Ondanks dat ik Stage Entertainment sinds de meest recente Beauty and the Beast heb afgezworen, kon ik het toch niet laten om een kaartje te boeken voor Mamma Mia!. Mijn nieuwsgierigheid naar de cast, in het bijzonder een aantal mensen die naar mijn mening bijzonder goed gecast zijn, woog toch iets zwaarder dan mijn afkeer jegens het beleid van Stage Entertainment om goedkopere decors en kleinere orkesten in een vast theater van vijftienhonderd man te zetten. Dus op vrijdag twee augustus zat ik op de eerste rij van het Beatrix Theater.
Deze avond bestond de cast uit:
Antje Monteiro als Donna, Karolien Torensma als Tanja, Merel Zeeman als Roos, Jasper Kerkhof als Sam, Zjon Smaal als Harrie, Emiel de Jong als Bart, Jolijn Henneman als Sophie, Soy Kroon als Sky, Myrthe Boereback als Ellie, Sky Lemmer als Lisa, Kay Heijnen als Eddie en tot slot Maikel Nieuwenhuis als Pepper.
Antje Monteiro is weliswaar niet de meest geliefde vertolker van Donna, maar één ding moet je haar nageven: zingen kan ze wel. ‘De winnaar krijgt de macht’ was vocaal gezien het hoogtepunt van de avond, met een oorverdovend applaus als resultaat. Ze heeft overigens wel de nijging om af en toe wat vrijheid te nemen bij haar zang, terwijl ABBA-nummers juist een zeer scherpe timing vereisen.
Alhoewel ik nooit de first cast van Tanja en Roos heb mogen zien, geloof ik niet dat Karolien Torensma en Merel Zeeman daar veel voor onder doen. Al helemaal als je nagaat dat ze beiden zowel de cover voor Tanja als de cover voor Roos zijn. Ze waren beiden erg overtuigend in hun rol, des de bijzonder is het dat ze dus ook opgaan voor de andere uiterste wat betreft de vrouwenrollen.
Tegenover de drie vrouwen, staan de drie mannen. Maar Mamma Mia! is nu eenmaal niet de show van de mannelijke hoofd/grote bijrollen, en vocaal gezien doen Sam Kerkhof, Zjon Smaal en Emiel de Jong ook wel onder voor hun vrouwelijke tegenspelers. Desalniettemin zorgen deze drie heren voor vermakelijk spel, in het bijzonder Emiel de Jong (zijn non-verbale reacties op zijn tegenspelers behoorden tot de hoogtepunten van de avond).
Jolijn Henneman doet het met haar heldere stem en onschuldige, ietwat naïeve spel prima als Sophie. Ook Soy Kroon als Sky doet het prima. Myrthe Boereback en Sky Lemmer hebben als de twee beste vriendinnen van Sophie niet echt significante rollen, maar spelen en zingen prima. De twee mannelijke bijrollen, vertolkt door Kay Heijnen en Maikel Nieuwenhuis krijgen meer aandacht in het stuk. Voorl Pepper wordt door Maikel op heerlijke wijze vertolkt. Klein van stuk, energiek en brutaal: precies van je van een karakter als Pepper verwacht. En zijn chemie met Karolien tijdens ‘Weet je moeder dat?’ was heerlijk.
Maar wat mij betreft was het hoogtepunt van de avond het orkest (met Daniël Yves Dudok, een van de gitaristen in het bijzonder). Vanuit mijn stoel op de eerste rij had ik zicht opeen drietal van de bandleden, en wat een genot was dat! Het enthousiasme en het playbacken van de voorstelling die zich boven hen afspeelden lokte mijn ogen misschien wel de helft van de tijd naar hen in plaats van naar de daadwerkelijke voorstelling. Ik weet dat Mamma Mia! vooral begeleid wordt door elektrische muziek, maar het is alsnog bijzonder dat zeven man in totaal de akkoorden van ABBA zo tot leven kunnen wekken.
Dus: al met al een vermakelijke avond (voor de helft van het geld dankzij die heerlijke zomer-actie) met de aanrader aan iedereen om vooraan, met zicht op de orkestbak, te gaan zitten. Het orkest is namelijk minstens net zo bezienswaardig als de acteurs boven hen.
