Het succes op het recente Musical Awards Gala was voor mij aanleiding om deze voorstelling nog eens te bezoeken. De verpletterende indruk die de voorstelling al tijdens de try-outs had achtergelaten maakte de keuze gemakkelijk om nog eens naar Scheveningen af te reizen. Daar werd bevestigd wat ik tijdens de previews al wist: Anastasia beschikt over alle ingrediënten die garant staan voor een top voorstelling. Een interessante mythe ontleend aan een gruwelijke gebeurtenis uit de rijke historie van Rusland, mooie songs, muziek met grootse melodielijnen, een uitstekende cast en een streling voor de ogen. Decor, belichting, projectie, kostuums, choreografie; alles is tot in de puntjes verzorgd.
Vier maanden na de première zag ik de voorstelling met de nagenoeg volledige eerste cast. Tessa Sunniva van Tol is een gedroomde Anya. Haar Anya is kwetsbaar en onzeker, zoekend naar haar identiteit en gekweld door geheugenverlies en een vat vol onbeantwoorde levensvragen. Maar tegelijkertijd is ze ook stoer en (daad) krachtig in de zoektocht naar haar afkomst. Om uiteindelijk te transformeren naar een zekere jongedame die regie pakt over haar toekomst. Van Tol overtuigt in haar spel en excelleert in haar zang. In Mijn Droom, Ooit in Winterse Dagen en Zoektocht door de Tijd zijn stuk voor stuk songs van een grote schoonheid.
René van Kooten heeft als officier een Gleb een lastige rol. Gleb lijkt lange tijd slechts eendimensionaal meedogenloos te zijn maar blijkt uiteindelijk over meer gevoel en inleving te beschikken dan gedacht. Dit is door de makers van deze musical echter niet zo goed uitgewerkt, hetgeen leidt tot een op zijn zachts gezegd vrij plotselinge wending aan het einde van de voorstelling. Gelukkig kan Van Kooten vocaal zijn ei eer dan kwijt in deze musical, zoals in De Njeva Stroomt en het magnifiek gezongen Toch.
Milan van Waardenburg wint met zijn frisse, charmante spel al snel de harten van het publiek. Een boefje met een groter moreel kompas dan gedacht, die je de liefde met Anya gunt. Van Waardenburg zingt de score prima weg en zorgt met Mijn Petersburg voor een van de vele muzikale hoogtepunten van de avond.
Ad Knippels speelt Vlad, de andere helft van het oplichters duo, en maakt van hem een uitermate gladde doch o zo charmante charlatan. Een oplichter met veel gevoel voor humor waar je van gaat houden, waarmee Knippels – vorig jaar nog excellerend als vader in Fun Home, een uitermate dramatische rol – zijn enorme veelzijdigheid nog maar eens bewijst. Wat jammer dat Knippels, dit jaar genomineerd voor liefst twee Musical Awards, er uiteindelijk geen heeft binnengesleept.
Gerrie van der Klei ontving wel een Award, die voor beste vrouwelijke bijrol, en wij begrijpen waarom; Van der Klei heerst op het toneel en maakt in spel en zang een vorstelijke indruk. Ze schakelt razendknap en schijnbaar moeiteloos tussen de forse tegengestelde eigenschappen van haar karakter. Van ontroerend, liefdevol en warm tot streng, verbitterd en vilein.
Tenslotte zag ik geen Ellen Evers in de rol van Lily, maar Melise de Winter. De Winter vult de rol van Lily op geheel eigen wijze fraai in, met andere accenten. Haar chemie met Knippels is een genot om naar te kijken.
Stage heeft met Anastasia een topproduct afgeleverd, dat een lange speelduur en volle zalen verdient. Hoewel op het script best het een en ander aan te merken is, is de uitvoering in alle opzichten magnifiek. Er is ongelooflijk goed gecast en dat vertaald zich in een hoge kwaliteit op het toneel zonder zwakke schakels. Kijkend naar het totaalplaatje mag de voorstelling qua grandeur zonder twijfel plaats nemen tussen grootse, memorabele producties als Elisabeth, Phantom of the Opera of Aida. Het winnen van de Publieksprijs bij het Musical Awards Gala mag dan ook geen verrassing genoemd worden. Anastasia is een absolute must see, die de oude glorietijden van het Circrustheater doet herleven.