Ik zag de voorstelling vorige week zondag.
Mooie voorstelling, prachtig decor, mooi gebruik van de ruimte. Ik was, net als anderen, een beetje ‘angstig’ na het horen van verhalen over vaagheid. Al was, wat mij betreft, alles makkelijk te volgen. Het verhaal is mooi, functioneel, evenals het script. Er zitten een aantal prachtige dialogen tussen.
Ik ben zelf geen Bowie-fan, maar in zijn muziek zitten verhalen die ook als niet Bowie-fan overkomen. Een lading, emotie die je hoe dan ook voelt.
Lekker dat er een live-band bij aanwezig is en dat ze veel zichtbaar zijn. De regie van Ivo van Hove is innemend en laat, evenals het verhaal en het script, ruimte over voor verbeelding. Misschien is dat wel de grootste kracht van de voorstelling. Het zit nu al een week ergens in mijn hoofd. Krijg ik er volledig grip op? Nee. Maar binnen de voorstelling heb ik precies genoeg gekregen om er mee bezig te blijven en daar goed mee te zijn.
De cast is goed. Thomas Cammaert speelt zijn rol verfijnd, maar in zijn solo sloeg hij wat mij betreft volledig de plank mis. Bij vlagen leek het off-key en hij bracht het over alsof hij deel was van een boyband, met vreemde armbewegingen. Misschien een regie-keuze.
Dragan Bakema is inderdaad niet de beste zanger, maar komt, wat mij betreft, overal mee weg dankzij zijn vlekkeloze, doorleefde, oprechte, rauwe spel. Een prachtige interpretatie.
William Spaaij was op als Valentine en zong goed. Zijn spel daarentegen; ik miste charme. Vanaf moment één wist ik dat er iets mis met hem was. Volgens mij is regel één van dit soort karakters altijd: speel geen gekkies. Ik kan in zijn ogen, zijn hele voorkomen zien dat hij insane is. En dat heeft een kracht en een zwakte. Iets dat het interessant maakt, maar niet voor deze rol. Ik had het zelf spannender gevonden als we in het begin echt een sexy charmeur zagen die later ontspoort. Niet iemand die al ontspoort is vanaf het begin.
Lottie Hellingman was op als Elly en was wat mij betreft de ster van de voorstelling. Haar doorleefde spel in iedere beweging die ze maakte, ieder woord dat ze zei en iedere noot die ze zong was weergaloos.
Rest van de cast was mooi en functioneel gecast en deed zijn/haar aandeel vlekkeloos.
Kortom: waanzinnig mooie voorstelling. Prachtige vertelling. Bravo aan Stage dat ze dit zijn aangegaan!