Oh programmaboekjes en de dure ‘making off’-boeken worden nog wel een dingetje, Martijn 😉 Zeker wat veel geld heeft gekost kost me moeite om afscheid van te nemen. Zoals die van Mary Poppins, gigantisch mooi groot boek, en door de kosten heb ik in NYC destijds zo lopen twijfelen of ik het mee zou nemen. uiteindelijk wel gedaan, maar als ik nu denk aan hoeveel ik het inkijk… niet tot nauwelijks. Zou het dan niet beter zijn om het boek te verkopen aan iemand die er meer plezier van heeft?
Zelfde als die van Aida, Lion King en Hairspray, destijds met veel plezier gekocht, maar ze staan nu in de kast niets te doen. :( Beauty and the Beast en Avenue Q zijn speciale voorstellingen voor me, dus die making off boeken mogen blijven, maar ik denk dat de rest weg gaat.
Programma’s ga ik beginnen met de vele vele vele amateurvoorstellingen die ik heb gezien. Er zitten maar een handvol tussen waar ik echt mooie herinneringen aan heb.
Dan de stapels Playbills, er was ooit een plan om de voorkant van elke voorstelling in te lijsten en op te hangen, maar nooit van gekomen en ik denk dat ik het niet dat het ooit nog gaat gebeuren.
Bij de overigen… ook kijken welke voorstellingen me echt geraakt hebben. De eerste Miss Saigon, De Jantjes uit de jaren ‘90, West Side Story, waren mijn eerste echte musicals waar het mee begonnen is, die blijven wel. Daens en Dracula heb ik fantastische herinneringen aan, mijn eerste Tanz der Vampire. 😊 Word ik allemaal heel blij van. Maar 42nd Street was nooit mijn voorstelling en is het nooit geworden. Billy Elliot, Copacabana, Rent, Crazy For You, etc… allemaal geen band mee.
Veel is ooit gekocht uit gewoonte, omdat ik altijd een programma kocht en ik denk dat ik het verzamelen om het verzamelen langzaam maar zeker ontgroeid bent.
Veel succes!
(Vergeet de boeken niet wakker te schudden als je ze uit de kast haalt 😉 )