Ik heb de voorstelling gezien in Gouda, en de opmerking over eindelijk een volle zaal geeft zal vrees ik wel uit het hart zijn gegrepen.. Na wat positieve reacties ben ik ook gaan kijken, en helaas, ik deel die reactie niet.
In zekere zin is het tekenend dat het enige nummer dat me echt wat deed niet van Broadway komt. Bij Willemijn’‘s He’s ,my boy kwam er zowaar een traan. Natuurlijk: Getsemane werd door Freek prachtig gezongen. maar dat was ook mijn gedachte. Ik werd niet echt geraakt. En dat waren de twee echte hoogtepunten.
Natuurlijk begint het bij Best of Broadway als titel. Moet er dan zo veel worden gesmokkeld. Het derde nummer is van Queen (vanwege het Broadway-succes van WWRY? Flashdance? Hoezo?
De associatie die iedereen maakt bij Broadway is die van show, en show was er natuurlijk niet zo veel, met 5 vocalisten en 3 backingvocals. Interessant danswerk bleef tot maximaal 2 personen beperkt. Maar zelfs als je dat buiten beschouwing laat, en zelfs het gesmokkel met liedjes voor lief neemt, blijken wij ook vocaal het niveau van Broadway maar moeilijk te kunnen benaderen. Wat dat betreft was de kakofonie van het openingsnummer, waar geen eenheid in te ontdekken viel, wel een duidelijk signaal. Natuurlijk, Willemijn was als altijd goed, en Freek over het geheel genomen ook. Tessa doet als prinsesje leuk mee, maar moet duidelijk nog groeien, Anouk valt op momenten positief op, maar over het geheel genomen is zij verre van all round, wat dit soort shows wel nodig heeft. En Stanley: nog mooi afgetraind op zijn leeftijd, en bewegen kan hij ook nog goed, maar vocaal maakt hij geen indruk.
Natuurlijk zijn er de blokken. Dear Evan Hansen en Hamilton als huidige Broadway-successen. De eerste was wel een aardige teaser, de tweede vond ik niet echt een duidelijk beeld geven. In mijn geval zou ik nog gedacht kunnen hebben dat Hamilton nog best aan te horen was, terwijl ik het ‘‘muzikaal een verschrikking vind. Het Disney-blok was best ok (al zaten ook daar nummers uit films tussen waarvan ik dacht, goh, die musical ken ik niet)., Gelukkig was er na de goedkope afsluiter van de voorstelling Moulin Rouge (moet zich nog gaan bewijzen op Broadway) niet hetgeen ik als laatste herinnering meekreeg. Het blokje Les MIs (er zat wel een duidelijke hint in Freek’s jasje he) was heel wat aantrekkelijker Wel de reden om niet droog maar doorweekt thuis te komen, maar soi.
Het bleef wat mij betreft kwalitatief dus bij niet onaardig, en het was met name de zelfspot, de knipoog en het vleugje sarcasme dat de motor van deze voorstelling was. Maar ik kan me goed voorstellen dat er een veel betere voorstelling in de pen heeft gezeten met de oorspronkelijke cast.