Do 04-07 14.30 Fiddler on the Roof (Playhouse Theatre) *****
Het begint zo langzamerhand traditie te worden. De lijst met vervangende castleden is opnieuw flink. In dit geval zijn het vooral de mannen, waaronder ook de rol van Tevye. Aan/bb] de andere kant betekent dat dat de voor mij echt bekende namen vanmiddag wel spelen. Maria Friedman als Golde, en Anita Dobson als Yente. Friedman is een musicalicoon, en Dobson ken ik als de zangeres die als actrice in de serie in de jaren 80 het Eastenders thema de Engelse hitparade in zong (een soort Kylie dus 😊 ). Ik mag aannemen dat iedereen die dit leest wel weet waar Fiddler over gaat, dus daar zal ik niet verder over uitwijden. Dus direct door naar de beleving.
In het begin is het schrikken: Tevye reageert op een tekst die Golde nog niet heeft uitgesproken. Zou hier dan de b-keus ervaring gaan spelen. Maar gelukkig blijft het hierbij. Hij speelt prachtig, het stuk ondersteunend zonder geschmier. De conversaties met God, zijn kennis van ‘the Good Book’, ze zitten vol met geestigheden, dus blijft genoeg te lachen. Tegelijkertijd voel je ook de pijn van de breuk met de tradities door zijn dochters, de dreiging van de tsaar, de onzekere tijden. De dochters spelen en zingen de sterren van de hemel, hun beoogde partners spelen sterk. Het decor ziet er ook nog eens schitterend uit, en de plek die ik deze ochtend om 10 uur voor een koopje via de app heb gekocht is fantastisch. Ondanks dat het Playhouse een standaard-theater is, is er toch een doorgang naaar het toneel schuin midden door de zaal gemaakt. De acteurs gaan dus regelmatig langs me op en af, en ik zit er midden in, iets wat helpt bij de geweldige beleving die deze voorstelling is. Bij de Bottle dance vind ik het wel een beetje eng worden. De indrukwekkende dans wordt vlakbij de rand van het podium uitgevoerd, en als het mis gaat valt die fles misschien wel op het hoofd van een van de bezoekers voor mij. Natuurlijk, maar ook gelukkig, gaat het goed.
Er zijn klassiekers, waarvan je begrijpt waarom het zo succesvol is, maar waardoor je tegelijkertijd zelf nooit echt bent betovert. Het is dan, zelfs na het al eerder zien van diverse versies, fijn om te merken dat dat ineens toch kan gebeuren. Een aantal jaar geleden door The Sound of Music in Regents Park, en deze middag door Fiddler on the Roof, en natuurlijk komt dat niet alleen omdat de laatste Nederlandse versie niet echt een hoogtepunt was. Deze middag gingen bij mij de sluizen regelmatig open. Door de emotie, door de schoonheid. Want wat een schitterende uitvoering was dit.https://www.youtube.com/watch?v=eUbfuwGf1y4