Ik heb normaal een hekel eraan als recensenten bij een feel-good voorstelling zich afvragen: wat is urgentie van het brengen van dit stuk? Maar bij een voorstelling als deze (geen fee good maar historisch drama) ga ik de vraag toch stellen:
Wat is de noodzaak van het brengen van deze show?
Men heeft dus in België jaren geleden bedacht dat men een Vlaams antwoord wilde hebben op ‘Soldaat van Oranje’. Dat is gelukt met 14-18 de musical. Het vervolg daarop was deze voorstelling: 40-45. Veel meer dan Soldaat van Oranje is dit een familieverhaal, maar bovenal verteld vanuit Belgisch perspectief, met historische gebeurtenissen die in België hebben plaatsgevonden. Het XXe Konvooi, Cinéma Rex en het Belgische Verzet en collaboratie zijn belangrijke elementen voor het verhaal.
En nu wilt men juist dit verhaal naar Nederland brengen? De producent snapt al dat de gemiddelde Nederlanders niet per sé zitten te wachten op een Vlaams verhaal, dus wordt de boel vernederlandst. Dan krijg je een ‘gezinsverhaal’-variant op Soldaat van Oranje, qua historische gebeurtenissen. Wáárom? Hoeveel oorlogsmusicals hebben we hier al? En daarnaast; je kunt (kon) de voorstelling live beleven in een taal die door Nederlanders heel goed wordt verstaan. Het stuk is ook op DVD uitgebracht (voor Hugo de Jonge ook handig, trouwens, dan hoeft het theater niet open ;-).
En dat alles terwijl ‘Soldaat van Oranje’ zeer waarschijnlijk gewoon nog loopt? Ze nemen commercieel een enorm risico. Ze zullen vast weten wat ze doen, maar ik snap het gewoon echt niet.