Gisterenavond voor de tweede keer naar Soldaat van Oranje geweest, de eerste keer was januari 2013. Ik twijfelde toen al maar nu weet ik het zeker: Soldaat is niet mijn musical. Wat. Een. Draak. Ik snap ergens dat je wilt laten zien hoe verschillende mensen verschillend kiezen tijdens een oorlog, maar alle zijstapjes naar de zoveelste romance, de zoveelste student die een liedje zingt, het haalt de aandacht weg van waar het uiteindelijk om gaat. En waar het dan uiteindelijk om gaat, daar hebben ze dan geen tijd meer voor: van bombardement op Berlijn meteen door naar de bevrijding? Ik zou bijna zeggen dat het een ensemble- romkom is die zich toevallig afspeelt tijdens de oorlog, maar da’s wat kort door de bocht.
Over de cast was ik ook niet te spreken. Over anderhalve week zwaait deze cast af, maar ik had het gevoel alsof ik zat te kijken naar een eerste try-out. Te veel van kruisje naar kruisje, te groot gespeeld. Ik blijf me erover verbazen dat men zo arrogant is om musicalspelers aan de kant te schuiven voor de hoofdrollen omdat zij per definitie niet goed genoeg zouden kunnen acteren voor deze show. De zang van de solisten was - gelukkig - minder erg dan ik had verwacht.
De sets zijn fantastisch.
Voor mij is Soldaat van Oranje zwaar overrated. Ik ben ergens benieuwd wat ze er mee gaan doen in Londen, de kans is zeer groot dat ik ‘m ga zien daar. Ik las ergens dat ze erin gaan snijden maar wel nog Churchill willen toevoegen… Hopelijk weten ze het verhaal daar wat meer vlot te trekken.