Laat ik zelf maar beginnen. Ik heb het afgelopen jaar theater soms heel erg gemist en soms ook helemaal niet. Toen in de zomer de theaters even open konden heb ik niets gezien. Ik voelde me daar toch niet helemaal lekker bij. Ik heb wel heel veel digitaal gezien, want misschien ook maakte dat ik het minder miste. Ik was ergens ook wel blij dat we hierdoor producties hebben gezien die anders waarschijnlijk nooit naar Nederland zouden komen. Er zaten wat mij betreft dus ook zeker positieve kanten aan. Ook heeft bijvoorbeeld cabaretier Micha Wertheim een fantastische voorstelling gemaakt speciaal voor dit medium. Een voorstelling die in het theater nooit gekund had. Dus het zorgde ook voor veel creativiteit waar ik van genoot. Verder heb ik mooie ponscasts ontdekt en ik ben eindelijk eens begonnen om me goed te verdiepen in het werk van Stephen Sondheim. Dat stond als zo lang op het programma maar ik vond de tijd er maar niet voor.
Door Op zoek naar Maria begon mijn honger naar live theater eigenlijk weer op te spelen. Ik werd zowaar enthousiast om toch de zoveelste revival van The Sound of Music te zien. Niet vanwege die voorstelling, maar gewoon om weer iets te zien. Ik kreeg zelfs interesse in Zodiac. Een voorstelling die ik onder andere omstandigheden waarschijnlijk niet zou bezoeken.
Of theaters met toegangstesten gaan werken vind ik lastig te voorspellen. Ik kan me zeker voorstellen dat dit een extra drempel opwerkt en dat dit nadelig is voor de verkoop. Maar steeds meer mensen zijn gevaccineerd en dan hoef je dus niet het gedoe om eerst een test te doen, dus misschien valt het ook allemaal wel mee. Ik kan me wel voorstellen dat theater het eerder invoeren dan bijvoorbeeld de horeca of bioscopen, wat vaak toch een spontaner bezoek betreft.
En dan de vraag of die streams zullen blijven. Ik verwacht het eigenlijk wel. De laatste jaren kwam het ook steeds vaker voor dat voorstelling in de bioscoop te zien waren en ik denk dat deze ontwikkeling gezien de omstandigheden zeker in een sneltreinvaart terecht is gekomen. ITA heeft aangegeven dat ze door zullen gaan met live streams en het National Theatre in Londen heeft inmiddels een eigen site waar hun voorstellingen te zien zullen zijn. Stage Memories van Stage Entertainment lijkt wel een stille dood gestorven te zijn. Het bestaat nog wel, maar er gebeurt niet echt iets.