Ik heb ook zo genoten. De 3,5 uur vlogen voorbij. Moest ook even wennen aan de manier van filmen, maar vanaf The Movie In My Mind zat ik er helemaal in. En wat een talenten. Hoorde regelmatig mensen in de zaal “wauw” zeggen.
Miss Saigon was de eerste musical die ik zag. Ik was toen twaalf. Nu ben ik dertig en het is mooi om te zien hoe anders je het verhaal dan beleeft. Ik begreep nu pas voor het eerst hoe ontzettend jong Kim en Chris zijn en dan al zo veel mee moeten maken. Het kwam op een hele andere manier binnen nu. Ik vind het ook heel knap dat Thuy en Ellen zo menselijk gemaakt zijn. In de meeste verhalen zouden ze de slechteriken geweest zijn, maar hier zijn het mensen van vlees en bloed. Ieder met een eigen drama waar je ook heel veel begrip voor krijgt.
Jon Jon is inderdaad de ster van de show. Hij gaat volgend jaar zeker de Tony winnen. Ik ben benieuwd of Eva het Bette Middler moeilijk gaat maken. Ik vond haar in ieder geval geweldig. Mooie stem en een hele goede actrice. Bij Kim is het zo makkelijk om te over-acten en dat deed ze nergens. Soms leken dingen ook niet bij haar binnen te komen. Ze had belangrijkere zaken aan haar hoofd. Mooi om die focus te zien.
Ik hoop dat mensen niet alleen een mooie avond hebben gehad maar ook beseffen hoe actueel dit verhaal nog steeds is. Dat er wereldwijd nog steeds miljoenen mensen als Kim zijn die hun land ontvluchten. Hopelijk spoort het weer een nieuwe groep mensen aan zich in te zetten voor vluchtelingen.
We zijn verwend met twee mooie musicals vanuit Londen in de bioscoop binnen een maand. Tegelijkertijd is het jammer dat we tegenwoordig naar de bioscoop moeten om kwalitatief goede musicals te zien in Nederland.
