‘Nine’ - Stichting Stamppij (05-10-2018, première)
change_status
Avatar
Musical Ster
RankRankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  6127
Geregistreerd  2004-03-15

‘Nine’ (Stichting Stamppij)
5 oktober 2018, première

Het is niet de eerste keer dat ik een voorstelling van Stichting Stamppij zie, of een stuk in de regie van Samantha Janssen, maar desondanks verrast haar regie me weer.
De eerste minuten zit ik niet alleen blij op mijn stoel, maar bekruipt me vooral een aantal maal de gedachte: ‘hoe krijgt ze het weer gedaan :-)’
Artistiek, een beetje bevreemdend en een sfeer die me aan Judas’ Assassins in Mechelen doet denken.
Dat is een compliment :-)

De muziek is van Maury Yeston (die ik ook ken van een muziekboek van Phantom), maar voor mij heeft het ook iets weg van Sondheim.
Met een stilistisch decor, kleding vol glitter en een choreografie in het openingsbeeld die een lust is voor mijn oog.
De choreografie die me later weer verrukt doet kijken in verschillende scènes, waaronder een vlammende zigeunerdans met tamboerijn en een sexy soort van stoelendans.
Artistiek is wat me beloofd werd en artistiek is het.
Ik hou ervan als iets me zo in een andere wereld trekt :-)

De kwaliteiten van de cast liegen er ook niet om.
Tijdens de voorstelling denk ik regelmatig: hoeveel van deze mensen zijn professional in het vak?
Het niveau is hoog en ik heb professionele producties gezien die minder waren dan dit.
Ik weet dat het merendeel van de cast bestaat uit gepassioneerde amateurs, maar zij kunnen zich meten met hun professionele collega’s uit het vak.

De eerste verrassing zit hem in de Franse, Duitse en Russische accenten die heel geloofwaardig worden neergezet.
De Russische maà®tresse blew me away; niet alleen door haar Russische tongval, maar ook door haar overtuigende spel van sexy stoeipoes. 
Saraghina, een van de bepalende vrouwen uit Contini’s jeugd, vult op overweldigende wijze de zaal met haar solo. Haar zigeunerkleding, haar spel met de tamboerijn en haar opzwepende dans zijn als haar ogen; expressief en vlammend!
Met bewondering keek ik naar de kinderrollen in die scene erbij: wat fijn als je als kind zo open de kans krijgt om zoiets te mogen doen! Zonder verblikken of verblozen zitten ze in hun rol en hangen ze aan de lippen van de prostituee die hen de ‘duivelse levenslessen’ leert.

Een speciale vermelding verdient Joost Huijs, de man die Guido Contini vertolkt.
Al is Contini een vrouwenverslinder, Joost slaagt erin hem sympathiek te maken zodat je gevoel voor hem krijgt.
Zijn Contini lijkt een man die niet helemaal in de werkelijkheid leeft; een man van veel dromen die eigenlijk geen nee kan zeggen en zijn grenzen niet goed aangeeft. Het is gewoon oprecht sneu als hij alles verliest.

‘De klokken van St. Sebastian’, de scene waarin Guido zijn jeugd bezinkt, weet me echt te raken.
Het nummer, het ensemble, de muziek, de geseling; zo’n sterk beeld…
Een stuk lood vormt zich in mijn maag dat ik drie keer weg moet zuchten.
Het moment dat alles hem door de vingers glipt en hij van wanhopig vasthouden alles los moet laten, is heartbreaking.
De persoonlijke crisis van Contini, de woorden ‘ik ben niets, ik ben niemand…’ en zijn hulpkreet raken me diep.
Het einde in zicht.
Lascia chio pianga…
Of toch niet?

Na afloop geniet ik nog even na in mijn bubbel.
“Je schaaft je knie soms als je je stoot; zo word je groot…”
Het zinnetje waarmee de kleine Guido zijn volwassen zelf bemoedigde, blijft met me mee gaan tot in de foyer.
Daar waar de cast en crew later hun succes mee komen vieren.
Na Lady Marmalade is dit de volgende productie van Stamppij die ik een warm hart toe draag.

   Handtekening   

Have you ever yearned to go, past the world you think you know,
been in thrall to the call of the beauty underneath?

  [ # 1 ] 19 November 2019 03:02 AM
Avatar
Musical Ster
RankRankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  6127
Geregistreerd  2004-03-15

En was ik vorig jaar al enthousiast, vanavond mocht Joost Huijs welverdiende award voor beste mannelijke hoofdrol in een dramatische musical mee naar huis nemen op het Amateur Musical Award Gala.
Naast de nominaties die Nine ook had voor onder meer beste musical.
Wat was het een ontzettende leuke en gezellige positieve sfeer!
Optredens van een hoog niveau (wat scheidt de amateur nog van een professional?) en uitreikingen door artiesten van naam die hun sporen in de theaterwereld dik hebben verdiend.
Ik moest eens vaker amateurproducties bezoeken; ze weten me te verrassen.

   Handtekening   

Have you ever yearned to go, past the world you think you know,
been in thrall to the call of the beauty underneath?