Wij zijn afgelopen week naar Londen geweest, in totaal 7 voorstellingen gezien waar we allemaal op 1 na erg van hebben genoten!
De eerste voorstelling, Come From Away(rush)was op zaterdag: wij hadden een hoop verwachtingen, nav tv optredens en reacties van anderen. Maar wát een tegenvaller! Het tempo is zó hoog en constant dat het haast niet bij te benen is. De scènes zijn steeds drie zinnen eeeeeeeen door! De tandjes wat irritant! En ondanks het tempo bleef het maar duren, de 100 minuten blijken meer dan 120 te zijn (nee geen showstop). De prestaties waren wisselend, waarbij de 3 donkere acteurs er met kop en schouders bovenuit staken. Ik verwachtte ontroerd te raken maar die gevoelige snaar bleef uit.
Zondag stond The Play That Goes Wrong(TodayTix actie) op het programma. We hadden ‘m al in Nederland gezien maar deze originele productie had een hele sterke company. Ik heb mij kapot gelachen. Er ging ook daadwerkelijk iets mis, zonder te spoilen gebeurde een groot effect te vroeg waardoor een acteur werd vervangen. Was een showstop maar goed opgevangen door het improtalent van ‘Trevor’.
Maandag naar Dear Evan Hansen (TodayTix actie) geweest, was op initiatief van mijn vriendin. Ik kende alleen een paar liedjes en had wat mediaperformances gezien, verder geen idee wat te verwachten. Maar hemeltjelief wat een fantastische show!! Waar het bij CFA helemaal mis ging , ging het in de storytelling en regie helemaal goed. Performances van de acteurs waren top notch en toneelbeeld was innovatief en dienend. Al met al, ik zat aan einde van akte 1 te janken als een malle!
Voorstelling nr. 4 was Matilda(volle pond via eigen site), het product an sich blijft altijd sterk maar de uitvoering van enkele karakters was echt beneden maats. Matilda zelf leek wel een robot, 0 emotie. Geluid was overig opvallend slecht, jammer.
Donderdag’s zagen wij 2 shows: Hamilton & Back to the Future. Voor Hamilton hadden wij vóór onze vakantie al de hoop op gegeven omdat de tickets veel te duur waren. Echter nadat de loterij op niets was uitgelopen, keek ik opnieuw naar de site. Toen bleek dat er nog een hoop plekken vrij waren en de prijzen waren gezakt. Wij hadden echt perfecte plekken, rij L aan het middenpad en om een beeld te schetsen heb ik hiervoor £75/€90 p.p. betaald. De show was vanuit deze plek uitstekend te zien en zagen wij zelfs dingen die ons niet bij de proshot op Disney+ opvielen. Uitvoerend vond ik het overall echt ijzersterk en retestrak, ik had ook bijna continu kippenvel over mijn hele lijf. Er was echter 1 zwakke plek: Trevor Dion Nicholas als George Washington. De beste man heeft de uitstraling van de olijke oom en zingt alsof ie doof is, niet om aan te horen/zien… Karl Queensborough zette een hele mooie en krachtige Alexander Hamilton neer.
En dan de verrassing van de week: Back to the Future! Hier via de eigen site kaarten voor rij E aan de zijkant gekocht, worden verkocht als restricted views maar je mist niets. Je kijkt wel de coulissen in maar die worden afgedekt. Ontzettend goeie acteurs en ensemble, geen enkele valse noot gehoord en fantastisch spektakel. De liedjes zijn inderdaad niet van hoog niveau maar wel dienend aan het verhaal. De vibe tussen Roger en Ollie zorgde voor een hoop komische momenten. Wij vonden het een hele leuke, vermakelijke musical!
We sloten de week af met Life of Pi (60% korting bij TKTS), we hadden nog wat “leftovers” op het lijstje en lieten ons ietwat leiden door de Olivier Awards. ;) Wij hadden kaartjes via TKTS op rij G aan de zijkant, heel goed zicht op toneel. Poppenspel was van uitzonderlijk niveau, prachtig om te zien! Acteerwerk was wisselend, de acteur die mr. Akamoto speelde was echt slecht. De acteur die Pi speelde was daarentegen echt heel erg goed, hij wás Pi. Ook als theaterervaring was het top door het projectiewerk en belichting, binnen 2 seconden was er een totaal ander decor.
Kortom, wij hebben een fantastische week in Londen gehad en zijn onder de indruk van het hoge niveau! Ik kan niet wachten om terug te gaan.