Ik was vorige week bij een try-out. Helaas was het teleurstellend. Wel geweldige zang, maar hele saaie vertelling… Heel zonde, maar ik zou de voorstelling niet aanraden. Ontzettend jammer, want ik keek er erg naar uit om AIDA een keer in het theater te zien. De vorige versie heb ik nooit gezien. Wel veel online filmpjes bekeken en ik ben fan van de muziek.
Let op, heel veel SPOILERS hieronder.
De grootste oorzaak van de saaiheid is denk ik de opening. Er is geen krachtig openingslied en je komt niet gelijk ‘in’ het verhaal. Het komt nooit echt op gang. Geen Het gaat altijd over liefde en geen Moed wordt altijd beloond. Na een korte museumscène wat zwaardvechten en heen-en-weer geren en geroep. Dan wat stukjes van Als schepen in de nacht en Vroeger is een verre ster (nu volgens mij Mijn jeugd is een herinnering). Niet echt boeiende nummers. Je verheugt je op spektakel tijdens Mijn pakkie an, maar dat valt tegen. Het nieuwe arrangement van de muziek is te mellow en je krijgt geen oogverblindende verkledingen te zien. Pas bij Dans van de mantel zie en hoor je eindelijk wat krachtigs; dat was supergoed.
Gaia als Aida is fantastisch. Ze speelt intens en haar stem is magnifiek. April als Amneris is qua zang ook top. Naidjim als Radames mist een beetje ballen. Zijn solo’s zijn weg of overgenomen door Aida. Hij mag nu wel Ik niet bijna helemaal alleen zingen. Robin als Zoser zingt ook goed, maar zijn acteerwerk haalt zijn performance wat naar beneden. Niet echt een imponerende man. Acteerwerk van iedereen sowieso matig. Misschien moeten ze hier nog in groeien, maar het was nu over het algemeen vrij lijzig en ‘opzeggerig’.
Ik ben niet weg van de nieuwe muzikale arrangementen. De nummers zijn al tamelijk melodramatisch (veel gezang met zelfmedelijden), dus die traagheid komt het niet echt ten goede. Bij Gezegend Nubië riep ik letterlijk zachtjes “kom op!”. De canon ontbreekt, dus het heeft wat minder body.
Te ver gegaan is verpest. Het was juist zo mooi qua opbouw, omdat ieder z’n eigen stukje nog een keer zong, maar dan in canon door elkaar. Het ongestructureerde door elkaar zingen is nu heel rommelig en ook jammer dat het einde is ingekort. (Na de pauze is er trouwens eerst nog een suffe spelscène en dan pas Te ver gegaan).
Opvallend dat nummers waar weinig aan gesleuteld is het allerbeste waren. Ik weet het nu en vooral Vergeet hem zijn indrukwekkend.
Tussen de scènes door mist hier en daar nog wat muziek. Het maakt de overgangen langzaam.
Het einde sloeg dood. Zonde, want je wil toch wat emotie voelen bij de tragische finale. Amneris doet de mededeling over het samen begraven (ze bracht het vrij apathisch, dus ik dacht: oké, prima) en vervolgens gaan Aida en Radames heel lang samen zingen. Ik denk dat er iets spectaculairs moet gebeuren bij de transformatie naar het museum, maar dat ging nu technisch mis volgens mij.
In het museum zijn Aida en Radames opeens de enigen. Het zou veel mooier zijn als ze elkaars blik vangen tussen alle andere bezoekers. En ik had het beter gevonden als er aan het eind nog iets van het thema naar voren kwam om het verhaal af/rond te maken. Dat was denk ik de kracht van de reprise van Het gaat altijd over liefde.
Het decor was prima, maar wel te magertjes voor zo’n grote show. Vooral heel veel doeken. Ik verwacht geen glitters en veren, maar ze hadden wat mij betreft creatiever kunnen zijn. Zeker als je voor een strakke benadering gaat kan je wat meer doen met licht, vormen of inventief gebruik van decorstukken.
Vertaling was goed. Wel wat veranderingen die juist minder lekker in het gehoor liggen, zoals: “Toch zegt een stem hier diep van binnen”.