Jude Law in een regie van Ivo van Hove.
Daar worden we blij van.
Afgelopen zondag op een last minute plek in Carré.
Hoog en droog, maar ik ben er bij.
Het voelt als West End.
Jude Law en Engels.
Ik herken de stijl van Ivo van Hove in de projecties.
Goed gekozen; goed gestyled.
Het voelt als mijn stuk; heel herkenbaar.
Veiligheid versus vrij zijn, met als sleutel; de liefde.
“I’m an artist, I follow my instincts; this time I go this way, the next time I go that way…â€
Een zwerver en vrijbuiter en een gebondene die vrij wil zijn.
En weer gaat het er om wat ‘de mensen denken’: ‘jullie kunnen zo niet worden gezien!’
‘Obsession’; wat zegt dit over mij?
Alles wat ik deed, deed ik om bij jou te zijn.
(...)
“No, it’s the exact same life and it makes me sick!â€
“But that’s who I ám!â€
(...)
“Ze zal altijd die macht over me hebben.â€
(...)
“If you go back to her you are lost… For good!â€
“You broke my heart and I was raging. But I’m over it now. I always knew you would go, because that’s who you are.â€
She loves him, despite all things.
Mooi script.
Just like I hoped my life to be.
De zee als symbool voor vrijheid.
“We can’t waste any more time worrying.â€
Voor het einde heb ik maar één woord: Wow!