Zaterdagavond 28-11 naar Funny Girl geweest in de Menier Chocolate Factory. Dit keer spelen de acteurs niet op de vloer met aan weerszijden publiek (zoals bij Assassins en Candide bijvoorbeeld nog het geval was) maar op een verhoogd podium (dat ten opzichte van het publiek toch nog erg laag is) met aan een kant publiek. Een traditionele opstelling zeg maar. De oude bankjes van Assassins zijn verdwenen en hebben plaats gemaakt voor een tribune met nieuwe bekleding en een behoorlijk hoogteverschil tussen de rijen, zodat een ieder goed zicht heeft.
Het geluid, ook nooit echt helemaal top in de oude opstelling, is erg goed te noemen. Allemaal plussen derhalve, hoewel het authentieke karakter van de Chocolate Factory hiermee wel wat verloren gaat.
De musical Funny Girl (1964) vertelt het waargebeurde verhaal van Fanny Brice, dochter van Hongaarse immigranten en geboren in het jaar 1891. Haar echte naam is eigenlijk Fania Borach maar als tiener neemt ze de artiestennaam Brice aan, ‘geleend’ van Ierse familievrienden. Brice is vastbesloten een grote ster te worden, al gelooft haar omgeving daar niet zo in omdat ze de juiste ‘looks’ ontbeert.
Begin 20e eeuw wordt Brice ontdekt en sluit ze aan bij de fameuze Follies show. Brice is is vergeleken met de andere meisjes een beetje een buitenbeentje en moet het vooral hebben van haar buitengewone komische talent, waarmee ze uiteindelijk ver komt. Brice wordt in die tijd ook opgemerkt door de knappe Nick Arnstein. De twee worden stapelgek op elkaar en trouwen. Arnstein is een succesvol zakenman en tevens een bekende in de gokwereld., Brice heeft succes en verdient goed geld en alles lijkt derhalve mee te zitten. Maar zoals vaker is niet alles rozengeur en maneschijn…..
Funny Girl is qua verhaal zeker niet heel origineel te noemen. Een meisje dat beroemd wil worden en dat ook wordt, de invloed van haar omgeving, een relatie met pieken en dalen…..
Deze elementen komen natuurlijk in meer musicals aan de orde. Gypsy of Beautiful om zo maar twee musicals te noemen hebben een of meerdere van deze elementen ook in zich.
Maar krijg je als publiek daarmee meer van hetzelfde of teveel van het goede? Wat mij betreft niet. Funny Girl staat garant voor een heerlijke avond uit. Na een bijzondere lange ouverture (komt aardig in de buurt bij die van Gypsy) wordt je als publiek getrakteerd op een fijne voorstelling met een mooie score (wie kent “People” en “don’t rain on my parade” niet?), zeer overtuigend spel en een showelement, dat in een grote zaal (Savoy) straks waarschijnlijk nog beter tot zijn recht zal komen.
Sheridan Smith is de ster van deze voorstelling. Niet de meeste briljante zangeres in musicalland maar qua spel zo ontzettend goed dat een Funny Girl zonder Sheridan Smith voor mij eerlijk gezegd moeilijk voorstelbaar is. Vergelijk het met Gypsy zonder Imelde Staunton.
Waar dat aan ligt? Smith weet het publiek moeiteloos voor zich te winnen. Ze neemt je mee in het jonge leven van Fanny Brice, het niet zo knappe meisje dat het moeilijk heeft maar vastberaden is een grote ster te worden. Haar weg naar succes, haar transformatie van onzeker meisje naar succesvolle vrouw die stapelgek wordt op een zakenman, het leven op een roze wolk waar ze later ook weer vanaf dondert: Smith weet alle lagen, alle emoties van Brice feilloos neer te zetten. Waar in het eerste deel van de voorstelling vooral haar komisch talent en gevoel voor timing opvallen, net zoals dat bij Brice het geval was, weet ze naarmate de voorstelling vordert ook uitstekend invulling te geven aan de andere kanten van Brice, de momenten dat ze gevoelig, kwetsbaar en beschadigd is. Klein en groot spel worden moeiteloos afgewisseld.
Sheridan Smith was in Legally Blonde al groots, maar is vanavond zo mogelijk nog grootser. Een staande ovatie van de gehele zaal valt haar dan ook volledig terecht ten deel. Om vervolgens samen met het publiek het slot van ‘People’ te zingen. Een mooiere afsluiting kun je je niet wensen.
Niet alleen Smith, de hele cast is ijzersterk.
Darius Campbell speelt Nick Arnstein en doet dat geweldig. Hij speelt de sympathieke,knappe zakenman en doet dat zo overtuigend dat je direct gelooft dat Brice voor hem valt. Een droomvent die later toch wat mindere kantjes blijkt te hebben. Ook Campbell zet de verschillende emotionele kanten van zijn personage goed neer. En een prachtige stem, een genot voor de oren. Fijn om hem na ‘From here to eternity’ weer in een grote rol te zien.
Verder valt Joel Montague in de rol van Brice’s vriend/dansleraar Eddy Ryan. Een wat suffe uitstraling todat hij gaat dansen en zingen, is toch wel een moment dat je mond een beetje openvalt.
Moeder Brice, mrs Strakosha, en mrs Meeker worden gespeeld door Marilyn Cutts, Gay Soper en Valda Aviks, 3 door de wol geverfde dames op leeftijd met een rijk theater CV. De dames zorgen voor de nodige komische noten en doen dat met verve: spel en zang dik in orde, wat een genot om zulke ervaren actrices nog zo passioneel te zien spelen.
Funny girl is een indrukwekkende voorstelling en het publiek verlaat opgewonden de Chocolate Factory. Wie nog geen kaartje heeft, kan maar beter snel boeken voor de run in het Savoy.
