Laush - 19 June 2020 11:05 PM
Klaske - 19 June 2020 08:30 PM
Ik denk dat ik meer bij een therapiesessie voor acteurs heb gezeten dan bij een voorstelling. Voor mij was dit een project waar de acteurs heel erg behoefte aan hadden.
Ik ben benieuwd, ga het volgende week (via de stream) zien. Er zijn/komen nu natuurlijk relatief veel voorstellingen waar “X vertelt wat de afgelopen periode met hem/haar gedaan heeft” het uitgangspunt is. Logisch en iedere maker zal het ook weer anders invullen, maar de kans dat het uitmondt in een theatrale therapiesessie is dan inderdaad wel aanwezig 😄
Nou, gek genoeg was het niet eens zo veel ‘x vertelt wat de afgelopen periode met hem/haar gedaan heeft’. Dat komt eigenlijk alleen van de gastrol en niet zo zeer van de anderen op het toneel.
Spoilers!
Het is meer een verzameling snapshots over:
- wat is theater / wat is echt
- wat is een rol
- wat betekent een rol voor een acteur
- Wat er wel en niet mag in corona tijd.
- Sneer naar van Engelshoven, sneer naar KLM
- Gerrie van der Klei’s laatste dag en wat ze voelt.
- De Kroketten-conference van Wim Sonneveld.
- Anekdotes over ‘grote acteurs’, waarvan er twee niet uit Nederland komen en een groot deel van het publiek nauwelijks meer weet wie de Nederlandse acteurs waren, behalve misschien van naam.
- Waar het werkelijk om gaat (De voorstelling Vietnam in Waalwijk die gecancelled werd is een beetje de rode draad in het begin van de voorstelling, en er is een klein stuk waarom het belangrijk is dat we dit verhaal vertellen).
- Ghost Lamp.
- We’ll meet again (waar van ik vermoed dat het er in gezet is omdat ze net overleden is, voor de eerste voorstelling plaatsvond)
- Ik vraag me af wat Charlotte Ha in deze voorstelling deed. Ze zegt 3 zinnen. Gerrie van der Klei heeft meer tekst.
- Er worden wat balletjes opgegooid, zo zijn er naast de acteurs twee mensen van de techniek, een regisseur en iemand van de horeca. Maar van wat de techniek beleeft, en de regisseur in deze periode, dat zien we niet, en wat de horeca vindt komt dus alleen terug in de Kroketten-conference. Stukje over Koperen Kees, wat ook niet heel erg uitgewerkt wordt, maar er alleen is voor de woordgrap met Nikkelen Nelis (wat ik op zich een goede grap vond).
Ze hebben het nauwelijks over het publiek. Behalve dat het voor ons als publiek misschien nog wel het allerergste is (en toen dacht ik echt: mag ik een teiltje ;-) ). Maar een acteur kan niet zonder zijn publiek, op een gegeven moment stipt Vajen het aan dat ze haar rol voor de spiegel af en toe te voorschijn haalt, maar dat dat niet genoeg is. Ik zag het begin van een hele mooie scene, maar toen doofde dat ook uit als een nachtkaars. De doelgroep was niet het algemene publiek, denk ik, maar alleen acteurs.
Ze zeggen aan het begin al dat het een rommelig stuk is, en dat is precies wat het is. Het schiet alle kanten uit.
Ik denk wel dat er een goede voorstelling in zit. Maar dit voelt aan als ‘ik heb een heleboel gevoelens en gedachten en ik moet hier iets mee’. Zonder in de gaten te houden dat er ook nog iemand naar gaat kijken.
Maar is het heel erg om een avondje therapie te sponsoren of via de livestream, nee, dat ook niet ;-)