edward Theatre niet hebben gekozen voor het indrukwekkende decor van de eerste versie. Het uitklapbare huis staat er toch maar een beetje verloren bij op het enorme toneel. Maar verder is het volop genieten van het betoverende design en de belichting. De cast is zonder uitzondering erg goed. Charlie Stemp is natuurlijk een gedroomde Bert en ook Zizi Strallen is perfect op haar plaats in de rol van Mary Poppins.

Op vrijdagavond ga ik naar The Other Palace voor de eerste preview van Amélie The Musical. De musical,  gebaseerd op de film Le fabuleux destin d’Amélie Poulain uit 2001,  was een flop op Broadway. Maar de meer succesvolle versie van The Watermill Theatre waarbij de acteurs tevens de diverse instrumenten bespelen is na een tournee nu voor een aantal maanden in Londen te zien. Amélie is een jonge vrouw die nauwelijks opvalt maar een levendige fantasie heeft en ook een tikje ondeugend is. Haar rustige leventje komt in een stroomversnelling als Amélie verliefd wordt op Nino. Het is een inventieve musical met veel humor en visuele grappen, een prachtig knus decor en aansprekende muziek.

Op de laatste dag ga ik naar Death Of A Salesman het enige toneelstuk van dit reisje en een productie van de Young Vic die nu voor een aantal weken in het Piccadilly Theatre te zien is. De Amerikaanse klassieker uit 1949 van Arthur Miller wordt geregisseerd door Marianne Elliott en MIranda Cromwell. Het schrijnende verhaal van Willy Loman, een vertegenwoordiger op leeftijd die wanhopig blijft vasthouden aan zijn American Dream, is het niet voor hemzelf dan zeker voor zijn zonen. In deze versie is het het verhaal van een Afro-Amerikaanse familie hetgeen de strijd van Loman een extra dimensie geeft. Prachtige vertolkingen van Wendell Pierce als Loman en Sharon D Clarke als zijn vrouw Linda. Deze bijzonder sfeervolle productie met een indringend design en effectief gebruik van muziek en zang, zorgt ervoor dat de drie uur voorbij vliegen.

En voor je het weet is het alweer tijd voor de laatste musical. Sandy Wilson’s The Boy Friend in de fijne Menier Chocolate Factory. En ik had me geen betere afsluiting kunnen wensen. Het verhaal van deze musical uit de jaren ‘50 is flinterdun en mierzoet en je ziet als publiek de plotwendingen al mijlenver aankomen maar het blijkt een uiterst charmante musical over de meisjes op de school van Madame Dubonnet in de jaren ‘20 aan de Franse Riviera en hun eerste onzekere stappen op het liefdespad. Aanstekelijke muziek en prachtige performances van een zeer getalenteerde jonge cast. En erg leuke rollen van Janie Dee, Adrian Edmonson en Issy van Randwyck. . Het design van Paul Farnsworth in felle pasteltinten is een plaatje en de orkestraties van David Cullen worden subliem uitgevoerd. The Boy Friend is feel-good in de overtreffende trap en een fantastische avond in het theater en nog te zien tot maart 2020. Daarna gaat de productie naar Toronto en is er sprake van een transfer naar West End.

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 495 ] 21 May 2023 11:26 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Inmiddels weer thuis na een heerlijk weekje in een lenteachtig Londen. Dat was inmiddels ruim drie jaar geleden want een pandemie is natuurlijk niet iets waar je logisch gezien rekening mee houdt. Uiteindelijk toch de theatervouchers maar eens ingewisseld van de lijst voorstellingen die uitgesteld of afgelast waren. ‘Sunday In The Park With George’, ‘Frozen’, ‘Hello Dolly!’ en ‘Andrew Lloyd Webber’s Cinderella’ die ik tot mijn grote spijt helemaal niet heb kunnen zien.

Het was geweldig om weer eens van Londen te genieten. Ik had een hotel geboekt midden in het centrum met de relatieve rust in de ochtenduren tot de enorme drukte ‘s avonds en in het weekend. Al was het even wennen, Londen voelde al snel weer zo vertrouwd als voor de pandemie en heerlijk om al die volle theaters weer te zien.

De eerste voorstelling die ik zie is Back To The Future The Musical gebaseerd op de gelijknamige blockbuster uit 1985 over de jonge Marty McFly die geholpen door de eigenaardige wetenschapper Doc Brown in de tijd terugreist naar 1955 naar het moment dat zijn ouders elkaar nog niet ontmoet hebben. Het is aan Marty en Doc om ervoor te zorgen dat ze de loop van de geschiedenis niet veranderen en ze zonder al te veel kleerscheuren terugkeren naar de toekomst.

De musical combineert de muziek van de film van Alan Silvestri met nieuw geschreven songs door Glen Ballard. Zeker catchy maar omdat de musical zowel de muziekstijlen uit de jaren ‘50 en ‘80 combineert en er ook een paar bestaande hits uit de film in zitten voelt het nooit als een samenhangend geheel. Het helpt ook niet als je dan bij de opening van de tweede akte met ‘21st Century’ het gevoel hebt dat je ineens bij een andere voorstelling zit.

Vanavond is de alternate Marty op, Will Haswell, maar vooral Cory English steelt de show als Doc Brown. Visueel is ‘Back To The Future’ een spektakel waarbij de set tot ver in de stalls is uitgebouwd en gecombineerd met de vele speciale effecten, belichting en een uitgekiend geluidsontwerp je vaak ademloos zit te kijken. De laatste scène met de auto DeLorean is een subliem uitgevoerd staaltje van technische perfectie, beloond door het publiek met een staande ovatie.

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

‹ First  < 31 32 33 34 35 > 
33 of 35