4 musicaldagen in Londen
change_status
Avatar
West End Ster
RankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  2035
Geregistreerd  2008-08-31

Donderdag 19 augustus

Toen we donderdag aan kwamen bij ons hotel kwamen we tot de ontdekking dat het theater van Legally Blonde er precies tegenover lag. Dat kwam goed uit want ik was van plan om te proberen voor die avond een kaartje te bemachtigen via de lottery.
En dat lukte gelukkig, ik werd zelfs als tweede getrokken. De man van de lottery had wel wat moeite met mijn Nederlandse naam, maar hij deed erg zijn best.

Het bleek een kaartje voor de eerste rij te zijn. Het podium was hoog, maar gelukkig zat er nog een orkestbak tussen en kreeg ik alleen bij het begin van de eerste scène echt last van mijn nek. Verder miste ik af en toe wat laag aan de vloer en had ik wat minder overzicht. Maar wat geeft het om de opkomst van Bruizer te missen als je wanneer je daarna recht op gaat zitten hem van dichtbij kunt aanschouwen. Het was zo’n lief, schattig beestje en hij speelde zijn rol ook nog eens heel goed. In het begin blafte hij volgens mij een beetje te enthousiast, maar dat heeft ook wel weer wat voor de rol.  😉
En doordat ik zo dichtbij zat kon ik bijvoorbeeld wel weer de Warnerposters en -foto’s in Elles kamer, de headshot en de LSAT-score eens goed bekijken. Bovendien kun je natuurlijk dichtbij de emoties wat beter zien.

Na de voorstelling ben ik nog even teruggelopen naar de wand met alle foto’s van de spelers voor het theater en ik meende bij diegene die normaal Margot speelt, het gezicht van Viviënne te herkennen. Het was in ieder geval duidelijk dat ik voor Viviënne geen eerste cast had gehad, want de Viviënne op de wand zag er heel anders uit. Daarna het castbord bekeken bij de ingang en daar stonden drie namen van de cast een stuk naar rechts geschoven: degenen die Viviënne, Margot en Professor Callahan speelden. En aangezien ik de professor ook al niet had herkend, was me meteen duidelijk dat dit de understudy’s waren die speelden. (Zo’n handig systeem doen ze in Nederland natuurlijk weer niet aan).
Verder speelde dus de gehele eerste cast, met natuurlijk wel verschuivingen in het ensemble. Zo zag ‘dad’ er meer uit als een ‘brother’, maar hij deed erg zijn best dat te compenseren met zijn spel en qua stem was hij wel echt een ‘dad’. Onze Bruizer kon ik ook nergens vinden op de borden, dus misschien was dat ook wel een understudy.  😉

Iedereen speelde heel erg goed. Sheridan was heel erg goed in het schakelen tussen de vrolijke/ hyper en de verdietige en serieuze kant van Elle. Je kon echt goed met haar meevoelen. Ze had zelfs tranen in haar ogen toen Warner het uitmaakte.
Alex deed me heel erg denken aan de Broadway Emmett, maar met toch net een wat andere draai eraan. Net zo ontzettend goed dus ook.
Richard was een echte Warner. Heel goed in het oppervlakkige, maar hij liet ook duidelijk zien dat Warner wel gevoel heeft. Zo speelde hij heel mooi een oprechte bezorgdheid om Elle, nadat hij doorkreeg dat zij iets heel anders had verwacht van hun avondje uit. En hij was net een standbeeld tijdens de freezemomenten.
In dat laaste was Aiofe bij haar eerste freeze wat minder goed. Maar ja, dat is wat opvalt als je zo dichtbij zit te kijken naar een voorstelling waar eigenlijk niets slechs over te melden valt. Verder deed ook zij het geweldig. Ik kan verder iedereen wel gaan opnoemen, maar dat wordt nogal veel van hetzelfde want ze waren allemaal gewoon heel goed, zoveel als ook de ensembleleden in hun rol wisten te leggen terwijl ze teglijkertijd van het podium af spatten. Er zat trouwens een Vincent de Luneset look-a-like bij die o.a Carlos speelde.

Verder vielen me nog een aantal nieuwe dingen op, los van het decor (ten opzichte van in ieder geval Broadway uitvoering die bij MTV te zien was). Zo is Simon Cowell de nieuwe buurman van Elle en wil Bruizer nu toch liever op Elles kamer televisie kijken omdat hij verslaafd is aan Glee (i.p.v. Days of our Lives). Wat me nu ineens ook opviel, en ik weet niet of dat komt omdat in de MTV-uitzending de dansers in ‘Whipped into Shape’ niet zo duidelijk in beeld komen of omdat het echt nieuw is, maar er dansen een viertal(?) jongens mee in de gevnagenisscène verkleed als vrouw. Ze dragen een pruik met staartjes of vlechten en wel hele rode lippestift. Nieuw of niet, ze hadden er duidelijk emorm lol in.

Kortom: Legally Blonde blijft gewoon een geweldige voorstelling, zeker met zo’n geweldige cast.

   Handtekening   

di 14 juni: Er was eens..
do 14 juli: Petticoat
wo 27 juli: Soldaat v Oranje
do 10 nov: Vroeger of later
wo 16 nov: The Producers
za 17 dec: Oorlogswinter
za 24 dec:Jurk
za 14 jan: Kantje Boord

  [ # 1 ] 25 August 2010 07:47 PM
Avatar
West End Ster
RankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  2035
Geregistreerd  2008-08-31

Vrijdag 20 augustus

Vrijdagavond ben ik naar Sister Act geweest, de enige musical die van te voren al vast stond. We zouden namelijk met het hele gezin een musical in Londen gaan bezoeken en Sister Act was de musical, van de musicals waaruit we de keuze hadden in cominatie met de Londen Eye en de bustour, waar mijn oudste broertje het liefst heen wou en die mijn jongste broertje het minst erg vond om heen te gaan.

Het Palladium zat helemaal vol en meteen bij de eerste opkomst van Whoopi wad duidelijk waarom. De voorstelling heeft een paar minuten stil gelegen omdat het applaus maar bleef doorgaan, terwijl ze nog geen zin had gezegd. Maar goed, ze was wel heel goed. ‘Here between these walls’ was technisch gezien waarschijnlijk het minst gezongen nummer uit de voorstelling, maar het was tevens het nummer dat het meeste raakte en ontroerde zoveel gevoel legde ze erin en het was zeker niet vals. Vergelijk het maar met de manier waarop Meryl Streep ‘The winner takes it all’en ‘Slipping through my fingers’ zong. En natuurlijk is haar komische timing geweldig.
Ook hier was de cast weer heel erg goed. Patina speelde de rol heel geloofwaardig in al haar facetten en de Sisters waren natuurlijk geweldig, al vond ik de stem van Sister Mary Robert minder wanneer ze met meer volume zong, maar dat zal een kwestie van smaak zijn. Qua acteren was ze heel goed.
Ood de badguys deden het goed. Simon Webbe heeft niet zo’n diepe jazzstem als Chris Jarman op de cd, maar het klonk wel goed en hij zette overtuigend de slechterik neer. Zijn hulpjes waren vooral heel goed qua humor.
Maar wie vooral ook opviel was Ako Mitchell als sweaty Eddie. Hij heeft natuurlijk ook een geweldige rol om te spelen, maar hij speelde die dan ook met verve. Zondag bleek de film op tv te zijn, die ik jaren geleden voor het laatst had gezien, en daar bleek sweaty Eddie een veel minder leuke rol in te hebben. Zelfs mijn zelf-claimende-musicals-te-hatende-broertje was het er mee eens dat de musical Eddie veel leuker is dan die uit de film. Ako hoorde dan ook met Whoopi en Thomas (TJ) bij degenen waarvan hij toegaf dat die wel goed waren.

Dan de musical zelf. Deze moet het duidelijk niet hebben van het verhaal op zich, maar van de karakters, de muziek en het geweldig in elkaar zittende decor. Deze ingrediënten maken het tot een leuke show om te zien, maar ik kon niet echt in het verhaal komen, mede ook doordat ik me meer op die aspecten ging focussen dan op het totaalplaatje van het verhaal. En een trap die beweegt om de rest van het decor (dat verder stil bijft staan) heen en een stoel die van de ene naar de andere kant van het podium rijdt op een rails, zijn leuk bedacht maar helpen nu niet echt mee aan de geloofwaardigheid van het verhaal.
Ondanks dat heb ik toch een leuke avond gehad door de goede cast en de hierboven genoemde ingrediënten.

   Handtekening   

di 14 juni: Er was eens..
do 14 juli: Petticoat
wo 27 juli: Soldaat v Oranje
do 10 nov: Vroeger of later
wo 16 nov: The Producers
za 17 dec: Oorlogswinter
za 24 dec:Jurk
za 14 jan: Kantje Boord

  [ # 2 ] 26 August 2010 05:26 AM
Avatar
Alternate
RankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  424
Geregistreerd  2009-10-07

Mooi stuk, en leuk dat je het zo naar je zin hebt gehad!
Lijkt me zelf ook geweldig, Legally Blonde en Sister Act.

   Handtekening   

Jij noemt jezelf een ster ik noem mijzelf de zon, jij kan shinen wanneer je wilt, maar je verdwijnt wanneer ik opkom

http://www.timmie213.hyves.nl

  [ # 3 ] 27 August 2010 08:56 AM
Avatar
Hoofdrolspeler
RankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  1203
Geregistreerd  2009-11-25

Het podium in Savoy Theatre is inderdaad erg hoog. Verder ook een rottheater, het enige theater volgens mij ook waarvan de stalles onder de grond zit. Maar ja, je moet dan ook heel wat trapjes naar beneden. Overigens zitten de stoelen wel weer prima.

Mooie verslagen verder, ik heb beide shows in juni gezien al ging mijn voorkeur duidelijk uit naar Sister Act.

   Handtekening   

“Stop worrying where you’re going. Move on!”

  [ # 4 ] 27 August 2010 12:46 PM
Administrator
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4893
Geregistreerd  2004-05-12

g.devries - 25 August 2010 07:01 PM

Wat me nu ineens ook opviel, en ik weet niet of dat komt omdat in de MTV-uitzending de dansers in ‘Whipped into Shape’ niet zo duidelijk in beeld komen of omdat het echt nieuw is, maar er dansen een viertal(?) jongens mee in de gevnagenisscène verkleed als vrouw. Ze dragen een pruik met staartjes of vlechten en wel hele rode lippestift. Nieuw of niet, ze hadden er duidelijk emorm lol in.

Dat is altijd zo! Het is natuurlijk een vrij pittige dans. Die iedereen uit het ensemble moet mee doen. Maarja het is in een vrouwen gevangenis. Dus moeten de heren verkleed als vrouw. Op Broadway stonden de mannen helemaal achteraan. Maar het podium daar was ook erg diep. Dit podium is ietsje (zacht uitgedruk) kleiner. Waardoor het allemaal beter zichtbaar is.

Het podium in Savoy Theatre is inderdaad erg hoog. Verder ook een rottheater, het enige theater volgens mij ook waarvan de stalles onder de grond zit.

Nee hoor, bijna elk theater in West-end heeft dit. Kijk maar eens goed naar de gebouwen. Ze zijn vrij laag.
Bij de meeste begint de stalles wel op begane grond niveau, maar loopt deze af tot in de kelder. Maar bij een paar moet je trapjes omlaag en is het eerste balkon begande grond. Zoals bij het Savoy, maar ook bij Noël Coward theatre en volgensmij ook Cambridge theatre, Victoria Palace en vele andere..

[ Gewijzigd: 27 August 2010 12:52 PM by Luuk ]
  [ # 5 ] 28 August 2010 08:31 PM
Avatar
West End Ster
RankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  2035
Geregistreerd  2008-08-31

Zaterdag 21 augustus

Eerste stop van de dag: De TKTS om kaartjes voor deze dag te bemachtigen, in ieder geval voor Billy. Jammergenoeg was dit schijnbaar het drukste weekend van de vakantie, want er waren weinig grote aanbiedingen. Oliver! was zelfs van de 35 pond waarop het de hele vakantie had gestaan naar 45 pond gestegen. Gelukkig was de Billy-matinee nog wel 45 pond. Daarnaast had ik besloten voor een kaartje voor Priscilla voor ‘s avonds te gaan, mede omdat ik voor de zondag vlak voor de vakantie nog iets anders had ontdekt. Helaas waren er alleen (nog) restricted view kaarten voor Priscilla en daarvoor vond ik 45 pond toch te duur, dus alleen maar een kaartje voor Billy gekocht. Pinnen bleek er niet te kunnen (met mijn pas i.i.g.), maar de man achter de kassa was zo vriendelijk om het kaartje voor mij opzij te liggen totdat ik terugkwam met geld uit de automaat.

Volgende stop: Dress Circle. Ik voelde me echt een beetje als een kind in een snoepwinkel, zoveel leuks en moois om uit te kiezen. Omdat ik nu zaterdagavond niet naar een voorstelling ging, vond ik dat ik best wat extra mocht uitgeven hier dan ik anders zou hebben gedaan. Dus heb ik naast de dvd’s van Rent live on Broadway en Our House ook de dvd van Imagine This en de cd van American Idiot aangeschaft.
Weer buiten stond er even verderop een vrouw ergens op te wachten met een chihuahua (formaat Bruizer) in een tasje (als dat van Bruizer). En aangezien de signeersessie van Legally Blonde 10 minuten later zou beginnen, zou het me niets verbazen als dat hondje dan ook één van de Bruizers was.

Ik had overwogen om voor Billy ‘s ochtends naar het theater te gaan om te proberen kaarten voor rij 2 tegen dayseatsprijs te bemachtigen. Daar toch maar vanaf gezien omdat ik na het hoge podium van het Savoy, waardoor ik een minder goed totaalbeeld had op de eerste rij, tot de conclusie kwam dat voor Billy een totaalbeeld mooier zou zijn. Daarnaast was ik bang dat vanwege de drukte (Legally Blonde en Sister Act waren helemaal uitverkocht geweest) kaarten voor de 2e rij als dayseats weggingen en sowieso lastig te krijgen zouden zijn. Dit laatste bleek niet te kloppen. De zaal zat maar voor iets meer dan de helft vol, net als de 1e rij. Op de 2e rij waren nog een paar plaatsen over. Maar omdat ook op de rijen daarachter lege stoelen waren en deze een mooie diagonaal vormden naar het podium toe vanaf mijn stoel (F5) had ik wel extra goed zicht op het podium.
Tijdens de voorstelling schoof de vrouw die recht voor mij zat een stoel op naar links. Daardoor kreeg ik soms een heel klein bovenstukje haar in de rechterkant van mijn beeld, maar daar had ik eigenlijk geen last van want ik had nog steeds een goed totaalzicht. In de pauze draaide die vrouw zich naar mij om en excuseerde ze zich voor het feit dat ze een stoel was opgeschoven omdat ze last had gehad van iemand in haar zicht. Ze vroeg of ik er last van had en bood aan zich zo klein mogelijk te maken in haar stoel, zodat ik zo min mogelijk last van haar zou hebben. Ik heb haar maar snel verteld dat ik het nog steeds goed kon zien en geen last van haar had. Ik was helemaal verbaasd, zoiets zie ik in Nederland niet zo snel gebeuren.

De voorstelling zelf was erg mooi. Vooral scènes met het ensemble erbij als in ‘Grandma’s Song’, ‘Solidarity’, en ‘Angry Dance’ waren erg indrukwekkend om te zien en te horen. Maar door het sterke samenspel van de muziek en wat er op het podium te zien is, wordt ook al snel duidelijk dat de meeste nummers veel minder werken op een cd dan live in het theater.
Achteraf uitgevonden dat ik Rhys Yeomans als Billy heb gehad. Hij deed het erg goed, met name zijn spel was erg mooi. Ik heb niets gemerkt van te snelle reacties die hij zou hebben, maar dat kan ook komen omdat ik het zelf pas voor de eerste keer zag. Wat me wel opviel was dat hij helemaal glunderde toen hij een uitbundig applaus van het publiek kreeg na zijn ‘Electricity’.
De hele cast was erg sterk, maar naast Rhys was er nog één die er nog niet iets boven uit sprong, al wou dat haar in de voorstelling zelf niet zo goed lukken: Ann Emery als grandma. Zij speelde echt fantastisch, soms prachtig ingetogen, maar vaak ook met een geweldige komische timing. De scène waarin Billy de brief kreeg over zijn al dan niet toegelaten zijn, en vooral grandma ontzettend nieuwsgierig is, was echt hilarisch. Het is ook een goed voorbeeld van hoe je een onrealistiche decorwijziging (een bed dat omhoog gaat, met een hele trap en keuken erachteraan uit de grong opduikend) toch juist heel mooi voor het verhaal kunt laten werken door het (proberen te) springen van de nieuwsgierige familieleden om toch een glimp op te kunnen vangen van wat er in de brief staat.
Het decor was veel minder uitgebreid qua aantal en wisselingen dan Sister Act bijvoorbeeld was, maar dat wat er was, was erg mooi gemaakt en op een creatieve manier op verschillenden manieren ingezet door kleine veranderingen aan te brengen en/of veranderingen van licht. ik vond het ook mooi hoe van het theater zelf gebruik werd gemaakt voor de voorstelling.
Het enige minpunt aan dit theater: de stoelen. Tegen het einde van de eerste acte werd ik er door mijn gevoelige rug een ongemakkelijke zitten ineens weer aan herinnerd dat de stoelen in Londen vaak erg slecht schijnen te zitten. Dit geeft ook aan dat ik in het Savoy en het Palladium dus wel goed heb gezeten (nu moet ik wel zeggen dat ik weinig beenruimte nodig heb, dus op dat punt kan ik minder goed oordelen) en ook zondag zat ik weer goed. Maar goed, toen ik na de pauze weer ging zitten en in het verhaal gezogen werd, heb ik niets meer doorgehad van slecht zittende stoelen tot na de, overigens erg originele, aflsuiting van de musical.

   Handtekening   

di 14 juni: Er was eens..
do 14 juli: Petticoat
wo 27 juli: Soldaat v Oranje
do 10 nov: Vroeger of later
wo 16 nov: The Producers
za 17 dec: Oorlogswinter
za 24 dec:Jurk
za 14 jan: Kantje Boord

  [ # 6 ] 28 August 2010 08:35 PM
Avatar
Administrator
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  3825
Geregistreerd  2005-07-31

Mooie verslagen G.!

   Handtekening   

And all shall know the wonder
Of Purple Summer

http://www.facebook.nl/toneelgroeprhetorica

  [ # 7 ] 28 August 2010 10:02 PM
Avatar
West End Ster
RankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  2035
Geregistreerd  2008-08-31

Dank je Jacco, dan hierbij eindelijk de laatste.


22 augustus

‘s Middags hebben we eerst een high tea gedaan. En het heeft wel niets met musical te maken, maar ik vind het toch wel leuk om even te vertellen dat we tijdens die high tea ineens Waylon op de Engelse radio hoorden.


Maar goed na de high tea op weg naar het New Diorama theater. Hier zou een voorstelling plaatsvinden van You’re a Good Man Charlie Brown door (meeste laatstejaars) studenten van de Rose Bruford College of Theatre and Performance en de Guilford School of Acting in het kader van The Camden Fringe. De voorstelling zou alleen deze zondagmiddag en de zaterdag ervoor opgevoerd worden en het theater had maar plaats voor 80 bezoekers. Kaarten konden van te voren al gekocht worden voor 7,50 pond + reserveringskosten via de website van The Camden Fringe of telefonisch. Het was dan ook wel een beetje een gok om er heen te gaan en ter plaatse te kijken of er nog kaarten beschikbaar waren. Gelukkig waren er nog 3 over en was ik dus niet voor niets afgereisd naar het New Diorama en ik heb er zeker ook geen spijt van gehad.

Het New Diorama theater deed me erg denken aan het M-Lab, maar dan wat moderner qua inrichting en een wat kleinere theaterzaal wat het zitgedeelte voor de bezoekers betreft. Ook zaten de stoelen hier vast en was er dus maar 1 opstelling mogelijk. Maar qua sfeer en ruimte leek het erg op het M-Lab.

Ik kende de musical You’re a Good Man Charlie Brown van tevoren niet en ik had dus ook niet echt een idee van wat ik kon verwachten. Ik was benieuwd hoe een strip verwerkt kon worden tot een musical. Het leek me vooral leuk om ook een kleine productie te zien met hopelijk het talent voor de toekomst. En wat ben ik blij dat ik gegaan ben. Conclusie: sommige mensen kunnen ook alles. Het niveau van de voorstelling deed zeker niet onder voor de kleine producties die hier te zien zijn. En de zes spelers in de cast konden niet alleen goed acteren, dansen (al kwam dit in deze voorstelling wat minder aan bod) en zingen (zuiver met behoud van kinderstemmen en met verschillende zinnen/coupletten tegelijk door elkaar heen), ze bespeelden, op de jongen die Charlie speelde na, ook nog eens allemaal (minimaal) een instrument, en niet de meest eenvoudige. Zo speelde Snoopy saxofoon, Sally dwarsfluit, Schroeder elektrische gitaar, Lucy cello en Linus contrabas.
Aan de rechterkant van het toneel was een soort orkestbak gemaakt met een blauwe rand in Peanutsstijl eromheen, die dan weer door de cast gebruikt kon worden als bank om op te zitten. Als de castleden in die orkestbank stonden, hoorden ze bij het orkest. Speelden ze hun rol dan waren ze eruit of gingen ze op de blauwe rand staan of zitten. Alleen Snoopy speelde altijd op zijn hondenhok. De saxofoon is natuurlijk ook wel een instrument dat heel erg past bij de rol van Snoopy. In de orkestbak zaten daarnaast drie vaste orkestleden: een toetsenist, een percussionist en een dame die op klarinet, saxofoon en toetsen speelde.
Voor het decor was een achterwand gemaakt met een lucht met wolken en gras en verder was Snoopy’s hondenhok de hele tijd op het toneel. Daarnaast werden decorstukken op en af gebracht als Schroeders piano, de schoolbus en de brievenbus. Natuurlijk allemaal in Peanutsstijl. Alleen die decorstukken die op dat momenten nodig waren, waren op het toneel en less is more werkte hier goed.
De kostuums waren jurkjes en t-shirts die erg leken op diegene die de kinderen in de strip aanhadden. Snoopy had een witte broek en een wit t-shirt aan met een vlek op zijn rug en een zwarte staart. Daarnaast had hij zwarte flaporen op en een halsband om.

Dan de voorstelling zelf. Er zat niet echt een verhaal in, anders dan een wat algemene zoektocht naar betekenis, zin en geluk. Maar voor een musical van de strip Peanuts werkt dat zeer effectief. Als hier een heel verhaal voor zou zijn bedacht, was het waarschijnlijk veel verder af gaan staan van de strip zelf en had het veel van zijn charme verloren. Het was gewoon heel leuk om naar te kijken en al die korte scènes achter elkaar maakten het niet storend, ze vormden op een of ander manier toch weer één geheel. Een ander voordeel was klaarblijkelijk dat er makkelijker in geschoven kon worden. Toen ik achteraf de nummers terug zag op wikipedia viel me namelijk op dat ‘My Blanket and me’, ‘The Kite’, ‘The Doctor is in’ en ‘The Book Report’ nu in wat in de 1999-versie akte 2 was zaten, alleen werd hier alles achter elkaar door gespeeld en was er dus geen akte 1 en 2. De voorstelling duurde in totaal anderhalf uur, als dat normaal langer was moet er in het script geknipt zijn maar ik denk niet dat dat (veel) gebeurd is, de nummers zaten er wel allemaal in.
De muziek werkt ook erg goed voor de voorstelling, met name nummers als ‘My New Philosophy’, ‘The Book Report’ en ‘Happiness’ vond ik erg goed gedaan en werkten ook erg goed om de verschillende karakters duidelijk weer te geven.
Ik wist nauwelijks meer iets van Peanuts af, maar tijdens de voorstelling kwam er toch weer veel naar boven. Karaktertrekken van de verschillende personages, Snoopy die altijd op tijd zijn suppertime wil en het roodharige meisje waar Charlie verliefd op is bijvoorbeeld. Dus wat dat betreft was het een goede weergave van de strip. Ook qua mimiek en bewegingen deden de acteurs heel erg denken aan de strip. Al kon je dat natuurlijk niet op die manier zien in de strip, het paste gewoon.
Kortom, ik heb een hele plezierige middag gehad.


Daarna ben ik nog even naar The National Gallery geweest en daar kwam ik ook schilderijen van George Seurat tegen. Ik had door de stijl en de voornaam meteen wel door welke George dat moest zijn. Leuk om gezien te hebben, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het schilderij dat ernaast hing van een Belg die naar Seurats voorbeeld ook aan pointilisme deed persoonlijk mooier vond.  :ohoh:

   Handtekening   

di 14 juni: Er was eens..
do 14 juli: Petticoat
wo 27 juli: Soldaat v Oranje
do 10 nov: Vroeger of later
wo 16 nov: The Producers
za 17 dec: Oorlogswinter
za 24 dec:Jurk
za 14 jan: Kantje Boord

  [ # 8 ] 28 August 2010 11:15 PM
Avatar
Administrator
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  3825
Geregistreerd  2005-07-31

De zwemmende jongens van Seurat moet ik altijd even zien in Londen… En in SITPWG natuurlijk…

   Handtekening   

And all shall know the wonder
Of Purple Summer

http://www.facebook.nl/toneelgroeprhetorica

  [ # 9 ] 29 August 2010 08:39 AM
Avatar
Broadway Ster
RankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  4116
Geregistreerd  2003-02-28

Ik heb je gedetailleerde verslagen met veel plezier gelezen. Ik mag eind september weer naar Londen en vind het heel lastig om een keuze te maken want er is zoveel moois te zien. ‘Billy Elliot’ heb ik al veel te lang niet gezien en geweldig om te lezen dat Ann Emery nog steeds zo overtuigend Grandma speelt, want dat doet ze volgens mij al vanaf het begin !
Groeten,
Theo

   Handtekening   

‘Once upon a time, lived a Princess and a Prince in Kingdoms Gold and Blue’

http://www.theaterverslagen.blogspot.nl

  [ # 10 ] 29 August 2010 08:37 PM
Avatar
Administrator
RankRankRankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  13756
Geregistreerd  2002-11-15

Leuke verslagen, en ik vind het leuk dat je naast een aantal succestitels ook een off-west end show hebt gekozen. Fijn om ook daar eens iets over te lezen.  Ik probeer deze zelf ook altijd op te zoeken. Je had Rhys als Billy, en hoewel hij een goede indruk achterliet, had ik bij hem het gevoel dat hij wel heel erg snel reageerde om dingen die gebeurde, als een soort helderziende. Was ie bij jou ook zo snel, of had ie tijdens “mijn” voorstelling gewoon een wat mindere dag qua timing.

Jacco - 28 August 2010 11:15 PM

De zwemmende jongens van Seurat moet ik altijd even zien in Londen… En in SITPWG natuurlijk…

Meen je dat? Vind het schilderwerk van Seurat eigenlijk net zo boeiend als de musical… Niet dus.

  [ # 11 ] 30 August 2010 08:20 PM
Avatar
West End Ster
RankRankRankRankRankRankRank
Totaal aantal Reacties:  2035
Geregistreerd  2008-08-31

Het is mij in elk geval niet opgevallen. Maar het was mijn eerste keer Billy, dus ik wist zelf ook niet zo goed wat zou komen. Ik denk wel dat zulke dingen eerder opvallen als je een show vaker hebt gezien. Net zoals dat ik bij Legally Blonde, waar ik de (Broadway)musical al kende, me ook ineens veel meer kleinere dingen opvielen. ik heb bijvoorbeeld geen idee van hoe goed ze stil konden staan in freeze op Broadway.  😉

   Handtekening   

di 14 juni: Er was eens..
do 14 juli: Petticoat
wo 27 juli: Soldaat v Oranje
do 10 nov: Vroeger of later
wo 16 nov: The Producers
za 17 dec: Oorlogswinter
za 24 dec:Jurk
za 14 jan: Kantje Boord