Het blijft voor mij een groot raadsel. Alle signalen die wij als bezoekers oppikken (halflege zalen, korte speelperiodes, duurdere kaartjes maar ook veel kortingsacties) lijken namelijk geen enkele rol te spelen in het beleid van Stage. Dit seizoen brengen ze dan wel alleen bekende titels, maar waarom dan ook meteen meer producties dan ooit? Met Grease, The Bodyguard, Robert Long, De Tweeling, Piaf en Beauty and de Beast hebben ze zes musicals, dan ook nog twee concerten in het Ziggo Dome en een tour van Simone Kleinsma. Tel al die stoelen van al die voorstellingen eens bij elkaar op. Dan kan toch nooit lukken?

Nou heb ik misschien totaal geen zakelijk inzicht en misschien is mijn manier van denken in dat opzicht wel te makkelijk gedacht, maar zou het niet veel logischer zijn als ze zich volledig focussen op iets in Scheveningen, iets in Utrecht en eventueel nog iets door het land?  Dat ze op die twee, drie producties echt de best mogelijke casts kunnen zetten en weer echt het gevoel geven dat je iets niet mag missen? Ik zie namelijk nu totaal de passie niet meer bij Stage voor theatermaken en dat slaat op mij over als bezoeker.

Nou, ik ben het niet eens met de vorige voor me dat er geen passie meer zou zitten bij Stage want dat zit er volgens mij wel degelijk. En veel ook. Dat de zalen de laatste periode minder makkelijk vol te krijgen zijn dan voorheen, dat is wel een feit. Dat is heel jammer. Voorstellingen als Love Story werden maar mondjes maat bezocht. Erg jammer want het zijn echt mooie voorstellingen. Er is ook zoveel keus tegenwoordig. Vroeger kon je bijvoorbeeld naar Miss Saigon is Scheveningen, naar Miss Saigon in Scheveningen of (heel verrassend) naar Miss Saigon in Scheveningen. Er was niets anders. Nu lopen er wel 5 of 6 musicals en nog wat voorstellingen met 2 liedjes en dat noemt zich voor het gemak ook gewoon musical.
Met Stage heb ik geen medelijden (en dat vragen ze ook niet) want in andere landen loopt het misschien weer beter. Het ene gat wordt gevuld met het succes van de ander.

Maar is het feit dat er zoveel keus is ook niet het probleem?

“Wij” maken er een punt van om zoveel mogelijk voorstellingen te bezoeken. Maar een “gemiddeld gezin” dat 1 keer per jaar gaat maar ineens moet kiezen tussen 7 ipv 3 producties. Ruwweg heb je dus *ongeveer* 2x zoveel stoelen te vullen met hetzelfde aantal bezoekers.

En dat is er van uit gaande dat het aantal bezoekers over het geheel genomen stabiel is..

Dat staat natuurlijk los van de kwaliteit die er aangeboden wordt.. Want dan kom je weer uit bij het verhaal van Martijn-J. Waar ook een interessante discussie over te voeren is. Meer producties = meer ontwikkelkansen voor jonge (musical)acteurs maar minder naamsbekendheid bij het ‘grote publiek’ en dat betekend weer dat er ‘bekende namen’ gecast worden..

Lastiglastig hehe

Vorig seizoen waren Joop van den Ende Theaterproducties en Albert Verlinde Entertainment nog twee verschillende bedrijven met elk jaarlijks 3-4 producties. Samengevoegd kom je dan getalsmatig aan 6-8….

Probleem is wel dat je als directie nu meer shows onder je hoede hebt dan vorig jaar, dat heeft zeker geen positieve gevolgen voor de kwaliteit. En dan snap ik de eigenzinnige keuze niet om bij B&TB; een orkestband te gaan gebruiken (als die info klopt).

Kort door de bocht denk ik dat een overschot icm de prijzen de grootste boosdoener is. Je moet nu wel kiezen, want je kan amper meer naar alle voorstellingen toe (als je dat al zou willen).

Minder producties geeft meer kans op volle zalen, maar alleen volle zalen wil ook niet zeggen dat het goed gaat. Stel dat Stage nu 2 producties gaat doen en die zitten vrijwel altijd vol. Dan zullen veel mensen sneller denken ‘Wauw, gaat goed, altijd volle zalen’
Maar die twee zalen vol zijn misschien wel alsnog minder mensen dan ze nu met veel meer voorstellingen bereiken, alleen valt een lege zaal natuurlijk wel meer op.

Neemt niet weg dat bezoekersaantallen gewoon teruglopen. Ook weer vanwege het overaanbod, de prijs, en wellicht is NL wel een beetje musicalmoe aan het raken. Zo snel als alle producties elkaar opvolgen.

Waardoor ik het heel raar vind dat TSOM bijvoorbeeld zo goed liep.  Nu ga ik naar veel verschillende soorten voorstellingen, maar als ik dan echt moet kiezen, zou ik afgelopen seizoen eerder naar iets nieuws (zoals Billy in Nederland of een Kiss of the Spiderwoman) gaan in plaats van een musical die de afgelopen 10 jaar al 4 keer is opgevoerd.
Haha nu ik dit zo typ bedenk ik me ineens; veilige keuze.
Men wilt naar het theater, maar aangezien het prijzig is, kiezen ze maar veilig? (wat de boer niet kent, dat vreet ‘tie niet?) Zou me niets verbazen.

Daar heb je zeker een punt, dat al die slechtlopende producties samen misschien meer opbrengen dan twee goedlopende producties. En Stage heeft natuurlijk ook gewoon de kosten van de huur van een pand en salaris van personeel zoals ieder ander bedrijf.

En qua kwaliteit is het verschil voor mij vooral dat er vroeger zeker ook wel producties waren die me niet trokken, maar dan zag ik iets op tv en dan was dat toch wel erg goed en dan ging ik toch en dan werd ik niet teleurgesteld. De previews die ik nu op tv zie bevestigen eerder mijn desinteresse dan dat ze prikkelen toch te gaan.

Echte passie zie ik echt alleen nog maar bij de kleine producenten. Die producties zijn ook heus niet altijd perfect, maar als ik zie dat iets met heel veel liefde is gemaakt ben ik ook milder in mijn oordeel. Voorbeeld is bijvoorbeeld Onder de groene hemel. Mankeerde veel aan, maar was een fantastische avond omdat ik genoot van de passie op het toneel.

Ik krijg een beetje een deja-vu van deze discussie haha. Is die een paar jaar geleden niet ook al gevoerd op dit forum??? Toen waren er ook gigantisch veel kortingsacties, waarmee ze zichzelf eigenlijk de das om deden (publiek wist dat er uiteindelijk kortingsacties zouden komen, dus wachtte daar op ipv volle prijs te betalen). Toen werden er ook veel shows ‘gerecycled’, zoals Mamma Mia en ik geloof nog 1 of 2 titels, die kort daarvoor ook al waren geweest. Dezelfde argumenten werden toen ook hier aangevoerd: teveel musicals tegelijkertijd, slechte kwaliteit, etc.
Toen is het even wat ‘beter’ gegaan, iets minder kortingsacties en wat vollere zalen etc. Maar de ‘hoogtijdagen’ van pakweg 10 jaar geleden zijn nooit meer terug gekomen geloof ik (Aida, Miss Saigon voor de 1e keer, Lion King, tour Beauty and the Beast, etc.).

Ik vraag me dus af: is dit echt iets ‘nieuws’, of is dit iets wat al veel langer speelt, en dat er slechts een tijdelijke opleving is geweest?
Of moeten we dit juist zien als een tijdelijke dip, en zien ze bij Stage Entertainment heus wel dat dit soort dingen nu eenmaal in ups & downs gaan en hebben ze er vertrouwen in dat het wel weer aan zal trekken?

Een jaar of drie geleden zat Nederland nog diep in de crisis en werd de BTW op theaterkaartjes verhoogd naar het hoge tarief. Inmiddels krabbelen we uit de crisis en de BTW-verhoging is teruggedraaid.

In musicalland is er veel aanbod tegen gevarieerde prijzen, in elke stad zijn er door het jaar heen wel een aantal (reizende) musicals te zien, gezien de reistijd ook gemakkelijk door de weeks te bezoeken.

Een vast theater heeft zo zijn eigen problemen, zeker als dat niet centraal in Nederland ligt zoals het Circustheater. Woon je verder dan Amsterdam, Utrecht of Breda dan kom je op reistijden van anderhalf uur of meer (enkele reis). Een bezoek door de weeks is dan minder aantrekkelijk. Nu is de afgelopen jaren het prijsverschil tussen weekend en weekdagen steeds verder vergroot. Kortom je moet wel wat bijzonders bieden, iets dat je niet mag missen want zonder korting ben je een flink bedrag kwijt.

Voor een voorstelling in een vast theater moet je de lat dus wel hoger leggen:
- aansprekende titels;
- de beste creatives en cast (géén stuntcasting of BN-ers);
- een live orkest;
- een mooi decor;
- acceptabele prijzen.

Wij hebben inmiddels in Nederland drie vaste theaters (CT, Beatrix, TheaterHangaar), misschien is er dat wel eentje te veel.

Ben heel benieuwd naar Beauty and the Beast. Ik denk dat dat als tour beter zou lopen….

Anniek - 09 September 2015 02:12 PM

(....)
Waardoor ik het heel raar vind dat TSOM bijvoorbeeld zo goed liep.  Nu ga ik naar veel verschillende soorten voorstellingen, maar als ik dan echt moet kiezen, zou ik afgelopen seizoen eerder naar iets nieuws (zoals Billy in Nederland of een Kiss of the Spiderwoman) gaan in plaats van een musical die de afgelopen 10 jaar al 4 keer is opgevoerd.
Haha nu ik dit zo typ bedenk ik me ineens; veilige keuze.
Men wilt naar het theater, maar aangezien het prijzig is, kiezen ze maar veilig? (wat de boer niet kent, dat vreet ‘tie niet?) Zou me niets verbazen.

Ik heb ook de laatste versie gezien van TSOM. Wat in mijn visie het grote verschil maakt, is het feit dat ik er eerste rang op een vrijdagavond zat voor 38 euro per kaartje. Voor bijvoorbeeld Billy Elliot betaal je voor een kaartje voor dezelfde rang 70,50 op vrijdagavond. Mensen gaan dan toch, met bijvoorbeeld hun kinderen of familie, voor de goedkopere kaartjes. Daarbij komt ook nog dat als je naar Scheveningen gaat er, zoals eerder al gezegd is, er een flinke reistijd is. Als je verder weg gaat zijn de kaartjes duurder én je moet er nog komen…. Hoe mooi Billy Elliot ook is en hoe graag ik het de cast gun omdat ze elke avond zo hard werken voor regelmatig halfvolle zalen denk ik toch dat bovenstaande factoren een belangrijke rol spelen in het succes.

Ik heb ook geen enkele kennis van het runnen van een bedrijf als Stage maar ik denk dat de prijzen de boosdoener zijn. Ik moet ook eerlijk zijn: wij gaan de laatste tijd naar zoveel mogelijk doordeweekse voorstellingen omdat dat gewoon 20 euro paar kaartje scheelt. Misschien is het wel te makkelijk om te roepen de prijzen te verlagen maar ik denk dat het wel meer mensen trekt, vooral als je ermee gaat adverteren.
Bezuinigingen als een orkestband zullen hier misschien aan bijdragen. Hoe jammer ik, en velen met mij, het ook vind denk ik dat veel mensen dit voor lief zullen nemen als de prijzen dalen (al weet ik natuurlijk niet of dat gebeurd).

Maar aan de andere kant is Soldaat van Oranje ook niet goedkoop en nog lastiger te bereiken dan Scheveningen, maar dat is wel heel succesvol. Ik denk dus dat je vooral het gevoel moet creëren dat mensen iets echt niet mogen missen. Dat heeft bij mij namelijk wel gewerkt. Tijdens de previews op de Uitmarkt en Musical Awards vond ik Soldaat helemaal niet zo bijzonder, maar ik ging er toch in geloven door alles eromheen en die verwachtingen zijn uiteindelijk waargemaakt toen ik de voorstelling zag. Ik denk dus dat praktische dingen als kaartprijs en bereikbaarheid maar ten dele bijdragen aan het (gebrek aan) succes van een voorstelling.

Ja, en dat bewijst voor mij ook maar weer dat kwaliteit van acteurs etc. niet per sé uitmaakt. Spektakel of een bekende naam (als titel) is denk ik belangrijker. Een voorstelling als The Sound of Music/Annie/Mary Poppins/Tarzan en ik neem ook aan Grease scoort toch wel omdat mensen daar nu eenmaal bekend mee zijn. Soldaat van Oranje trekt inderdaad publiek vanwege het spektakel (in eerste instantie dus de draaiende zaal) en later via mond-tot-mondreclame (iedereen kent wel iemand die er is geweest). Grote namen spelen ook wel mee: bij Next to Normal zat veel publiek in de zaal puur en alleen ‘omdat ze Simone altijd zo grappig vinden’  of bij Wicked omdat ze een Willemijn Verkaik op de Uitmarkt etc. zo mooi hadden horen zingen, maar uiteindelijk is de grote naam toch niet een bepalende factor of een voorstelling slaagt of niet.

Ik vind de vergelijking met Londen ook moeilijk trouwens, want daar komen zoveel toeristen en dat heb je hier gewoon niet. Natuurlijk speelt het grote aanbod ook wel mee, maar van de shows voor het komende seizoen is de enige echte familievoorstelling van Stage natuurlijk Beauty and the Beast (misschien Grease voor mensen met iets oudere kinderen). Ik weet niet wat hier mijn conclusie is haha, maar ik denk dat kaartprijs en kwaliteit en bekende acteurs in de hoofdrol een kleinere rol spelen dan wij denken. Spektakel en/of bekend verhaal zijn denk ik het belangrijkst. Iets moet à³f heel erg opvallen door iets geks/nieuws te doen om mensen te trekken à³f men moet weten wat ze kunnen verwachten.

Ik krijg net een enquete van SE waarin specifiek gevraagd wordt naar in welke musicals ik geïnteresseerd zou zijn. Vooral vaak aan bod komen: phantom, matilda, aladin, Ciske, lion king.
Ook genoemd: Vincent van Gogh, 9 to 5, Gooise vrouwen (?)
Wel heel toevallig 😉

Ook wordt er gevraagd naar mijn interesse in een zgn loyaliteitskaart; die moet mogelijkheid bieden tot sparen voor korting, voordelen voor leden, apartevip ruimtes ed.

Oh en nog een vraag: of ik in max drie woorden kon aangeven wat voor mij het belangrijkste is bij de keuze voor een musical.
Mijn antwoord:
1. Kwaliteit
2. Kwaliteit
3. Orkest

Zonet een vragenlijst van Stage Entertainment gekregen waarin wordt gevraagd wat ik als theaterliefhebber zou willen zien in het theater. Hierbij kan je opgeven of je van producties hebt gehoord, of je deze al in het buitenland hebt gezien en of je interesse zou hebben in de show als ie in Nederland in het Nederlands zou worden gespeeld en waarom.
Het lijstje wat zij opgeven:
  Mathilda                    
    The Phantom of the Opera                    
    Vincent van Gogh                    
    Eurovisie Songfestival, de Musical                    
    An American in Paris                    
    The Lion King                    
    9 to 5                    
    Aladdin                    
    Gooische Vrouwen                    
    Ciske de Rat                    
Ook wordt er nog gevraagd wat je belangrijk vindt aan een productie: Orkest, acteurs, titel, decor etc.

Lijkt er toch op dat ze echt gaan zoeken naar wat het publiek echt wilt zien.

Ik heb de enquàªte ook ontvangen. Typisch dat ze er zelfs in slagen de naam van een musical verkeerd te spellen !  Het is Matilda.