Ben ik het zeker mee eens. Vroeger toen je per jaar een musical of zes, zeven per seizoen had was het nog echt bijzonder. Toen het aan populariteit steeg bleef de kwaliteit even behouden, maar toen werden veel producenten toch vooral makkelijk. Dat ging ten koste van de kwaliteit. Tegelijkertijd werden de kaarten juist duurder. De meeste musicals die ik de afgelopen jaren heb gezien kan ik me niet meer precies herinneren, terwijl een musical als Miss Saigon (14 jaar geleden gezien) nog erg vers in mijn geheugen ligt. Ook Rent, Chicago, Elisabeth etc. Allemaal meer dan tien jaar geleden, maar zo voelt het niet. Musicals als Mary Poppins en Tarzan voelen voor mij al veer verder weg.

Tuurlijk raar je verwend en ben je minder makkelijk geraakt, maar ik merk wel dat wanneer ik in London voorstellingen zie ik wel nog op dezelfde manier geraakt wordt als tien jaar geleden in Nederland. De passie is er hier gewoon vanaf. Pas nog een interview met Patti LuPone gezien over Sweeney Todd en hoe zij vertelde over de spanning tussen acteurs en publiek… die spanning is bijna niet meer terug te vinden in de Nederlandse theaters. Gelukkig hebben we ook nog toneel in Nederland. Daar vind ik nog wel passie voor het vak terug. Daar word ik nog echt geraakt. Daar heb ik het gevoel serieus genomen te worden als toeschouwer. Zij willen mij iets vertellen, bij een musical in Nederland loop ik steeds vaker de zaal uit met een gevoel van: ze hebben weer geld aan me verdiend, maar veel heb ik er niet voor teruggekregen.

Al die talentenjachten rondom musicals hebben ook niet positief bijgedragen. Handtekeningensessies in het theater. Acteurs worden niet meer beoordeeld op hun prestaties, maar om hun uiterlijk of hoe ze met fans omgaan. Waar zijn de making-ofs die vroeger van veel musicals uitgezonden werden? Waarin mensen nog inhoudelijk vertelden over een voorstelling.

Ik vind ook dat je verandering merkt bij musicalacteurs tegenwoordig. Nog maar weinig mensen lijken echt voor theater te willen gaan. Steeds vaker zie je musicalacteurs terug bij programma’s als The Voice. Dat vind ik zo jammer. Persoonlijke roem lijkt dus belangrijker dan bij de magie van theater te willen horen.

Hopelijk zien de producenten in dat het zo niet verder kan en leidt het uitstellen/terugtrekken van voorstellingen niet tot het uitsterven van de musical in Nederland, maar tot een hervorming van de musical in Nederland.

Belangrijkste oorzaak blijft toch wel de economische crisis waar bijna alle theaters en producenten last van hebben.
Verder lijkt het erop dat het grote publiek behoefte heeft aan een duidelijk herkenbaar en liefst Nederlands thema. Musicals als Ciske, Soldaat van Oranje en op kleinere schaal Ramses en Kruimeltje doen het over het algemeen goed. Met producties die alleen bekend zijn bij een select musicalpubliek vul je geen grote zalen meer.

Misschien heeft Stage voor deze tijd ook wel teveel theaterstoelen die gevuld moeten worden in het Cirustheater, Beatrixtheater en nu ook nog DeLaMar. Die theaters moeten koste wat kost gebruikt worden.

De woorden van martijn onderschrijf ik bijna 100%. Er is teveel in ons piepklein landje. Tijdens de boom eind jaren negentig kon het niet op. Nog meer, kaliteit ook behoorlijk. Maar ook over dat laatste maak ik me steeds meer zorgen. Want veel producties die ik heb gezien de laatste maanden vond ik maar matig. En de economische crisis wordt er nu te pas en te onpas bijgehaald maar dat vind ik erg gemakkelijk. Mensen willen voor een goed product nog steeds betalen denk ik.

Maar het zal me niet verbazen als er nog meer omvalt. HEMA-de musical staat vijf avonden in Martiniplaza. Voor de zaterdagavond zijn er nu zo’n 50 kaarten verkocht. Oke, verkoop is nog maar een week of zes geleden begonnen maar toch… Op de een of andere manier voel je dat dat wel eens erg lastig kan gaan worden.

Svenn - 08 June 2012 10:35 PM

HEMA-de musical staat vijf avonden in Martiniplaza.

De musicals over vanalles en nog wat zijn denk ik verantwoordelijk voor de verslechterende kwaliteit - en dat begon geloof ik met Mamma Mia! waarna er een hoop jukeboxmusicals volgden. Volgend jaar Gloeilamp, de musical? Of Aardappel, de musical? Ik zeg echt niet dat er geen goede musicals tussen zitten, maar ik verbaasde me er bijvoorbeeld over dat vtm/VMMa met Domino kwam. Zij zijn gespecialiseerd in televisie en radio en gingen maar eens een nieuw avontuur aan met musical omdat anderen dat ook doen. Het resultaat was meer dan ik verwacht had, maar toch. Iedereen wil musicals maken over de meest vergezochte onderwerpen. Zonde…

Helemaal eens met Marytijn, Svenn en June.

Ik zie mijzelf als een echte musicalliefhebber, maar dat beeld is gebaseerd op een passie voor het vak. Ik hou van shows waaraan uit alles blijkt dat het met een ongelofelijke passie gemaakt is. Een show als Miss Saigon,  waar jaren werk in zit, de makers willen je echt iets vertellen, glorieuze muziek, ik weet nog dat er mensen waren die na de versie uit 1996 drie dagen niet meer konden praten.  Je voelt je als publiek inderdaad serieus genomen. Dat mensen na afloop zeggen “wat ik nu heb meegemaakt”, in plaats van “was leuk”. Er werd muziek gecomponeerd die zo goed in elkaar zit, over iedere klank, noot en emotie is nagedacht. Vanuit daar ontstaat een show.

Natuurlijk krijg je vanzelf parasieten en golddiggers op de markt die ook dolgraag een graantje van dat succes mee willen pikken, en onstaat er van alles en nog wat. “Hema de musical”,  en inderdaad mensen die “ook even een musicalletje willen produceren”. Ik vind dat genant en dat heeft ook niets met musical te maken in mijn ogen.

Als er vroeger een musical gemaakt werd was er zoveel meer passie en diepgang. Het leefde, mensen waren onder de indruk, er waren talloze inhoudelijke reportages op tv, er straalde vanaf dat het vanuit “passie en hart” gemaakt was.  Zelfs Miss Saigon hoe die nu in Nederland gepresenteerd wordt mist dat. Het komt over als een low budget versie, die “gemakzucht” uitstraalt en het lijkt alsof de producent simpelweg nog even wat wil verdienen aan de versie van vroeger.

Na-apen is makkelijk. Over elk denkbaar onderwerp en musicaltje maken is ook makkelijk. Origineel zijn en zelf iets creëren is maar voor weinigen weggelegd.

Klink misschien hard, maar laat de mark maar even lekker instorten.

De overdaad aan musicals is groot. Veel producenten met veel producties. Maar weinig publiek.
Producenten moeten weer geld investeren in 1 briljante productie. Niet in 3 matige.
En we staan nu op een breekpunt.

Mag ik wel even zeggen dat ik het raar vind dat HEMA- de musical hier genoemd word. Deze productie klinkt juist als een productie gemaakt met veel liefde en respect voor het vak. Ze nemen zichzelf niet serieus, maar proberen met alle elementen een komische nieuwe musical te maken. (geheel anders dan, kijkt eens wat wij serieus briljant zijn- Crazy Shopping) Hema kan nog wel eens de verrassing van het seizoen worden.

Kom op Joop en Albert. Gewoon weer terug naar de basis.

HEMA kan kwalitatief wel de verrassing van het seizoen worden, maar ik ga er niet bij uit dat dit uitverkochte zalen gaat krijgen en aanleiding zal geven tot het maken van meer voorstellingen.

hema is inderdaad een productie van een producent die af en toe iets groots maakt waart ze zelf volledig achter staat, ook als dat misschien niet geldt voor het grote publiek. Net als Amandla Mandela een paar jaar geleden.
De ellende is natuurlijk dat er inderdaad heel veel werd gemaakt, al lijkt het nu weldegelijk minder te worden. Tegelijkertijd is er een enorme toestroom aan afgestudeerde musicalopleiding-studenten, waarvan er toch een aantal erg getalenteerd zijn en op basis daarvan wel werk verdienen. Werk dat nu niet komt, onder andere omdat een stagiair die een jaar later afstudeert die plek weer bezet. En dan moeten er ook nog BN-ers in om de mensen te trekken. Dat is ‘‘disaster waiting to happen’
Producenten vluchten naar veilige titels, titels waarvan ze denken dat de mensen ze kennen en willen zien, ondanks dat dat misschien niet de beste shows zijjn die er bestaan.  Wat dat betreft hoop ik dat als er shows moeten worden afgestraft, het niet de voorstellingen zijn waar veel eigen energie is ingestoken. In de hoop dat er een signaal vanuit gaat om zelf iets te maken en daar tijd in te steken en dat dat signaal ook begrepen wordt. Dan maar geen Saturday Night Fever of Little Mermaid, die ogen alsof ze snel in elkaar zijn geflanst, dan maar geen Shrek, waar (in de Engelse versie) de musical geen moment het niveau van de film haalt.

dokter_P - 09 June 2012 08:10 PM

Mag ik wel even zeggen dat ik het raar vind dat HEMA- de musical hier genoemd word. Deze productie klinkt juist als een productie gemaakt met veel liefde en respect voor het vak. Ze nemen zichzelf niet serieus, maar proberen met alle elementen een komische nieuwe musical te maken. (geheel anders dan, kijkt eens wat wij serieus briljant zijn- Crazy Shopping) Hema kan nog wel eens de verrassing van het seizoen worden.

Ik kan over de HEMA-musical niet oordelen, want ik heb er nog helemaal niks van gezien. Maar het feit dat ze een musical maken over wellicht de bekendste winkelketen in Nederland geeft mij de indruk dat ze over alle, ook de meest vergezochte onderwerpen een musical willen maken. Zoals ik al zei: er zitten tussen alle jukebox-musicals ook een paar goede. Bij Domino had ik heel erg het idee dat vtm zoiets had van “ohh, een makkelijk verhaal met liedjes van een groep of artiest, dat kunnen wij ook! *flansflansflansklaar!*”. Zulke ideeën maken het voor mij niet interessant om zo’n musical te gaan bekijken. Ik zou waarschijnlijk niet naar Domino zijn gegaan als Mark Tijsmans er niet in had gezeten. 😉

even over Domino. Ik was in het begin ook helemaal geen voorstander maar door een actie van 50% korting ben ik toch gegaan. En heb er geen moment spijt van !!! Deze show heeft me echt verrast in positieve zin.

En dat mag weer in het Domino-topic.. 😉

Ik denk dat de balans tussen aantallen grootschalige, open-einde musicals, en andere producties te ver is doorgeslagen in het voordeel van de eerste categorie. Deze shows pakken het grootste deel van de aandacht van het publiek, zorgen ervoor dat hoe dan ook die grote zalen zo veel mogelijk moeten worden gevuld via acties, gratis kaartjes etc. en dat gaat ten koste van de andere producties, die vaak origineler, artistieker en interessanter zijn dan de grote producties. Nederland als land en als musicalmarkt is gewoon te klein om zo veel grote producties zo lang te laten draaien, hoe jammer dat soms ook is.  Het Circustheater, de TheaterHangaar, het Beatrixtheater en binnenkort ook het RAI Theater: te veel zitplaatsen die dagelijks gevuld moeten worden en die concurreren met al die plekken in de ‘gewone’ theaters.

Kleinere en originelere musicals komen daardoor in het gedrang, en dat in een periode waarin de economie het ook al niet goed doet. Terwijl juist dat de producties zijn die echt van toegevoegde waarde kunnen zijn voor een kwalitatief goede musicalindustrie.

Dan maar misschien wat minder grote producties, die kunnen we altijd nog in Londen bekijken, maar terug naar de basis en minder grootschalige, minder dure producties die meer passen bij de Nederlandse context.

Inderdaad, en de meeste mensen gaan 1 keer per jaar met de familie naar een musical.
Dus al die mensen die bijvoorbeeld naar SVO zijn geweest, die gaan dit jaar niet meer naar een andere musical.
En zonder die show waren ze misschien naar Wicked of Miss Saigon gegaan.

Heel veel producenten willen nu musicals maken, omdat ze hebben gezien dat er veel intresse voor is, maar doordat er nu zoveel musicals zijn, kunnen mensen lastig kiezen, en of de keus nu zo geweldig is nee niet bepaald, er zitten weinig pareltjes tussen.
Producenten willen nu vooral vermakelijke musicals, met jukebox liedjes etc terwijl voor mij de echt mooie musicals Phantom of the Opera, Les Miserables, Soldaat van Oranje zijn van zoveel musicals die ik gezien heb zijn dit de 3 allermooiste.
Heel veel mensen gaan 1 keer per jaar naar het theater, en nu wordt er vooral gekozen voor Soldaat van Oranje, en wat zo mooi is aan Soldaat van Oranje, mensen die normaal nooit naar het theater gaan, gaan daarheen en willen zelfs nog een keertje.
En misschien gooit Soldaat wel een beetje roet in het eten van de andere producenten, maar weet je ik vind dat eigenlijk helemaal niet erg. Soldaat van Oranje laat zien dat het kan staan zonder kortings acties ed dus dat lijkt me geen instorting van de musical markt.
de musical markt lijkt in te storen door de overlvoed aan producenten en musicals waardoor je door de bomen het bos niet meer ziet, en door de crisis zijn bezoekers selectiever met wat ze willen gaan zien.

Ik denk ook dat tours beter werken dan open einde-producties in vaste theaters. Een leuk avondje uit in een theater oo maximaal een half uur reizen is voor veel mensen veel aantrekkelijker dan een complete dag Scheveningen of Amsterdam. Utrecht is nog net te doen, maar Nederland is nu eenmaal groter dan de Randstad.