Ik snap heel goed dat musicalfans (zoals wij allemaal hier) vaak goede herinneringen heb aan een bepaalde voorstelling op Broadway of Londen, en dus het liefst bij een Nederlandse versie een 1-op-1 kopie van dat origineel zien, onder het motto: “Het was zo briljant, blijf daar nu van af.”
Lang was ik het daar mee eens, maar ik ben er later achter gekomen dat het in andere theatergenres zoals toneel volstrekt gebruikelijk is om een voorstelling ‘opnieuw’ te maken bij een productie in een ander land. Om allerlei artistieke redenen, maar ook om een voorstelling simpelweg inhoudelijk zo geschikt mogelijk te maken voor een land en dus zowel visueel als inhoudelijk lichte aanpassingen te doen. Nu snap ik ook dat in de afgelopen jaren het woord ‘eigen versie’ een allergie opriep bij velen, juist omdat het soms resulteerde in een goedkoper uitziende versie, maar daar ben ik bij een producent als MediaLane niet bang voor.
Ik vind het een moedige keus om deze titel te produceren; kwalitatief sterke show, maar na/tijdens een pandemie een show over dit thema produceren, vergt een hele goede marketingcampagne met veel focus op ‘het is ook hoopvol’ en herkenbaarheid.
Overigens zal het nieuwe artwork misschien niet de smaak van iedereen zijn, maar als ik het Broadway-artwork in een Nederlandse schouwburgbrochure zie staan, heb ik - door de letters - toch vooral associaties met een ander genre: van die Afrikaanse zang-en-trommel shows, waar er ieder seizoen minimaal één van in het theater te zien is. En dat is ‘Come From Away’ nou nét niet. ;-) Dus misschien maar goed dat ze een nieuwe stijl hebben gehanteerd. (Daarnaast hadden ze de kleur blauw al zeer prominent gebruikt bij Diana & Zonen…)